ایسنا: اینجا خانه‌ سراینده‌ شعر «از خون جوانان وطن لاله دمیده» است، شعری که هنوز هم برای آیین‌های مناسبتی از رادیو و تلویزیون پخش می‌شود و خوانندگان بنامی نیز آن را اجرا کرده‌اند، اما...

«ابوالقاسم عارف قزوینی» شاعر و تصنیف‌ساز پرآوازه‌ قزوینی که تصنیف‌های ملی و ارزشمندش همراه با موسیقی منتشر شد و در طول عمرش از 1259 تا 1312 شمسی، با سرودن تصنیف‌های مختلف، تأثیر زیادی در روزهای پرآشوب جامعه داشت و در همین سال‌ها نیز هنرمندان ایرانی این شعر را در قالب‌های مختلف اجرا کردند،‌ حالا خانه‌اش به عنوان تنها یادگار باقیمانده از او این روزها، اوج بی‌مهری را نسبت به خود و صاحبش می‌بیند.

الهام حاجی ملکی دبیر انجمن دوستداران یادمان‌ها و کارشناس مرمت بناها و بافت‌های تاریخی درباره‌ آخرین وضعیت خانه‌ «عارف قزوینی» به ایسنا می‌گوید: در مواجهه با خانه‌ «عارف قزوینی» با آنچه روبه‌رو شدیم نه خانه یک شاعر، که فقط یک ویرانه‌ کوچک بود. آسیب‌ها و تخریب‌هایی که این خانه با دو اتاق، یک زیرزمین، یک مطبخ و سرویس بهداشتی با آن مواجه بود، به حدی است که امروز دیگر هیچ نشانی از خانه‌ یک شاعر ملی در خود ندارد.

او وجود این نشانه‌ها را عاملی برای باورپذیری این نکته می‌داند که «عارف قزوینی» از سال‌ها پیش شاعری گمنام بوده است و ادامه می‌دهد: اداره کل میراث فرهنگی قزوین سال 1379 نقشه‌ این خانه را با هدف ثبت در فهرست آثار ملی تهیه کرد و آن را در سال 1384 به شماره 12904در فهرست آثار ملی ایران ثبت کرد.

وی تأکید می‌کند: در زمان ثبت این خانه تاریخی، این مکان تقریباً همه‌ عناصر خانه را در خود داشته است، اما متأسفانه تنها چیزی که امروز از این بنا وجود دارد، تنها یک اتاق و یک زیرزمین است، این در حالی است که چند سال پیش شهرداری دیوار اصلی این خانه را برای تعریض معبر تخریب کرد اما خوشبختانه با ممانعت مالک از عقب‌نشینی آن جلوگیری شده است.

این کارشناس مرمت بناها و بافت‌های تاریخی در ادامه این پرسش‌ها را مطرح می‌کند که چه عواملی باعث شده که خانه‌ یک شخصیت ملی بدون دغدغه از تخریب آن در چنین وضعیتی باشد؟ و چگونه است که مسئولان و صاحبنظران شهری و حتی کشوری هیچ تلاشی برای حفاظت از این میراث ارزشمند به عمل نمی‌آورند؟

حاجی ملکی با بیان اینکه خانه‌ «عارف قزوینی» در تملک بخش خصوصی است نه وارثان این شاعر؛ می‌گوید: به نظر می‌رسد چون مالکان امروزی این خانه‌ تاریخی جزو ورثه‌ «عارف قزوینی» نیستند به اندازه‌ای که باید دغدغه‌ نگهداری و حفاظت از میراث ملی را ندارند.