بعضی اسم ها، یک جوری است. یک جور باکلاس. از آن اسم هایی که شیک اند و در ذهن ها می مانند. ایجاد پرسش می کنند. شاید هم پرسشی بی پاسخ!؛مثلا سناتور؛ یک اسم شیک و دهان پر کن است؛یا مثلا کازابلانکا،انصافا اسم قشنگی است،نیست؟

اگر اطلاعات جغرافیایتان در حد متوسط باشد می دانید که کازابلانکا پایتخت مراکش است. مراکشی که نامش مغرب هم هست که البته مغرب هم خود حکایتی دارد.

«ظاهرا ما در جهان تنها مردمانی هستیم که به این کشور می گوییم مراکش.مراکش در واقع نام چهارمین شهر بزرگ کشورmorocco است.» کازابلانکا صدالبته که بیشتر با فیلم جاودانه «کازابلانکا» شناخته می شود. فیلمی که آن را عاشقانه ترین فیلم تاریخ سینما هم می نامند.

مراکش نزدیک ترین کشور به اروپاست. همین حالا یکهویی عرض کنم که لذیذترین و مهنترین و دوست داشتنی ترین غذای مراکشی ها که در کوچه پس کوچه های شهرهای این کشور قابل دسترسی است؛ حلزون های درشت آب پز است. غذایی که برای ما و خیلی مردمان جهان چندش آور است اما اگر به مراکش سفر کنی به تو می گویند کافی است یک بار امتحان کنی حتما مشتری اش می شوی. برای خیلی ها هم مثل من خوردن حلزون آب پز شبیه خوردن سوسک و کرم سرخ شده است که معمولا در چین سرو می شود؛ نمی خوریم و مشتری اش هم نمی شویم؛ به همین راحتی!

ظاهرا بیشتر از حد به حاشیه زدم. از اصل مراکش دور شدم و ناغافل به چین رسیدم. برگردیم به مغرب و مراکش. به شهری که طنجه نام دارد و یکی از معروف ترین شهرهای این کشور است؛سومین شهر بزرگ مراکش در نزدیکی جبل‌الطارق بین دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس.

شاید مهترین ویژگی طنجه این است که این شهر در نقطه‌ای قرار گرفته که آفریقا را به اروپا متصل می‌کند. مراکش یک شهر خیلی معروف دیگر هم دارد. همان شهری که اغلب درودیوارش آبی هستند. «شفشاون»شهر کوچکی در شمال مراکش. در دل کوه های ریف و نزدیک دریای مدیترانه که یکی از آرامش بخش ترین شهرهای جهان است. نکته جالب درباره این شهر؛ گربه های ریز و درشت ان است که بر روی درودیوارهای آبی این شهر جولان می دهند.

فِس هم یکی دیگر از شهرهای مراکش است. شهری که بی جهت مرا یاد شیراز می اندازد. شاید به خاطر نسیم بهاری اش و گلهای اطلسی اش.

نکته:

کتاب سفرنامه مراکش منصور ضابطیان را خواندم. او آن قدر زیبا سفرنامه اش را نوشته که در زمان مطالعه کتابش خود را در این کشور یافتم. در نتیجه مشاهداتم از مراکش را به صورت خیلی خلاصه اینجا نوشتم. تنها جایی که از کتاب «چای نعنا» عینا برداشت کردم همان پاراگراف یک خط و نیمی است که درباره نام مراکش توضیح داده شده، مابقی برداشتی است آزاد از کتاب چای نعنا.