امیر قلعه‌نویی در کنفرانس خبری بعد از بازی با استقلال خوزستان، صادقانه از بد بودن تیمش گفت و اینکه حق‌ اهوازی‌ها بود که برنده بازی باشند. در روزهایی که عادت کرده‌ایم تحت هر شرایطی بهانه‌های مختلف مربیان را بعد از باخت‌ها بشنویم، حرف‌های امیرپاشا برایمان غریب، گنگ و البته قابل ستایش است.

همین چند مصاحبه اخیر از مربیان مختلف فوتبالمان را بخوانید تا با عجیب‌ترین شیوه‌های بهانه‌جویی آشنا شوید. بهانه‌هایی که گاه آمار شمارش‌ آن از دستمان در می‌رود. مربیانی که در روزهای برد، کاملاً حق به جانب بادی به غبغب انداخته و از تاکتیک‌ها و ذهن سیستماتیک و آنالیز‌های شبانه‌روزی حرف می‌زنند، کنفرانس‌های خبری بعد از باختن را یا حاضر نمی‌‌شوند و عملاً پاسخگویی برایشان تعریف نشده است؛ یا اگر حاضر می‌شوند، از زمین و زمان و توپ و داور کسی از شلیک انتقادهایشان در امان نمی‌ماند. 

از مسئول جزء برگزاری تا کنفدراسیون بین‌المللی فیفا را مقصر باخت می‌دانند و انتقادهایشان به مسائل جانبی، گوش فلک را کر می‌کند. گویا برای باخت تیم ایشان همه باید پاسخگو باشند؛ مگر جناب سرمربی، که قطعاً همیشه بهترین تاکتیک را ارائه داده و چندین و چند موقعیت 100 در صد ساخته و قطعاً تا ابد مبرا از تقصیر است.