دیفن‌باخیا(Dieffenbachia) نام یک سرده از خانوادهٔ گل‌شیپوریان(آراسه) بوده که یکی از گیاهان برگ زینتی و پرطرفدار نگهداری در آپارتمان به شمار می‌رود.

این گیاه بومی برزیل است، ساقه‌ها نرم و آبکی و نقش و رنگ برگ ها سبز رنگ بوده و آراسته به لکه‌های سفید کرمی و زرد کمرنگ است که از دو طرف برگ دیده می‌شوند. ساقه‌ها غالباً بدون انشعاب و برگ های انتهایی همیشه در حال رشد و فعالیت هستند و برگ های پایینی به تدریج ریزند و ساقه حالت سخت به خود می‌گیرد. نسبت به عدم تهویه هوای اتاق و آبیاری بیش از اندازه حساس است.

دیفن باخیا در کنار زیبایی منحصربفردی که دارد می‌تواند همان قدر نیز خطرناک باشد به طوریکه یاخته‌های این گیاه حاوی بلورهای کلسیم اگزالات معروف به رافید بوده و چنانچه برگ‌هایش خورده شوند باعث مسمومیت و ورم و دیسفاژی و گاه مرگ می‌شوند. 

 این گیاه به نور غیرمستقیم نیاز دارد و در دامنه دمایی ۱۳ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد رشد خوبی خواهد داشت اما در صورتی که دمای خانه افزایش پیدا کند باید دفعات آبیاری را بیشتر و غبارپاشی کرد.

آبیاری دیفن باخیا در تابستان هفته‌ای دو تا سه مرتبه و در زمستان هفته‌ای یک بار کافی است در صورتی که آبیاری بیش از حد انجام شود برگ های پایینی گیاه زرد شده و لکه‌های قهوه‌ای در حاشیه آن مشاهده می‌شود.

دیفن باخیا گیاهی سمی است و باید از دسترس نوزادان و کودکان نوپا که احتمال می‌دهید برگ‌های آن را به دهان بگذارند، دور نگهداشته شود. قطره‌های شبنم مانند روی برگ های این گیاه نیز چون خود گیاه سمّی هستند.

این گیاه به علت داشتن سم کلسیم اگزالات(رافید) در صورت بلعیده شدن، به دهان، زبان و حلق آسیب می‌رساند و شخص یا دچار تنگی نفس ویا ناتوانی تکلم می‌شود.