نصف جهان: گفته مي شود خاک حاصلخيز منطقه دشتياري سيستان و بلوچستان به کشورهاي حاشيه خليج فارس فروخته مي شود.

اسماعيل کهرم، فعال محيط زيست در رابطه با صحت يا سقم اين خبر مي گويد: اين خبر صحت دارد. خبري بود که بنده به شخصه آن را رصد کردم. آدرس دقيق آن منطقه نوبنديان در يک قدمي کنارک است. همانجا که فرودگاه بلوچستان قرار دارد. آنجا شش ايستگاه وجود دارد که با کاميون خاک را جمع مي کنند و اين خاک را تا خليج فارس و درياي عمان مي برند. از آنجا خاک به کشورهاي حاشيه خليج فارس مي رود.

وي در ادامه بيان کرد: اين خاک حاصلخيز است. آن را برداشت مي کنند تا جايي که به کف سنگي «مارن» مي رسند. مانند سنگ مرمر است. يعني سطحي که امکان کشاورزي دارد از بين مي رود و بر سنگ هم که نمي توان کشاورزي کرد. دومين مسئله نهرها و چشمه هايي است که بر اثر جوشش خاک، ظرف هزاران سال ايجاد شده است. مسير اين چشمه ها بر اثر اين برداشت ها کور مي شوند. تمام زمين هاي کشاورزي منطقه از حيّز انتفاع ساقط مي شوند. در هر کدام از اين ايستگاه ها 10 تا 15 کاميون مستقر هستند که خاک را جابه جا کنند. کنار آنها يک يا دو بولدوزر بود.

کهرم اشاره کرد: اين خاک خاک کشاورزي است ولي در خليج فارس ريخته مي شود. شايد بگوييد چرا خاک کشاورزي؟ زيرا آنها راضي نمي شوند 800 کيلومتر مسير طي کنند و از کوير خاک ببرند. آنطور که ما مطلع شديم، به ازاي هر متر مکعب، هشت دلار فروخته مي شود. خيلي طول مي کشد که اين خاک جايگزين شود. در واقع زماني بايد طي شود که سنگ تحت عوامل فرسايشي قرار بگيرد و به خاک تبديل شود. البته خاک حاصلخيز چيزي ديگر است. تخمين زده شده است که 300 تا 400 سال زمان لازم است تا يک بند انگشت خاک توليد شود. عمق خاک کشاورزي بايد 35 سانت باشد. اين يعني 1200 سال طول مي کشد تا خاک منطقه جايگزين شود. خاک چنين ثروتي است. اما آن را تني هشت دلار به ثمن بخس مي فروشيم.