نصف جهان: در جلسه عصر چهارشنبه (۲۶ آذر ماه) در پانزدهمین کمیته جهانی میراث ناملموس سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو - UNESCO)، پرونده هنر نگارگری (مینیاتور) به صورت مشترک توسط کشورهای ایران، ترکیه، جمهوری آذربایجان و ازبکستان در کمیته جهانی مطرح شد و پس از بررسی با رأی اکثریت آراء و بدون مخالفت به عنوان پانزدهمین میراث ناملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد.

هرچند برخی مسئولان معتقد هستند ثبت یک هنر خاص برای یک کشور جایگاه نیاکان مردمان آن کشور را برجسته کرده و نوعی واکنش عاطفی را نسبت به میراث فرهنگی و هنری ایجاد خواهد کرد، اما انتقادهایی نیز به این پرونده و ثبت آن به صورت مشترک با برخی از کشورها مطرح شده است.

محمدعلی رجبی، استاد دانشگاه و عضو پیوسته فرهنگستان هنر معتقد است: عده‌ای از افراد در کشورهای دیگر مانند ترکیه به دنبال آن هستند که برخی از مفاخر و هنرهای سنتی ایران را به نام خود ثبت کنند، این در حالی است که تاریخ ثابت کرده است نگارگری متعلق به ایران است و حتی در سطح جهانی آن را به عنوان persian paint و هنر ایرانی می شناسند. سیاست‌های انحصارطلبانه برخی از کشورها مانند آمریکا و فشارهایی که تحمیل می‌کنند از آن جهت رخ نمایی می‌کند که گویا قصد دارند جلوی پیشرفت هر آنچه متعلق به ایران است را بگیرند و آن را به کشورهای دیگر نسبت دهند. با وجود آنکه مسئولان سعی کردند نگارگری را به نام ایران ثبت کنند اما فشارهای موجود سبب شد تا این هنر ایرانی در قالب چند ملیتی ثبت شود.

او ادامه داد: ترک‌ها بعد از آنکه در دوران حکومت سلطان سلیم به ایران حمله کردند عده زیادی از نگارگران و هنرمندان ایرانی را در رشته‌های مختلف به ترکیه بردند به همین دلیل اگر اکنون هنری هم در این خصوص داشته باشند از برکت حضور هنرمندان ایرانی در آن دوره است. ضمن آنکه در حال حاضر نیز چیزی به نام نگارگری در ترکیه معنا ندارد که بخواهند پرونده هنر نگارگری به نام ایران و در کنار آن ترکیه و سایر کشورها ثبت جهانی شود.