نصف جهان:  محمد شريف پناهنده 40‌ ساله، يکي از 21 صيادي‌ است که حدود پنج سال پيش اسير دست دزدان دريايي سومالي شد و سه شنبه هفته گذشته از چنگال آنها آزاد شد. روزنامه «جام جم» با پناهنده که وزنش از 90 کيلو به 48 کيلو رسيده گفتگويي انجام داده و از سختي هاي دوران اسارت از او پرسيده است. بخشي از اظهارات اين صياد ايراني آزاد شده از بند دزدان دريايي را بخوانيد.

نزديک يک قبيله و در جنگلي بوديم که روز‌ها به علت آفتاب شديدش خيلي اذيت مي‌شديم. دزد‌ها امکانات زيادي داشتند اما به ما نمي‌دادند. نه غذا، نه آب و نه دارو و بهداشت. امروز صبح غذا مي‌دادند تا صبح روز بعد. مقدار خيلي کمي برنج مي‌دادند که در آب مي‌جوشانديم و مي‌خورديم. بخاطر نداشتن غذاي کافي، هر 15 روز يک‌بار اجابت مزاج داشتيم. بعضي وقت‌ها از شدت گرسنگي حتي نمي‌توانستيم صحبت کنيم. برگ درختان را مي‌خورديم که خيلي تلخ بود و نمي‌توانستيم طعمشان را تحمل‌کنيم. دزدان دريايي‌که مي‌ديدند برگ مي‌خوريم، به ما شليک مي‌کردند. وقتي سردمان مي‌شد، يک گوني به ما مي‌دادند تا بکشيم روي‌مان و گرم شويم. دو نفر دو نفر ما را با زنجير و قفل به هم بسته بودند و به همين دليل نمي‌توانستيم راحت بخوابيم. يکسال و هفت ماه همين وضعيت را داشتيم. روزي چند بار بخاطر اين وضعيت غش مي‌کردم و نيم ساعت بعد به هوش مي‌آمدم. آب هم نداشتيم حمام کنيم. سه سال تمام يک لباس تنمان بود. بعضي وقت‌ها که از عرق خيس مي‌شد، از تنمان در مي‌آورديم، خشک مي‌کرديم و دوباره مي‌پوشيديم. بخاطر اين شرايط به شدت بيمار شده بودم. قبيله دزدان با ديدن وضعيت من به آنها گفتند با سازمان ملل تماس بگيريد، چون حال اين مرد خيلي خراب است. دزدان به مدت ده روز مرا از سه نفر ديگر جدا کردند. مي‌خواستند با فرستادن عکس ما به سازمان ملل، آنها را تهديد کنند و بگويند اگر پول نفرستند، ما را مي‌کشند. اگر چند روز ديگر آنجا مي‌ماندم، قطعاً جانم را از دست مي‌دادم. سازمان ملل هم با هماهنگي دولت ايران وارد عمل شد و من آزاد شدم.