مرا ببخش. نمی‌خواهم خیره شوم، اما فکر می‌کنم تو را می‌شناسم؛ دیالوگی که در نوشتار نقد فیلم kC برای خواننده مفهوم می‌شود.

همه چیز در گرمای غلیظ تابستان نیویورک شروع می‌شود. زنی روانه‌ی خریدهای روز در لابلای این گرمای شدید به یک لیوان چای پناه می‌برد. او آن را پیدا خواهد کرد – یعنی چای – اما ابتدا یک ملاقات در نزدیکی او کمین کرده بود.

او وارد هوای خنک هتل درایتون می‌شود، جایی که سفید پوستی در لابلای پس زمینه‌ی فیلمی سیاه و سفید خود را در برابر یک زن سیاه پوست عصیان‌گر به نمایش می‌گذارد. با نوشتار نقد فیلم Passing همراه ما بمانید تا از عصیان و تراژدی خاص ساختار روایی این فیلم آگاه شویم.

اولین کارگردانی ربکا هال، شبیه یک فیلم معمولی به نظر می‌رسد، گویی همچون بازیگری است که تبدیل به کارگردان شده و در لابلای تفکرات روشنفکرانه ممکن است فیلمش را غرق کند. اما اینطور نیست!

این فیلم یک تراژدی است که به پدیده عبور نژادی یا Passing مربوط می‌شود، و اینکه چگونه داشتن پتانسیل قرار گرفتن در یک جامعه سفیدپوست بر زندگی درونی و بیرونی دو زن سیاه‌پوست معاصر آن زمان تأثیر می‌گذارد. هنگام خواندن خلاصه این فیلم، سؤالات کوچکی در ذهن آدمی نقش می‌بندد – آیا این فیلم برای دوره‌ای که ما در آن زیست می‌کنیم مفید یا جذاب به نظر می‌رسد یا اینکه قرار است همه چیز در راستای فضایی کسل کننده شکل بگیرد یا اینکه ایا فیلمبرداری سیاه و سفید مناسب است؟!

از نظر موضوعی – می‌توان این سوال را مطرح کرد که آیا هال باید به جای یک فیلمساز سیاه پوست، شخصی باشد که این داستان را تعریف می‌کند؟ در هر صورت Passing یک فیلم واقعا قدرتمند است، که نوع خاصی از پرستیژ سینمایی را به تصویر می‌کشد.

Passing، همان عنوانی است که در فیلم‌ها و رمان‌های الهام‌بخش از آن استفاده می‌شود؛ اصطلاح Passing، در رابطه با کسی استفاده می‌شود که به یک گروه نژادی متعلق است که پوست رنگی یا تبار چند نژادی دارد و می‌تواند با یک گروه نژادی که رنگ سفید دارد همسان شود. گرچه، در شکل گیری آن، این اصطلاح در جوامع نژادی برای اشاره به افراد رنگین پوست استفاده می‌شود که ترجیح می‌دهند با جوامع نژادی سفید رنگ معاشرت کنند.

این نکته همان نکته‌ای است که دو شخصیت زن با تبار چند نژادی، ایرنه ردفیلد (تسا تامپسون) و کلر بلیو (روث نگا)، هنگام ملاقات در منطقه ای عمدتاً سفیدپوست در شهر نیویورک با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. ایرنه ردفیلد از “مزیت” داشتن رنگ پوست روشن تر برای سفر به مناطق تحت سلطه جوامع نژادی سفیدپوست برای خرید مایحتاج مورد نیاز خود و خانواده اش استفاده می‌کند.