امير محبيان تحليلگر مسائل سياسي در گفتگو با خبرگزاري خبرآنلاين توصيه اي به اصولگرايان دارد، او مي گويد: اصولگرايان بايد بدانند اين سنت الهي است که هر چه شوق قدرت براي قدرت داشته باشند از آن دور مي شوند و البته دعا کنند که از آن دور شوند زيرا اگر با نيت قدرت به قدرت برسند همان اسباب فتنه و آزمايش سختشان مي شود. بخش هايي از گفتگوي خبرآنلاين با اين تحليلگر اصولگرا را در ادامه بخوانيد.

چهره هاي اصولگرا صحبت از تفاهم بر سر مکانيزم وحدت در انتخابات رياست جمهوري سال 96 مي کنند اما ائتلاف هنوز آغاز به کار نکرده از حزب مؤتلفه اسلامي ميرسليم، از جمعيت رهپويان و جمعيت ايثارگران نادران و زاکاني، از جبهه پيروان خط امام(ره) و رهبري باهنر معرفي شدند و جبهه پايداري نيز اعلام کرده نامزد مورد حمايتش جديد، اصلح و رأي آور خواهد بود. نظر شما درباره اين وضعيت چيست؟

معرفي کانديدا به معناي مخالفت با روند وحدت نيست اما اصرار بر کانديدا به شکست روند وحدت مي انجامد. از طرف ديگر معرفي کانديداها هنوز قطعيتي ندارد و عمدتاً گمانه زني هاي رسانه هاست؛ چنانچه تا آنجا که اطلاع دارم مهندس باهنر نظري بر کانديداتوري ندارد. بهتر است بگذاريم کانديداها قطعيت يابند سپس تحليل نماييم.

به نظر شما سرنوشت ضرغامي، قاليباف و جليلي چه خواهد شد؟

آنها هم در رسانه مورد توجه بوده اند و هواداران شان از آنها سخن گفته اند ولي طبعاً همه اينها در يک سطح از احتمال کسب آراء نيستند؛ مثلاً قاليباف را اصلاح طلبان رقيب جدي تري مي دانند و حتي از کانديداتوري بعضي ديگر استقبال مي کنند چون باعث افزايش رأي شان مي شود.

به نظر شما چنين اعلام مواضعي از طرف اصولگرايان، اصلاح طلبان را به نگراني انداخته يا طيب خاطر آنها را در پيروزي قطعي روحاني فراهم مي کند؟

يک تناقض در رفتار و گفتار اصولگرايان شاهديم. از يک طريف اصولگرايان مشکل اصلي کشور را اقتصاد مي دانند از طريف ديگر فقط رهپويان و ايثارگران با معرفي نادران به اين سمت رفتند، آيا کساني که تا روز گذشته چهره فرهنگي (ضرغامي و ميرسليم)، ديپلمات (جليلي) يا سياسي (باهنر و ضرغامي) محسوب مي شدند مي توانند در مدت زمان باقيمانده تا انتخابات رياست جمهوري به واسطه چند سخنراني يا مصاحبه خود را حلّال مشکلات اقتصادي معرفي کنند؟ مردم مي پذيرند؟

من هم معتقدم هر رويکرد سياسي دچار مشکل جلب اعتماد مردم خواهد شد و رأي به صندوق روحاني خواهد ريخت. قاليباف هم اگر مي خواهد موفق شود بايد از بازي هاي سياسي دوري کرده و روي توان مديريتي خود سرمايه گذاري کند.

از تحرکاتي که اخيراً آقاي قاليباف آغاز کرده اينطور برداشت مي شود که او تصميم خود را براي نامزدي در انتخابات رياست جمهوري گرفته است. برخي اطرافيان نزديک او اين نامزدي را مشروط مي کنند و مي گويند اگر اصولگرايان کس ديگري را معرفي کنند آقاي قاليباف نمي آيد اما در مقابل هستند کساني که معتقدند هر اتفاقي بيافتد قاليباف يک پاي انتخابات سال 96 است، شما چه تحليلي داريد؟

اين شرط گذاري اگر مطرح شده باشد نشان از خامي سياسي دارد. رقيب داخلي ضعيف يا راديکال نامقبول مي تواند مقبوليت درون جناحي قاليباف را افزايش دهد.

يک تحليل آن است که مکانيزم وحدت وظيفه اش جمع کردن سهم خواهي ها به نفع محمد باقر قاليباف است نظر شما چيست؟

من چنين برداشتي ندارم. تمام تلاش ها فعلاً معطوف به وحدت آفريني است که شخصاً هيچ نمود موفقيت آميزي از آن نديده ام ولي اميدوارم به نتيجه برسد.

يک ديدگاه آن است که اصولگرايان شکست را پذيرفتند و نوع نامزدهايي که معرفي کردند اين را تأييد مي کند آيا اينطور است؟

خير اينطور نيست. اتفاقاً فکر مي کنم برآورد بيش از واقعيتي در مورد ريزش رأي روحاني دارند.