نصف جهان: استیون هاوکینگ فیزیکدان معروفی قبل از مرگش گفته بود که بشر تنها ۱۰۰ سال زمان دارد تا محل دیگری غیر از زمین برای زندگی خود پیدا کند. در ادامه این مطلب به شما خواهیم گفت که چرا هنوز امکان سفر انسان به سیارات دیگر فراهم نشده و اگر تدبیری در این رابطه اندیشیده نشود چه بر سر انسان می آید.

۱- مریخ

نیروی جاذبه در مریخ به مراتب پایین تر از زمین است و فاصله آن تا خورشید هم بیشتر است. در نتیجه انسان روی مریخ مقدار کمتری نور خورشید دریافت می کند و به خاطر نازک بودن جو مریخ هیچ گونه مکانیزم محافظتی در برابر میدان مغناطیسی ندارد که این میتواند انسان را در معرض پرتوهای کیهانی قرار دهد. در این محیط قد انسان احتمالا بلندتر خواهد بود تا نبود گرانش جبران شود و چشم ها درشت تر می شوند تا نور خورشید را از دور دست دریافت کنند. برای محافظت در برابر پرتوهای کیهانی نیز رنگدانه های پوست باید تغییر پیدا کند که در گیاهانی مثل هویج و گوجه دیده می شود.

۲- مشتری

زندگی در مشتری بسیار چالش برانگیز خواهد بود چراکه این سیاره هیچ سطحی ندارد و کاملاً از گاز تشکیل شده (البته در بخش های مرکزی جنس این سیاره جامد است و سپس تبدیل به مایع می شود). با توجه به همین مشخصات، فشار هوای زیاد، شرایط جوی نامساعد و مایع بودن محیط ظاهر انسان احتمالا شبیه به کوتوله های اعماق آب خواهد بود. علاوه بر این انسان باید یک پوسته محافظ هم داشته باشد تا از بدنش در برابر پرتوهای کیهانی مراقبت کند.

۳- زحل

زحل نیز مانند مشتری شکلی شبیه به یک گوی ابری حاوی هیدروژن و هلیوم دارد و هیچگونه سطح جامدی در آن به چشم نمی خورد (به غیر از بخش های مرکزی). حلقه های بی مانندی که دور این سیاره دیده می شوند نیز از ذرات یخی ساخته شده اند و در نتیجه هیچ موجود زنده ای در آنها دوام نمی آورد. چگالی این سیاره همچنین از آب کمتر است بنابراین اگر می توانستیم آن را درون وان حمام بیاندازیم روی آب شناور می ماند. در این سیاره انسان باید مانند یک عروس دریایی باشد؛ یعنی شکمی شبیه به یک چتر داشته باشد که آن را بالا و پایین ببرد و بدنش فاقد اسکلت باشد تا زیر فشار زیاد جوی خرد نشود.

۴- عطارد

در عطارد زندگی بسیار سخت خواهد بود چون این سیاره فاصله اندکی تا خورشید دارد و نورخورشید در آن هفت برابر بیشتر از زمین است. دمای این سیاره بین ۴۳۰ درجه سانتیگراد در روز تا 180- درجه سانتی گراد در شب متغیر است ضمن اینکه همیشه در معرض بارش های شهابی و زمین لرزه قرار دارد. علاوه بر این هیچ هوایی هم در این سیاره برای تنفس وجود ندارد. انسان در این سیاره با گوشت و پوست خود دوام نمی آورد و در نتیجه باید بدنی از جنس فلز نسوز داشته باشد. در این سیاره نیازی به سیستم تنفسی نیست و صورت فلزی انسان درنتیجه نیازی به بینی ندارد. چشم های انسان نیز احتمالاً شکلی شبیه به عینک آفتابی خواهند داشت.

۵- سیاره زهره

زندگی در زهره حتی از عطارد هم سخت تر است. دما در این سیاره تا ۴۷۱ درجه سانتیگراد بالا می رود و اتمسفر آنقدر ضخیم است که گازهای گلخانه ای با بالاترین اثر در آن حضور دارند. سطح این سیاره کاملا خشک بوده و پر از باد و صاعقه است. فشار هوا نیز در سطح زهره مانند این است که در یک مایلی زیر آب هستید. با چنین مشخصاتی روشن است که فقط میکروب ها روی این سیاره زنده می مانند چراکه ونوس هرچیزی حتی فلز را از بین می برد. جو این سیاره نیز حاوی فسفین است که برای هر موجود زنده ای سمی به شمار می رود.

۶- اورانوس و نپتون

سرد، یخبندان، تاریک و پر از بادهای تند؛ اینها مشخصات دو سیاره اورانوس و نپتون هستند که از مایعات سرد، متان، آب و آمونیاک ساخته شده اند. این دو سیاره سطح جامدی ندارند و جو آنها به آرامی با آبی که در اطراف هسته قرار گرفته ادغام می شود. در این سیاره گرانش قوی تر از سطح زمین است و در نتیجه انسان قدی کوتاه تر با بدنی عضله ای خواهد داشت. پوست بدن نیز باید به مراتب ضخیم تر شود تا مقاومت لازم در برابر سرمای طاقت فرسای آنها ایجاد گردد. در نتیجه بهترین ظاهر برای انسان یک نهنگ کیهانی خواهد بود.

۷- پلوتون

دورترین سیاره به زمین پولوتون است که سطح آن کاملاً از یخ پوشیده شده و گرانش بسیار ضعیفی دارد. از پولوتون خورشید مانند یک نقطه دیده می شود و در نتیجه اثر چندانی در گرمایش آن ندارد. با این حال دانشمندان معتقدند که احتمالا یک اقیانوس در زیر سطح این سیاره قرار دارد. در این سیاره انسان احتمالا باید به نوعی مکانیزم ضد یخ مانند بدن حشرات و ماهی ها مجهز شود و به خاطر گرانش ضعیف ماهیچه ها و استخوان های بدن جمع شده و در عوض فاصله میان مهره ها زیاد می شود. پس انسان ظاهری بلند قد دارد. وضعیت بدنی انسان نیز به خاطر تغییرات در ستون فقرات عوض می شود و شکلی شبیه به عنکبوت پیدا می کند./ مریم موسوی