رکنا:  کوهنورد محلي که جسد «سها» را پيدا کرده بود جزئيات لحظه هاي دلهره آور يافتن جسد را شرح مي دهد. درست از روزي که «سها رضانژاد» ناپديد شد، «رحمان منوچهري» از اولين کساني بود که براي يافتن ردي از دختر جوان در کنار هيئت کوهنوردي به هلال احمر کمک مي کرد. او بازنشسته آموزش و پرورش است و سال ها مدير دبستان بود و چند سال آخر خدمتش پايه سوم دبستان را تدريس مي کرد. منوچهري در کنار برادران «تيموري» يک تيم سه نفره بودند که 28 روز، تمام مسيرهاي منتهي به محل کمپ را جستجو کرده بودند.

اين کوهنورد محلي در مورد روز پيدا شدن جنازه «سها رضانژاد» گفت: «ما عضو هيئت کوهنوردي شهرستان کردکوي هستيم و يک تيم سه نفره بوديم که با مأموريت هلال احمر براي جستجو اعزام مي شديم. و به دليل شناخت کاملي که نسبت به منطقه داشتيم امدادگران هلال احمر را راهنمايي مي کرديم. از روز اول در کنار تيم جستجوي هلال احمر بوديم و بعد از چند روز جستجو وقتي نتيجه اي حاصل نشد، دستور توقف عمليات جستجو صادر شد اما بعد از مدتي دوباره قرار شد عمليات جستجو آغاز شود و روزي که جسد "سها رضانژاد" را پيدا کرديم قرار بود آخرين روز جستجوي ما باشد.»

منوچهري ضمن بيان اينکه در تمام روزهاي جستجو بارها تمام منطقه ها و مسيرهاي صعب العبور منتهي به محل کمپ را گشته بودند در ادامه گفت: «تمام مسيرهايي را که به محل اتراق "سها رضانژاد" و دوستانش ختم مي شد گشته بوديم. مسير سنگلو و مسير يارعلي از جمله مسيرهاي صعب العبوري بودند که آنها را گشتيم. روز پيدا شدن جسد قرار بود آخرين روز جستجوي ما باشد و به همراه راهنماي تيم کوهنوردي بار ديگر راهي منطقه شديم. تصميم داشتيم منطقه آبشار توسکايي را بار ديگر بگرديم.»

منوچهري در ادامه گفت: «نيروهاي هلال احمر قبلاً گفته بودند که قسمت زير آبشار را گشته بودند. هر چند شنيديم که صخره نوردها تا زير آبشار آمده بودند اما مي خواستيم مطمئن شويم که آن منطقه پاکسازي شده است و با تجهيزات دره نوردي و صخره نوردي بار ديگر تا زير آبشار رفتيم. پايين آبشار به شدت مه آلود است. کلاً منطقه جهان نماي کردکوي به مه آلودگي معروف است. صبح آن روز مي خواستيم از زير آبشار عبور کنيم چون زياد آب نداشت و بالاخره خودمان را به آنجا رسانديم. خسته شده بوديم و مي خواستيم يک چاي دم کنيم و دوباره جستجو را شروع کنيم. همين که بساط چاي را پهن کرديم، يکدفعه چشمم به يک جسد افتاد که در آب افتاده بود. حجم آب زياد نبود و جوراب هاي متوفي مشخص بود.»

يکي از اولين چيزهايي که توجه منوچهري را جلب کرد، قوطي مواد شوينده اي بود که همراه «سها» بود. شايد اين گواه آن باشد که «سها رضانژاد» براي استفاده از سرويس بهداشتي از کمپ فاصله گرفته بود.

منوچهري در ادامه گفت: «سر جسد را موريانه خورده بود. و با گذشت زمان تمام موهاي سرش ريخته بود. صورتش هم قابل شناسايي نبود و چند تکه استخوان کنار جسد بود که احتمالاً استخوان جمجمه بود که در اثر برخورد سر با جسم سخت دچار شکستگي شده بود. بدن جسد اينقدر آب خورده بود که انگار خمير شده بود. پاهايش شکسته بود و صندل او هم کنار جسدش افتاده بود.»

منوچهري در مورد نحوه احتمالي سقوط «سها رضانژاد» گفت: «اگر جسد مستقيم از آبشار سقوط مي کرد احتمالاً بدنش تکه پاره مي شد اما بدن سالم بود. احتمال دارد که از دهليزها سر خورده و پايين آمده باشد.»

محل کمپ «سها» و دوستانش جايي به نام آتشيان است. منوچهري مي گويد از آنجا تا محل احتمالي پرتگاه پياده 20 دقيقه راه است. اما از روستاي شموشک به زير آبشار توسکايي راه ندارد و بايد از مسير چهار ساعته با پاي پياده به آنجا رسيد.

منوچهري در مورد نحوه احتمالي سقوط گفت: «نحوه سقوط توسط مأموران پليس بررسي خواهد شد. شايد يک مانکن يا عروسک از محل احتمالي پرتگاه به پايين بياندازند، تا دقيقاً مشخص شود از چه مسيري جنازه "سها رضانژاد" به پايين آبشار رسيده است.»

هلال احمر استان قبلاً گفته بود زير آبشار را گشته اند، اما منوچهري در اين مورد مي گويد: «ارتفاع و شيب آبشار زياد است و پايين اين منطقه مه آلود است. دسترسي به اين منطقه سخت است و احتمال دارد همين باعث شده باشد که تا پايين نيامده باشند چون اگر مي آمدند مي ديدند.»