عضو هیات رییسه شورای ملی زعفران درباره خروج زعفران به‌صورت چمدانی، بیان کرد: خروج پیاز زعفران به‌صورت چمدانی توجیه ندارد اگر کشوری بخواهد در یک هکتار زمین زعفران کشت کند حداقل به 10 هزار تن پیاز زعفران نیاز دارد و این میزان پیاز زعفران را نمی‌توان با چمدان منتقل کرد.

به گفته علی حسینی، قاچاق چمدانی پیاز زعفران برای کشت تزئینی یا کشت سلیقه‌ای موضوعیت دارد. حسینی قاچاق پیاز زعفران را یک پدیده شوم خواند و افزود: سالهاست که پیاز زعفران به کشور افغانستان قاچاق می‌شود متاسفانه برای متوقف کردن این روند اقدامی صورت نگرفته است.

نایب رییس انجمن تولیدکنندگان زعفران خراسان جنوبی با اشاره به ناکارآمدی در مدیریت تولید و تجارت زعفران، گفت: تولید و صادرات زعفران رها شده است.

حسینی بابیان اینکه امکان کشت زعفران در 20 استان کشور وجود دارد، افزود: کیفیت زعفران در استان‌های مختلف متفاوت است متاسفانه هنوز نهادی مسئولیت کیفیت‌سنجی زعفران تولید شده در کشور را برعهده نگرفته است در صورتی که سنجش کیفیت زعفران در آزمایشگاه‌ها دارای اهمیت ویژه است.

این فعال اقتصادی ادامه داد: تولید زعفران در برخی از روستاها و شهرها توجیه اقتصادی ندارند و تولیدات آنها نمی‌تواند جوابگوی انتظاری که دنیا از زعفران ایرانی را دارد بدهند.

به گفته وی، زعفران در شهرهای چون نطنز، قم، کاشان، اصفهان، کرمان، یزد، مرند، فارس، کرمانشاه، گلستان، خراسان جنوبی و مشهد کشت می‌شود.

عضو هیات رییسه شورای ملی زعفران، با بیان اینکه 10 درصد زعفران تولیدی در کشور مصرف داخلی و بقیه آن صادر می‌شود، گفت: هرساله بخشی از زعفران در نظر گرفته شده برای مصرف داخلی، رسوبی می‌شود که باید بگویم این حجم قابلیت صادرات دارد.

به گفته وی، در حال حاضر در چندین انبار که دولت نیز از آنها آگاه است هزاران کیلو زعفران انبار شده است.

حسینی در پاسخ به این پرسش که آیا زعفران‌کاران افغانستان و چین می‌توانند به رقیب جدی برای ما تبدیل شوند، بیان کرد: افغانستان به‌تازگی در این مسیر وارد شده است و از آنجایی‌که سیاست منسجمی در این کشور حاکم نیست نمی‌توان به عملکرد آنها اعتماد کرد. از سوی دیگر چین هم در پی کشت گلخانه‌ای است و نمی‌تواند با زعفران طبیعی ما که در اراضی کشت می‌شود رقابت کرد. باید از این فرصت‌ به‌خوبی استفاده کنیم و یک‌تازی خود را در تولید زعفران در جهان حفظ کنیم.