روزنامه کیهان در ستون «یادداشت روز» دوشنبه خود از یک «توطئه خطرناک که شناسنامه بیرونی دارد و یک جریان مرموز داخلی با نفوذ در برخی از مراکز تصمیم‌ساز و سیاست‌پرداز نظام، مأموریت اجرای آن را برعهده گرفته» پرده برداشته است. شریعتمداری در این یادداشت به دنبال آن است تا وجود مشکلات کشور را عمدی جلوه دهد و در این باره می‌نویسد: «آیا نباید تردید کرد که بی‌توجهی به مشکلات مردم و دامن زدن به آن عمدی بوده و جریان خزنده و مرموز یاد شده از این مشکل‌آفرینی عمدی انگیزه خاصی داشته و هدف مشخصی را دنبال می‌کند؟!»

شریعتمداری سپس در پاسخ به سوال استدلال می‌کند: «مأموریت جریان خزنده نفوذ، انکار مشکلات نیست بلکه استفاده از تاکتیک «غرق مصنوعی» است.» وی در این باره می‌نویسد: « جریان خزنده با افزایش عمدی مشکلات تلاش می‌کند مردم را به این تصور و تلقی برساند که همه راه‌ها به روی آنان بسته است و آینده‌ای تاریک و آکنده از مشکلات پی‌در‌پی در انتظار آنهاست. یعنی دقیقا، چیزی شبیه همان غرق مصنوعی! در این حالت است که تسلیم در مقابل آمریکا و تن دادن به خواسته‌های دشمن را به عنوان «کلید» این قفل بسته معرفی می‌کند!»

اما اشکال استدلال حسین شریعتمداری در کجاست:

1. شریعتمداری برای رسیدن به نتیجه مورد نظر خود در گام اول، نسبت به مشکلات معیشتی مردم تردید ایجاد می‌کند و مدعی می‌شود تداوم مشکلات توطئه است. وی در این باره می‌نویسد: «نیم نگاهی به مشکلات مردم که طی سه سال و چند ماه گذشته با آن روبرو بوده و همه‌روزه نیز بردامنه آن افزوده شده است بیندازید. وجود بسیاری از این مشکلات طبیعی نیست ولی یک جریان مرموز که در برخی از مراکز تصمیم‌ساز و سیاست‌پرداز نظام نفوذ کرده است، نه فقط اقدام مؤثری برای برطرف کردن مشکلات مورد اشاره انجام نمی‌دهد، بلکه پیدایش و افزایش دامنه آن را طبیعی و عادی نیز معرفی می‌کند!»

این روزنامه نگار اصولگرای سپس می‌نویسد: «بیکاری، رکود، افزایش لگام گسیخته قیمت‌ها، قاچاق، تحریم‌ها، فساد اقتصادی، تعطیلی نزدیک به 60 درصد کارگاه‌های تولیدی و برخی از کارخانجات بزرگ صنعتی و... عرصه را بر توده‌های مردم که صاحبان اصلی انقلاب و نظام هستند همه روزه تنگ‌تر می‌کند.»

مقایسه مقولات مورد نظر کیهان در دولت احمدی‌نژاد که دولت مورد حمایت کیهان بود و دوره حسن روحانی

برادر حسین، بیدار شو

2. در شرایطی شریعتمداری چنین ادعایی را مطرح می‌کند که اگر بخواهیم حساس‌‎ترین آمار مربوط به فساد اقتصادی و موانع کارآفرینی را نام ببریم قطعا قاچاق در ابتدای لیست خواهد بود.

جالب‌ است بدانید آمارهای مربوط به قاچاق در دوران احمدی‌نژاد گم شده است.

روزنامه ایران چندی پیش در همین باره گزارشی را منتشر و در خلال آن نوشت: «گرچه مرتضوی در گزارش خود مدعی کاهش 6 میلیارد دلاری میزان قاچاق در سال 90 نسبت به سال قبل از آن شد، اما در همان زمان کارشناسان باتوجه به واقعیت‌های موجود، نسبت به این آمار تردیدهای جدی روا داشتند.» این روزنامه سپس به نقل از علیرضا بیات، معاون برنامه‌ریزی ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز خبر می‌دهد «برآورد سال 87، میزان قاچاق را حدود 19 میلیارد دلار نشان می‌دهد»، این را نیز اضافه می‌کند که «این آمار با میل به کاهش اعلام شده است، در عین حال که از آن سال (87) به بعد، در ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، از میزان قاچاق برآورد دیگری نشده است تا اینکه در سال 92 دولت تدبیر و امید فعالیت خود را آغاز کرد.»

حالا در دولت روحانی با وجود افزایش حجم کشفیات و همینطور کاهش قاچاق کالا روزنامه کیهان نه تنها این تحولات به چشمش نمی‌آید بلکه از چیزی حرف می‌زند که خلاف واقع است.

در همین حال که آمارها نشان می‌دهد، در دوره احمدی‌نژاد قاچاق کالا بیشتر از دوره حسن روحانی بوده است. کیهان در دوره احمدی‌نژاد نسبت مسائل اقتصادی و قاچاق و واردات بی رویه و عجیب و غریب هیچ به محمود دولت مهرورز نتاخت.

