نصف جهان: مسعود کيميايي، کارگردان سينما به همراه «واسيني الاعرج»، نويسنده الجزايري در نشست «هم آيي قلم و دوربين» که به همت مدرسه ملي سينماي ايران، بنياد سينمايي فارابي و پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي برگزار مي‌شود، از سينما و ادبيات گفت.

کيميايي در بخشي از اين نشست بيان کرد: هنر بايد بيانگر حس زمان و مکان هر منطقه باشد. هنري که به جامعه‌اش نگاه نکند سرد است. هنر سرد با دوره‌هايي که ما گذرانديم هيچ سنخيتي ندارد. او گفت: من داستان «داش آکل» را به فيلم تبديل کردم. «خاک» را بر اساس داستان «اوسنه بابا سبحان» ساختم و فيلم کوتاه «مزاحم» را بر اساس داستاني از «بورخس». ادبياتي که از دل مردم مي آيد با سينما فاصله ندارد. تفاوت موجود در سينما و ادبيات به اين دليل است که ادبيات ذهن مخاطب را باز مي‌گذارد و هر فرد دنياي ذهني خودش را مي‌سازد ولي کارگردان فقط تصويري را که مي‌خواهد به مخاطب ارائه مي‌دهد.

کيميايي ادامه داد: وقتي به من مي گويند فيلم‌هايم فضايي مردانه دارند ناراحت مي‌شوم. مثلاً در فيلم «گروهبان» يا «غزل»، مردها علمدار نيستند. من آنطور که زندگي را تجربه کردم به خانم‌ها نگاه مي‌کنم؛ اندازه هاي معين از زن و مرد در جامعه. زنان در فيلم‌هاي من دروغ نيستند و نمي خواهم به اثرم دستور دهم با زن‌ها کنار بيايد، بلکه نگاه به جامعه‌ام دارم. او در پاسخ به اينکه چرا نامگذاري شخصيت ها يا فيلم‌هايش کوتاه هستند و اينکه عموماً آنها را چگونه انتخاب مي کند؟ گفت: بايد بگويم متني که مي‌نويسم به من مي گويد نام فيلم چيست يا شخصيت چه نامي داشته باشد بهتر است. مثلاً «قيصر»، «غزل»، «سلطان»، «جرم»، «حکم»، «ضيافت» و... همه از متن آمده‌اند.