عصر جنگ‌های کلاسیک تمام شده و برای نابود کردن دشمن، نیازی نیست به او نزدیک شوید. حتی شاید نقش عامل انسانی هم کمتر شده باشد، چرا که هوش مصنوعی به زودی به طور مستقل کار سربازان عادی را انجام می‌دهد.

اما ظاهرا ارتش‌های قدرتمند در جهان، الزاما این‌طور فکر نمی‌کنند. دست‌کم چند برنامه مختلف برای توسعه «ابرسربازها» در دنیا وجود دارد که مبتنی بر هر چه مجهزتر کردن سربازها است تا به کمک فناوری‌های جدید، در درجه نخست قدرت کشتار را در آنها افزایش دهد و در درجه دوم جان آنها را بهتر حفظ کند.

مهم‌ترین برنامه برای توسعه «ابرسربازها»، در ارتش روسیه دنبال می‌شد و Ratnik نام داشت، که در زبان روسی به معنای «جنگجو» است. روسیه از سال ۲۰۱۳ میلادی در تلاش است تا با فناوری‌های نوین، میزان آسیب‌پذیری سربازانش را کاهش دهد و علاوه بر این، ارتباط میان سربازان در میدان نبرد را هم بالا ببرد.

با این همه، تصاویری تایید نشده از نمایش «ابرسربازهای روسی» در نمایشگاه‌های نظامی در سال‌های اخیر منتشر شده که نشان می‌دهد این برنامه جاه‌طلبانه‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

روس‌ها حتی نام پروژه را هم عوض کرده‌اند و حالا به جای Ratnik از Sotnik استفاده می‌کنند که در معنای لغوی، به «فرمانده» ترجمه شده است. هدف از برنامه Sotnik، در واقع ساخت پوشش ضدگلوله‌ای برای سربازان است که به گفته روس‌ها، می‌تواند جان آنها را از شلیک ۵۰ گلوله از فاصله نزدیک هم حفظ کند.

این پوشش ضدگلوله (بنا بر ادعا)، سبک‌ترین در نوع خود در جهان هم هست و حتی یک سیستم خنک‌کننده داخلی هم دارد. بنا بر ادعای سازندگان، Sotnik حدود ۲۰ کیلوگرم وزن دارد و می‌تواند در مقابل شوک‌های ناشی از انفجار هم مقاومت کند.

کلاهخود سربازان آینده روسیه هم به گونه‌ای طراحی شده که سرباز بتواند علاوه بر دریافت اطلاعات متعدد از میدان نبرد روی یک صفحه نمایش، با استفاده از ماسک، از حملات شیمیایی هم در امان باشد.

در کنار این، مواد به کار رفته در ساخت این لباس‌ها، جلوی شناسایی سربازان با استفاده از «اشعه فروسرخ» را هم می‌گیرد. به این ترتیب، شناسایی این سربازان در شب، به شدت دشوار می‌شود. این لباس‌ها، آن‌طور که اعلام شده، از سال ۲۰۲۵ عملیاتی خواهند بود.

اما آمریکایی‌ها در این زمینه از روس‌ها جلوتر بوده‌اند و شاید هم هنوز باشند. ارتش آمریکا در سال ۲۰۰۹ از برنامه‌ای رونمایی کرد که نامی طولانی را هم یدک می‌کشید: «ابتکار سرباز آینده ۲۰۳۰».

این طرح ظاهرا در سال ۲۰۱۵ میلادی لغو شده، اما مشخص نیست که به شکلی دیگر ادامه پیدا کرده یا نه. در هر حال، نفس ماجرا نشان می‌دهد که ارتش آمریکا به دنبال استفاده از فناوری‌های پیشرو در زمینه‌های مختلف، برای توانمند کردن سربازانش در میدان نبرد بوده است.

به عنوان نمونه، اطلاعات جسته‌گریخته نشان می‌دهد که جدا از ساخت لباس‌های مقاوم در برابر گلوله و انفجار، ایجاد ارتباط میان سربازان با استفاده از اینترنت (یا فناوری‌های مشابه) هم در دستور کار بوده است. آخرین مورد شاید حتی علمی-تخیلی به نظر برسد: تقویت قوای ذهنی سربازان با استفاده از مواد خوراکی خاص.

گزارش‌هایی هم از برنامه‌های مشابه در چین و بریتانیا در دسترس است که البته در مورد دومی، بعید است به اندازه برنامه‌های مشابه در روسیه و آمریکا پیشرفته باشد. هر چه باشد اما ظاهرا کشتار و جنگ خیلی زودتر از صلح و آرامش بودجه جذب می‌کنند و به پیش می‌روند.