دوران کودکان دهه 60 پر بود از کارتون هايي که شخصيت اصلي آن براثر فقرويا مرگ، پدر و مادر خود را از دست داده بودند. هميشه ديدن اين کارتون ها آن هم در زمانه جنگ بر روي ما چندان تأثيري نمي گذاشت حتي اگر شخصيت اصلي با گريه مي گفت: مادر... مادر... صبر کن...

جنگ و شرايط سياسي و اجتماعي حاکم بر جامعه، مردم را زمخت کرده بود و چندان احساسي نسبت به يکديگر و اتفاق هاي پيرامون خود نداشتند و هميشه ترس بر مردم غالب بود. با وجود اين شرايط، کودکان دهه 60 رشد کردند با همه سرخوردگي ها و احساسات و رفتاري که نتوانستند از خود بروز بدهند و همه آنها سرکوب شد.

نسل هاي بعدي رشد پيدا کرده و رفته رفته شرايط شان با نسل قبلي تفاوت پيدا کرد اما همه آنها در يک نقطه اشتراک داشتند حتي کودکاني که اين روزها به دنيا مي آيند ميراث نسل هاي قبلي را به ارث مي برند.

«با سلام اگه مي تونيد از اين بچه مراقبت کنيد يا اينکه بدين به يکي که بچه نداره فقط تورو خدا مراقبش باشيد امروز دو روزشه – 12/ 10 / 95 – واکسنش زده شده جون بچتون از بچم مراقبت کنيد. از طرف مامان بدبخت.»

آن نقطه اشتراک کلمه اي بود که اين مادر در انتهاي نامه، در لحظه اهداي فرزند خود به خيابان از آن نام برد و آن را براي فرزند خود به ارث گذاشت.

يک هفته قبل بود که دختر بچه اي از شدت فقر توسط مادرش کنار خيابانى در شهرستان مبارکه واقع در استان اصفهان به همراه نامه اى رها شد. عكس رها شدن این نوزاد پنج ماهه‌ در يكي از خيابان‌هاي مباركه به همراه نامه اي‌ از مادرش كه نوشته مجبور به سرراه گذاشتن فرزند خود شده‌ است، كاربران فضاي مجازي را تحت تأثير قرار داد؛ کاربراني که فقط در دنياي مجازي با استيکرها،کامنت ها وفالوهاي خود سعي در همدردي و اثبات حضور دارند اما در دنياي واقعي به جز تعدادي اندک از ديگران خبري نيست.

نوزاد سرراهي، راهي بهزيستي شد؛ مانند همه نوزاداني كه به دلايل متفاوت بي‌خانه مي‌شوند. محمودي رئيس اداره بهزيستي مباركه در خصوص نوزاد رهاشده مي گويد: «تمام تلاشمان را مي‌كنيم تا نوزاد به آغوش خانواده برگردد ودراين مسير از هيچ حمايتي دريغ نمي‌كنيم. تا اين لحظه خانواده نوزاد شناسايي نشده و طبق نظر دادستان شهرستان مباركه نيروهاي انتظامي مأموريت يافتن خانواده نوزاد دختر را شروع كرده‌اند.» او اين اطمينان خاطر را داده است كه نوزاد به مركز شبانه‌روزي شيرخوارگاه نرجس كه تحت نظارت بهزيستي استان اصفهان است منتقل شده و در صورت پيدا نشدن خانواده‌اش او را به خانواده‌اي كه شرايط نگهداري و فرزندخواندگي را دارد تحويل مي‌دهد.

رضا صادقي و رضا حسين زاده جزو اولين نفراتي بودند که با اعلام حمايت از اين کودک و تقبل هزينه هاي زندگي،تلاش کردند مادر را از تصميم خود منصرف کنند.

نماينده مردم اين شهر در مجلس شوراي اسلامي نيز بعد از سه روز واکنش نشان داد و تا امروز هنوز از مسئولين استان و حمايت از اين کودک خبري در راه نيست. شايد اين مسئولين در حال جمع آوري کمک به کودکان غير باشند. شايد هم در حال تصميم گيري درباره معضل آلودگي هواي شهر و يا درحال رکاب زدن چرخ باشند. شايد هم در حال سخنراني خوابشان برده؛ لطفاً بيدارشان کنيد که بد خواب نشوند!

حضور اين کودک در برنامه «زنده رود» شبکه اصفهان بار ديگر احساسات مردمي و جامعه را نسبت به پديده فقر جريحه دار کرد. فقري که رئيس جمهور در آمار و گزارش هاي خود در شبي که با مردم حرف زد، خبر از کاهش آن داد، خبر از بالارفتن سطح زندگي اجتماعي مردم، خبر از بالا رفتن همه چيز داد و بالطبع وزيران نيز در آمارهاي خود دائم در حال گزارش اين نکته هستند که تورم پايين آمد، دستمزد افزايش پيدا کرد. نرخ کالاهاي اساسي تنزل پيدا کرده، مردم پس انداز مي کنند و چه چه.

پس اين کودک محصول کدام از اين آمارها و سخنراني هاست؟!رضا صادقي در ارتباط تلفني با مجري برنامه «زنده رود» اعلام کرد: «اين دختر، فرزند من است و من نام او را "دخترم ايران" گذاشته ام چون او فرزند همه مردم ايران است و ما همه به او حس پدري و مادري داريم.» مديرکل بهزيستي نيز که در اين برنامه حضور داشت اعلام کرد که اين کودک در آن سازمان نام «ترانه» را به خود گرفته و در نهايت اين کودک «ترانه ايران» محصول مشترک نامگذاري رضا صادقي و سازمان بهزيستي نام گرفت.اين محصول مشترک نه برآمده از مهر رضا صادقي است و نه بر آمده از وظيفه سازماني بهزيستي، «ترانه ايران» محصول فقر است که ريشه هاي آن در خاک هاي دور ونزديک اين سال ها درحال قد کشيدن و رشد کردن بوده و هست. «ترانه ايران»! آوازت چه غمگين است براي مردم ايران.