نصف جهان: حجت اشرف‌زاده، خواننده سنتی و پاپ کشورمان، پس از حدود یکسال و نیم دوری از استیج، ۱۴ تیر در دو سانس در هتل اسپیناس پلاس تهران میزبان مخاطبان خود خواهد بود.

این خواننده در این باره می‌گوید: برای آماده کردن یک رپرتوار مناسب همیشه بین اجرا‌های من فاصله زمانی وجود دارد. تا زمانی که احساس نکنم، می‌توانم برای مخاطبانم روی صحنه اتفاق خوبی را رقم بزنم و یک برنامه متنوع داشته باشم، کنسرت برگزار نمی‌کنم. به همین دلیل با فاصله کنسرت برگزار می‌کنم. آنچه در گذشته در فعالیت‌های هنری اساتیدم وجود داشت، به هیچ وجه رکوردزنی در اجرای کنسرت نیست. وی افزود: خواننده‌ای که دائماً روی استیج است، زمان مناسب و تمرکز کافی برای ساخت قطعه جدید ندارد. بعضی‌ها فقط خواننده اند و تمرکزشان روی خوانندگی است؛ البته این موضوع مشکلی ندارد. من به خوانندگی علاقه داشتم اما مؤلفه ام همیشه این بوده که روی آهنگسازی و شعر توجه ویژه داشته باشم. با همکاری دوستانم تیمی تشکیل دادیم که دوست داریم به کار استخوان داری برسیم و سپس به روی استیج برویم و مخاطبان به تماشای ما بنشینند.

اشرف زاده بیان کرد: من مخاطبانی دارم که انسان‌های فرهیخته‌ای هستند؛ آنها به کنسرت من می‌آیند تا شعر خوب بشنوند. این افتخار بزرگی برای من است. از طرفی در میان این مخاطبان بچه‌های کم سن و سال هستند که به جمع مخاطبان من اضافه شدند. بعضی از این مخاطبان سنشان یک رقمی است و این برایم خیلی لذت بخش است که بچه‌ها غزل و ترانه‌های وزین می‌شنوند.

وی با اشاره به خواندن چند تیتراژ تلویزیونی، تصریح کرد: تیتراژ برنامه «حالا خورشید»، تیتراژ برنامه علی ضیا، قطعه «بی خبر از تو» که برای برنامه «شبی با عبدی» خواندم، «آتشم باش» برای برنامه تحویل سال و  «دلم گریه می‌خواد»، برای سریال «از یاد رفته» همگی از کار‌های امسالم در تلویزیون بود. تمامی اینها قطعاتی متناسب با فضای جامعه و حس و حال مردم ساخته شد. در جامعه حال و هوای آدم‌ها را می‌بینیم و در ساخت کار‌ها به آنها توجه دارم. از زمان ساخت «ماه و ماهی» این موضوع برای من وجود داشت.

اشرف زاده فعالیت خود را معطوف به کار‌های عاشقانه دانست و گفت: من پیش از این آثار وطنی و ملی هم داشتم که البته سالار عقیلی عزیز را موفق‌تر از خودم در این زمینه می‌دانم. من مسیرم را تغییر دادم و امروز خواننده عاشقانه‌های مردم هستم. تصمیم گرفتم خواننده عاشقانه بمانم؛ چه عاشقانه غم انگیز، چه عاشقانه‌های طرب انگیز. البته قطعه «ایران» که با چند خواننده دیگر خواندم، خیلی اثر خوبی بود؛ اما تصمیمم را گرفتم که در مسیر کار‌های عاشقانه حرکت کنم. فکر می‌کنم بزرگ ترین مزیت تصمیمم این بود که در یکسال و نیم اخیر آثارم بر اساس کار‌های عاشقانه پیش رفت و جواب خوبی هم از آن گرفتم.