نصف جهان: شيوا خنياگر از توجه زياد به بازيگران چهره در سينما و تلويزيون انتقاد کرد.

اين بازيگر پيشکسوت سينما و تلويزيون بعد از درگذشت ناگهاني «آتيِ» ستايش، بازيگر «عروس تاريکي» شده است. خنياگر در تازه‌ترين گفتگوي خود به انتقاد از وضعيت سينما و تلويزيون پرداخته است. اين بازيگر در گفتگو با «تسنيم» اظهار کرد: چرا بايد يک بازيگر کاربلد ده سال خانه‌نشين بشود و يک نفر بخاطر فالوورهايش و چهره و ارتباطات با نويسنده و کارگردان کار بيشتر ميدان به او بدهند. اين يعني سلبريتي! امروز همين‌ها ميدان هنرمندي را به يک جولانگاهي تبديل کرده‌اند که برخي هم کاسبکارانه از اين فضا استفاده مي‌کنند و مردم هم به جاي محتوا بايد خودنمايي اينها را ببينند. پيش از اين معروفيت و محبوبيت يک چنين قالبي نداشت؛ هرکسي کاربلد بود کارگردان‌ها و تهيه‌کنندگان به دنبالش بودند نه اينکه چهره بستر مشهور شدن را فراهم آورد. چهره مهم است اما اصل نيست، چون دانش بازيگري، فن‌بيان، صدا و تسلط در بازي از هرچيزي مهمتر است.

بازيگر سريال تلويزيوني «اغما» و «مرگ تدريجي يک رؤيا» با اشاره به عبارت «طرف از اسب افتاد اما از اصل نيافتاد»، گفت: به اعتقاد من سينما و تلويزيون، هم از اسب افتاده‌اند و هم از اصل! چرا که وقتي در يک سريالي مثل «عروس تاريکي» که اين روزها در حال تصويربرداري است و به زودي براي شبکه يک آماده نمايش مي‌شود با ما قرارداد 60 جلسه‌اي مي‌بندند و مي‌بينيم بيشترين توجه به رضا کيانيان و رؤيا نونهالي دو بازيگر اصلي اين سريال مي‌شود اين حکايت از يک نوع بي‌عدالتي دارد. چرا بايد نويسنده، تهيه‌کننده و کارگردان در خدمت اين دو سلبريتي باشند. صد نقش فرعي در اين سريال وجود دارد که يک عده کاربلد در سايه قرار مي‌گيرند و فقط مخاطب سرگرم ديدن سلبريتي شود.

خنياگر در پاسخ به اين سئوال که چرا حضور شما در راديو ادامه پيدا نکرد، افزود: در راديو تهران شش سال کار کردم اما آنقدر مرا اذيت کردند و حقوق‌هاي ناچيزي به ما مي‌دادند که خودم از راديو رفتم. اما امروز در دنياي بازيگري خودمان مي‌بينيم پول‌هايي به واسطه تعداد فالوور افراد جا به جا مي‌شود که اصلاً هيچ موازين عقلي و منطقي ندارد. مثلاً بازيگري را مي‌شناسم که به واسطه پول جمع کردن براي سيل‌زده‌ها، حالا هر پست تبليغاتي او 240 ميليون تومان فروخته مي‌شود. به چه دليل يک عده خاص بايد چنين درآمدهايي را از يک پست اينستاگرامي دربياورند، بعد يک عده سال‌ها خانه‌نشين باشند. اين همان بي‌عدالتي است که اشاره کردم و هر تشکل و صنفي هم بيايد تا ديواره ميدان‌داري يک عده خاصي ريخته نشود هيچ اتفاقي را نمي‌تواند جلو ببرد.