عبدالناصر همتی، رئیس کل بانک مرکزی به تحلیلگران اقتصادی تذکر داد که در شرایط جنگ اقتصادی، اطلاعات دقیق قابل ارائه عمومی نیست لذا برای اقتصاد دانان عاقلانه تر این است که اعتبارشان نزد مردم را با تحلیل های بی اساس زیر سوال نبرند. آنچنانکه برخی از جمله رئیس جمهور هم تذکر داد، تحلیل اقتصاد یک کشور به پشتوانه ای بسیار قوی تر از یک مدرک دانشگاهی نیاز دارد. اما باوجود عدم تخصص، آحاد ملت به استناد کوچک شدن سفره معیشت خود این حق را دارند که رفع مشکلات معیشتی را مطالبه کنند. یکی از مشکلات جنجالی که عموم ایرانیان با آن مواجه شده اند، کمبود و گرانی گوشت است.

قطع نظر از نقص مدیریت تامین، توزیع و تقاضای داخلی، انگشت اتهام همگان به سمت قاچاق دام و گوشت نشانه رفته است. گفته می شود که کمبود در بازار های همسایه، گوشت و دام ارزان ایرانی را جذب می کند. بعبارتی تا زمانی که بازار ایران و کشورهای همسایه به یک تعادل نرسند، رویای عرضه کالای ارزان در ایران تعبیر ناشدنی است.

ایران کشوری جزیره ای نیست، با هفت کشور مرز مشترک زمینی دارد و بیش از نیمی از استانهای ایران مرزی هستند. کشورهای هم مرز لاجرم بر هم تاثیر می گذارند و تبادل واقعیات جاری کشورها طی ارتباطات میان مرزنشینان، در هیچ جای جهان قابل کنترل نیست. (مگر با مقررات فوق العاده امنیتی یا توسل به دیوارکشی فیزیکی آنچنانکه آمریکا خود را ناگزیر از آن می بیند.)

اکنون بروز مشکلات بازار گوشت تلنگری دیگر به این توهمات است که گویی می شود با بی اعتنایی به سرنوشت همسایگان، اقتصاد ملی را سر و سامان داد. پیشتر نیز همزمان با اوجگیری تلاطمات بازار ارز در ایران، اخبار کشورهای همسایه هم از ناآرامی های غیر منتظره در بازار ارز خارجی حکایت می کرد.

البته رونق تصورات غلط جزیره ای منحصر به محافل عوامانه نیست. همچنین می توان صورتی از این اشتباهات را در میان برخی خواص سیاسی طی مذاکرات هسته ای اخیر دید. آنجا نیز برای همگان تجربه شد که با جهش از منطقه و نادیده انگاشتن ملاحظات بازیگران منطقه ای، هر تلاشی برای حل مشکلات، تلاش مذبوحانه است. تقلاهای اینچنین در سیاست و اقتصاد به هر نتیجه ای که برسد، بدون رضایتمندی و همراهی موثر بازیگران منطقه ای به سرانجام مقصود نخواهد رسید. (حتی میزان تاثیر تحریمها نیز در گرو اراده همسایکان است.)

اگر مطالبه رفاه اقتصادی یک مطالبه جدی باشد (که هست)، نمی توان همزمان انتظار داشت که ایران نسبت به واقعیات جاری در عراق و افغانستان و سوریه و یمن و بحرین و لبنان و... بی اعتنا باشد. کمک به استقرار بازیگران مستقل و جلب همراهی ایشان پیش نیاز هر پیشرفت اساسی است. ایرانیان اگر حتی روزی بتوانند سفره ای بسیار متفاوت با سفره همسایگان پهن کنند، لاجرم همسایگان بی جا شده و محتاج به آن هجوم خواهند آورد. (اروپاییان اگر چه میان خود به تعادل و یکپارچگی رسیدند اما در مرتبه ای دیگر تزلزل و وحشت کنونی از چند هزار پناهجو ناشی از تفاوت فاحش سفره ایشان با همسایگان جنوبی است که طبعا گرسنگان را جذب خود می کند. در فهرست کشورهای میزبان پناهجو، ایران طی چهل سال اخیر همواره یکی از کشورهایی بوده که میزبان بیشترین پناهجو در کل جهان است)

توسعه پایدار اقتصاد ملی وابسته به میزان مشارکت با کشورهای منطقه جهت توسعه سیاست و امنیت منطقه است. ایران در طمع سلطه گری نیست اما اضافه شدن چند کشور مستقل به منطقه، معادلات را به سود ایران تغییر خواهد داد. راه ایران به سوی معیشت مطلوب و رفاه عمومی جز از دروازه کمک به اخراج عوامل ثبات زدا از منطقه نمی گذرد. همه همسایگان، شرکای تجاری بالقوه هستند و منابع ارزشمند خاورمیانه زبانزد جهانیان است. ایالات متحده از هزاران کیلومتر آن سو تر به طمع کنترل ثروت های همجوار ایران به اینجا رفت و آمد می کند و هرگز به ثبات و استقلال کشورها و همکاری منطقه ای میان ایشان رضایت نخواهد داد زیرا در آن صورت حتی دیپلماسی وحشت و تجارت سلاح های زیبا از رونق خواهد افتاد.

علاوه بر اینکه اولویت بهره مندی از مزایای منطقه با بومیان است، ایران نمی تواند به اسارت دیوارهای وهمی تن دهد. تمام قدرت ایران ناشی از انتخاب های درست است. ایران دقیقا در تقابل با منافع آتش افروزان قد علم کرده است و برای یک اقتصاد ملی قدرتمند و ارتقای رفاه ملل منطقه مبارزه می کند. امروز هر مخالف عزم ایران پنهان نمی کند که بازیچه اراده آتش افروزان و سلطه جویان فرا منطقه ای است که البته به اعتبار سنت تاریخ، خانه بر آب می سازد...