نصف جهان: می‌خندیم اما خوشحال نیستیم، باهم هستیم ولی لذت نمی‌بریم، زنده هستیم ولی زندگی نمی‌کنیم و همه اینها به خاطر شرایط سخت این سال‌هاست. کرونای زبان نفهم آمده است، گرانی و تورم هم کمرمان را خم کرده است و دیگر نایی برای ایستادن نداریم.

در میان همه این بدی‌ها و سختی‌ها اما گاهی یک نور کوچک، چنان حالمان را خوب می‌کند که نگو. یکی از این نورها در منطقه سیلاب کلوار در استان  کهگیلویه و بویراحمد به چشم‌مان خورد. خانم بارداری نمی‌تواند سوار بالگرد امداد شود و یکی از نیروهای اورژانس کنار بالگرد خم می‌شود و این خانم با گذاشتن پای خود بر کمر این تکنسین اورژانس سوار بالگرد می‌شود.

آقای «صادق حیدری زاده»، تکنسین اورژانس هوایی یاسوج دمت گرم. نفست حق. زندگی‌ات پر لبخند. مرسی که به ما نشان دادی که در روزگار تلخ تر از تلخ، انسان‌هایی مثل تو هستند که هوای هم نوع‌شان را دارند.

تو می‌توانستی بر سر این زن فریاد بزنی که «خانم وقت نداریم، هلکوپتر جای بدی است، سوار شو دیگه!»تو مردانگی به خرج دادی، زانوهایت خاک را لمس کرد، تا زن باردار این قصه سوار شود. حال‌مان را خوب کردی، خدا حالت را خوب کند./ مصطفی داننده