نصف جهان: هوشنگ جاويد، کارشناس موسيقي آييني و نواحي درباره استفاده از موسيقي هاي جديد در عزاداري هاي ماه محرم به «ايسنا» مي گويد: انحراف و آسيب ايجاد شده به گونه‌اي است که اگر بخواهيم جلوي آن بايستيم، ده سال طول مي‌کشد؛ چون مانند اين است يک سمپاش بزرگ برداريد و همه را از دم سمپاشي کنيد و کنار بگذاريد. ولي نمي‌شود، نمي‌توانند و ول کرده‌اند. آن عده‌اي که در دستگاه‌ فرهنگي کار مي‌کنند مي‌گويند چرا سر بي دردسر خود را دردسردار کنيم؟ کار فرهنگي نمي‌کنند. موسيقي که در هيئت‌ها اجرا مي‌شود جايگاه و سابقه خاصي دارد و ميراث فرهنگي است. هويت اصلي اين ميراث فرهنگي با رپ و راک و متال اصلاً همخواني ندارد. چه دردي است که از اينها استفاده مي‌کنند؟ من نمي‌فهمم. ارگ مي‌آورند، طبل جاز مي‌آورند، درام مي‌آورند، ريتم باکس مي‌آورند، کلارينت مي‌آورند. فقط مانده که گيتار و چيزهاي ديگري نيز بياورند. خب اين يعني چه؟ چه کاري است اصلاً؟ آيا عزاداري است؟ نه! اين نوآوري است؟ نه! بلکه تحول فرهنگي منفي است. تمام ضد ارزش‌ها تبديل به ارزش شده‌اند و تمام ارزش‌ها تبديل به ضدارزش شده‌اند. هرچه هم که حرف مي‌زنيم گوش شنوايي وجود ندارد. براي همين همه ساکت نشسته‌ايم و ساکت نگاه مي‌کنيم.