نماینده سابق مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه فساد، کمر نظام را خم می‌کند، گفت: برخی آنقدر با روحیه اشرافیگری زندگی کرده‌اند که حقوق‌های ۵۷ میلیونی نیز کفاف هزینه‌های زندگی‌شان را نمی‌دهد.

به گزارش تسنیم، احمد توکلی اظهار داشت: فاسدان در حکومت تمایل بیشتری به خویشاوندان خود دارند و برای حفظ سمت و توزیع ناعادلانه تلاش می‌کنند، در حقیقت فساد سوءاستفاده از قدرت عمومی برای مقاصد شخصی است.

توکلی گفت: در فساد سیاسی، شایسته‌سالاری نقد می‌شود و این مقوله چند مدل دارد از جمله رفیق‌بازی؛ یعنی مناصب و امتیازات به صورت غیررقابتی به افراد واگذار می‌شود و این افراد لایق این پست نیستند.

وی ادامه داد: یکی از فارغ‌التحصیلان رشته حقوق با معدل 13/07 بعد از اتمام تحصیل بدون هیچ سابقه اجرایی و اقتصادی به سمت مدیرعامل صندوق مشترک ایران و ونزوئلا در کاراکس انتخاب شد که این فرد حتی زبان انگلیسی هم نمی‌دانست اما به دلیل اینکه معاون بانک مرکزی دایی وی بود در این پست به کار گرفته شد.

نماینده سابق مجلس شورای اسلامی افزود: یکی دیگر از اشکال فساد، پارتی‌بازی است؛ امیرمنصور آریا در سفر به یکی از شهرها نزد یکی از نمایندگان بانفوذ مجلس رفته بود که از طریق او نزد وزیر رفت. برهمین اساس زمان میان ارائه تقاضای آریا برای تأسیس کارخانه تا صدور مجوز صرفاً 21 روز طول کشید و این حمایت‌های ویژه مصداقی از فساد است.

توکلی ادامه داد: تجارت نفوذ نیز یکی دیگر از اشکال فساد است به گونه‌ای که یک فرد سرمایه‌دار خرج پیروزی یک نماینده در انتخابات را پرداخت می‌کند و در آینده این نماینده مثلاً رئیس کمیسیون اقتصاد می‌شود که با تغییر یک تعرفه سودهای میلیاردی را نصیب این فرد خواهد کرد.

نماینده سابق مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: آقای روحانی زمانی که رئیس‌جمهور شد از مردم خواست ثروتمندان از دریافت یارانه انصراف دهند اما تعداد افرادی که ثبت‌نام کردند افزایش یافت و این نشانه این است که اگرچه مردم رأی می‌دهند اما خاطرجمع نیستند.

وی گفت: زمانی که تجملگرایی رخ می‌دهد، درآمد کفاف هزینه‌های زندگی را نمی‌دهد و برخی افراد تلاش می‌کنند تا از طریق کاسبی‌هایی که راه می‌اندازند و استفاده از رانت‌ها ثروت بیشتری را به دست بیاورند.

نماینده سابق مجلس شورای اسلامی افزود: عجیب است که این افراد چگونه زندگی می‌کنند که حقوق 57 میلیونی کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد و 176 ساعت اضافه‌کار برای خود می‌نویسند؛ این افراد به دلیل آنکه به شیوه اشرافی زندگی می‌کنند درآمدهای فعلی کفاف زندگی‌شان را نمی‌دهد و نخستین اثر منفی روحیه اشرافیگری این است که احساس فقر اقتصادی در جامعه ایجاد می‌کند و مردم دائم خود را با این گروه مقایسه کرده و احساس فقر می‌کنند.