3. شریعتمداری در ادامه نقد سیاست‌های وارادت حسن روحانی مدعی می‌شود، این دولت اقلامی عجیب را وارد کشور می‌کند و می‌نویسد: «واردات دسته‌بیل، سنگ‌پا، شانه، گیره، گل‌وبرگ مصنوعی، آب پنیر، آدامس، خاک اره، خلال چوب کبریت، مداد تراش، جوراب، شامپو، عینک آفتابی، قرقره و... از جمله اقلام وارداتی هستند که از سوی گمرک اعلام شده است.»

جدول فوق به وضوح نشان می دهد بسیاری از اقلام مورد نظر شریعتمداری، در شرایطی که ایران توانایی ساخت و تولید آن را در داخل داشته است اما در دوران احمدی نژاد بیشتر از امروز وارد شده و حتی حجم ورود آن بیشتر از دوران فعلی بوده است و تنها در برخی از اقلام در دولت روحانی میزان واردات افزایش داشته است.

4. حسین شریعتمداری در بخش دیگری از یادداشت خود در نقد و حمله به دولت برای خبری شدن ماجرای قرارداد با یک شرکت کشتی سازی کره جنوبی می‌نویسد: «در حالی که کارخانجات کشتی‌سازی کشورمان با تخصص برجسته و تجربه مثال‌زدنی در حال ورشکستگی است، سفارش ساخت 10 کشتی را به کره‌جنوبی می‌دهد. ... فرمانده قرارگاه خاتم‌الانبیاء(ص) که از عقد این قرارداد به شدت متعجب شده از رئیس‌جمهور خواست که این قرارداد را لغو کند و گفت؛ ما در صنعت کشتی‌سازی شرکت‌های بزرگی مثل صدرا را داریم که تجربه ساخت اقیانوس‌پیمای 113 هزار تنی «افراماکس» را در 22 ماه در کارنامه خود دارد.»

روزنامه کیهان ادامه می‌دهد: «سردار عبداللهی می‌افزاید؛ ما حاضریم با ایجاد کنسرسیومی از شرکت‌های داخلی چون صدرا و ایزائیکو و... این قرارداد را برای ساخت 10 فروند کشتی اجرا کنیم. از سوی دیگر حمید رضائیان مدیرعامل بزرگترین مجتمع کشتی‌سازی با شنیدن این خبر نمی‌تواند از گریه خود در مقابل خبرنگاران خودداری کند و می‌گوید؛ در حالی که 5300 کارگر و مهندس این مجتمع بیکار مانده‌اند و توان بالایی در ساخت کشتی و تعمیر سکوها و دکل‌های نفتی دارند، چرا باید ساخت 10 کشتی به کره‌جنوبی سپرده شود!»

از قضا روز گذشته جهانگیری معاون رئیس جممهوری در همین باره نکاتی را گفت که بنای استدلال روزنامه کیهان فرو ریخت. جهانگیری گفت: «این قرارداد برای سال ۲۰۰۸ است و موضوع جدیدی نیست. در زمان انعقاد قرارداد بیش از ۲۵ درصد مبلغ قرارداد به طرف کره‌ای پرداخت شد اما در مراحل بعدی به دلیل تحمیل تحریم‌ها امکان انتقال پول فراهم نشد. طرف کره‌ای پس از دریافت ۲۵ درصد اولیه، کار کشتی‌سازی را آغاز کرده بود اما به دلیل پرداخت نشدن مابقی پول از سمت ایران کار خود را متوقف و از ایران در دادگاه شکایت کرد.»

اما ماجرا به همین جا ختم نشد؛ محمدعلی بیگی، در برنامه پایش شبکه یک سیما بخش دیگری از استدلال شریعتمداری را زیر سوال برود و گفت: سفارش‌های ۱۲ سال پیش کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران و شرکت ملی نفتکش، به کشتی‌سازان داخلی گواه حمایت کشتیرانی‌ها از این صنعت است، سفارشاتی که البته تاکنون به سرانجام نرسیده است.

وی افزود: ما قبلاً سفارش‌هایی برای ساخت ۲فروند نفتکش به مبلغ هر کدام ۳۰ میلیون دلار که سال شروع قرارداد ۸۳ بوده با شرکت ایزوایکو منعقد کردیم، قرار بود ۲۴ ماهه این دو فروند کشتی را تحویل دهند که تاکنون بعد از ۱۲ سال این اتفاق نیفتاده است. این کارشناس افزود: به شرکت صنایع دریایی ایران سفارش ساخت سه فروند نفتکش به مبلغ هر کدام ۴۰ میلیون دلار و در سال ۸۴ منعقد کردیم که آن شرکت نیز بعد از ۱۲ سال به تعهدات خود عمل نکرده است.

در حالی که شرکت ملی نفتکش به این دو شرکت مبلغ ۱۴۳ میلیون و ۷۰۳ هزار دلار پرداخت کرده ولی کشتی‌ها تحویل داده نشده، چگونه انتظار دارید وقتی قرار بود کشتی‌ها را ۲۴ ماهه تحویل بدهند و اکنون ۱۲ سال به طول کشیده با این بدقولی‌ها مجدداً به شرکت‌ها سفارش ساخت بدهیم.