امير قلعه‌نويي در هر تيمي که هست عادت دارد طوري صحبت کند که از حق و حقوق آن تيم دفاع کند. او چند روز قبل وقتي با سئوالي درباره دليل حضور بازيکنان سرباز در تراکتورسازي مواجه شد به تيم‌هاي صنعتي تاخت و اين را حق تراکتورسازي دانست که بازيکنان را به‌عنوان سرباز در اختيار داشته باشد. به حرف‌هاي قلعه‌نويي دقت کنيد: «برخي تيم‌ها مي‌خواهند قانون را دور بزنند، در حالي که سربازي يک قانون است. بعضي تيم‌هاي ما صنعتي هستند و بودجه‌هاي آنچناني دارند و بازيکنان بزرگ جذب مي‌کنند. معتقدم اين بودجه بايد بين همه تيم‌ها تقسيم شود، آن وقت ما هم ديگر بازيکن سرباز جذب نمي‌کنيم.»

قلعه‌نويي براي چند روز خودش را جاي مجتبي حسيني يا عبدا... ويسي بگذارد. فکر کند سرمربي سپاهان است يا ذوب آهن. اين نکته را هم در نظر بگيرد که تراکتورسازي ستاره‌هاي فوتبال ايران را به‌عنوان سرباز در اختيار مي‌گيرد و از آنها استفاده مي‌کند. آيا او در قامت سرمربي ذوب آهن يا سپاهان، به حضور سربازها در تراکتورسازي انتقاد نخواهد کرد؟ آيا در مصاحبه‌هاي خود از ناعدالتي نمي‌گويد و اينکه چرا فقط يک باشگاه ليگ برتري مجوز جذب بازيکنان سرباز را دارد؟

امير قلعه‌نويي سال‌ها به‌عنوان سرمربي سپاهان روي نيمکت اين تيم نشست. همان سال هاي طلايي که سپاهان به راحتي آب خوردن عنوان قهرماني ليگ برتر را به دست مي‌آورد. در آن دوران، سپاهان باشگاه متمولي بود. همه ستاره‌هاي ريز و درشت فوتبال ايران را جذب مي‌کرد و به آنها دستمزدهاي هنگفت مي‌پرداخت. قلعه‌نويي هم سرمربي‌اش بود. آيا آن زمان امير قلعه‌نويي به بودجه تيم‌هاي صنعتي اعتراض مي‌کرد؟ آيا او از حضور سربازها در تراکتورسازي انتقاد نمي‌کرد؟

امير قلعه‌نويي سري به سايت سازمان ليگ بزند و نگاهي به مبلغ قراردادهاي بازيکنان بياندازد. ابتدا تراکتورسازي و سپس سپاهان و ذوب آهن که منظور او از تيم‌هاي صنعتي هستند. تراکتورسازي بازيکنان خود را با اين ارقام جذب کرده. البته به جز سربازها. لوسيانو ادينيو (14 ميليارد)، خالد شفيعي (750 ميليون)، سعيد آقايي (900 ميليون)، سينا عشوري (900 ميليون)، شهرام گودرزي (500 ميليون)، فرزاد حاتمي (900 ميليون)، فرزين گروسيان (300 ميليون)، کرار جاسم (1/120 ميليارد)، محسن بنگر (800 ميليون)، محمد ابراهيمي (1/1 ميليارد)، محمد ايرانپوريان (يک ميليارد)، محمد نوري (1/2 ميليارد)، مهدي کياني (يک ميليارد) و عليرضا رمضاني (500 ميليون).

تراکتورسازي بدون چهار بازيکن سرباز که جملگي سرشناس هستند و ميلياردي، 12 ميليارد و 370 ميليون براي جذب بازيکنان خود هزينه کرده است. مبلغي هنگفت که مشخص نيست تراکتورسازي از پس پرداخت آن برمي آيد يا نه؟

قلعه‌نويي بعد از تراکتورسازي، نگاهي به مبلغ قرارداد بازيکنان سپاهان بياندازد. احسان حاجي‌صفي (1/4 ميليارد)، جلال عليمحمدي (700 ميليون)، حسين پاپي (350 ميليون)، حسين فاضلي (250 ميليون)، رسول نويدکيا (700 ميليون)، شجاع خليل‌زاده (1/2 ميليارد)، طالب ريکاني (500 ميليون)، فريد کريمي (700 ميليون)، مهدي اميني (150 ميليون)، موسي کولي بالي (800 ميليون)، ميلاد سرلک (300 ميليون)، آرمين سهرابيان (صد ميليون)، محمد روشندل (200 ميليون)، مهرداد محمدي (500 ميليون)، علي هليچي(250 ميليون)، عماد ميرجوان (250 ميليون)، رضا ميرزايي (صد ميليون)، محمود قائد رحمتي (250 ميليون)، حامد بحيرايي (70 ميليون)، عارف غلامي (70 ميليون)، لي اوليويرا (1/015ميليارد)، علي احمدي (صد ميليون)، پدرو هنريکه (750 ميليون).

اين ريز رقم قرارداد بازيکنان سپاهان است. سپاهان روي هم ده ميليارد و 705 ميليون براي دستمزد بازيکنان خود هزينه کرده، يعني يک ميليارد و 665 ميليون کمتر از تراکتورسازي. البته اگر چهار بازيکن سرشناس تراکتورسازي که جزو سهميه سربازهاي اين تيم هستند را فاکتور بگيريم.

مي‌رسيم به ذوب‌آهن. قلعه‌نويي مي‌تواند سري به سايت سازمان ليگ بزند، ماشين حساب به دست بگيرد و مبلغ قرارداد بازيکنان ذوب آهن را محاسبه کند. قرارداد بازيکنان اين تيم روي هم ده ميليارد و 881 ميليون تومان است. قاسم حدادي‌فر با يک ميليارد و 430 ميليون بالاترين رقم را دريافت کرده و علي خدادادي با 20 ميليون ارزان‌ترين بازيکن ذوب‌آهن محسوب مي‌شود. اختلاف هزينه تراکتورسازي و ذوب آهن براي جذب بازيکن، يک ميليارد و 489 ميليون است. يعني تراکتورسازي حتي در شرايطي که از سهميه جذب بازيکنان سرباز استفاده کرده، هزينه‌اي بالاتر متحمل شده است.

باشگاه تراکتورسازي اگر بازيکنان سرباز را جذب نمي‌کرد، بايد حداقل پنج ميليارد براي سروش رفيعي، مهدي شريفي، محمدرضا اخباري و هادي محمدي کنار مي‌گذاشت. آنوقت رقم هزينه‌هاي تراکتورسازي به طرز سرسام آوري بالا مي‌رفت و به حدود 18 ميليارد مي‌رسيد. حالا اين تيم از يکسري قوانين عجيب استفاده و بازيکنان سرباز را با ارقامي پايين جذب مي‌کند. امير قلعه‌نويي هم اين مسئله را مي‌داند اما باز هم به تيم‌هاي صنعتي حمله مي‌کند و هزينه‌هاي آنها را زير سئوال مي‌برد.