لازم نيست دنبال مقصر بگرديم، شايد تحليل پيچيده اي هم نخواهد، هر فاجعه مي تواند سمبلي باشد از اشکالاتي که نخواستيم ببينيم و پيگيرشان نبوديم تا درست شوند!

ويراني پلاسکو هم شايد سمبلي باشد از عاقبت بي قانوني، خودسري و منفعت­ طلبي. پلاسکو مي تواند جزيره آشوراده باشد يا بافت تاريخي و باغات قصرالدشت شيراز! پلاسکو مي تواند تالاب گاوخوني يا اصلاً سواحل مازندران و جنگل هاي گلستان و شاهرود يا کوه عينالي تبريز باشد. حتي بعيد نيست نسل هوبره و يوزپلنگ باشد! ساختمان و طبيعت و حيات وحش که نمي شناسد! مي درد و ويران مي کند!

منتظر استعفا يا عذرخواهي مديران شهري هم نباشيم! مگر وقتي کلانشهرها از هواي آلوده خفه مي شوند، کسي حاضر به عذرخواهي است؟ وقتي پايه هاي تله کابين را در ديوار قلعه شاهدژ هزارساله فرو بردند و تخريبش کردند، مگر عذرخواهي کردند يا استعفا دادند؟ پرواضح است که خير! تازه مسئول نوسازي هاي شهرداري از دست مدير ميراث فرهنگي تقديرنامه هم مي گيرد! مگر الان که چهارباغ بخاطر مترو تکه پاره شده و درختانش ريشه کن شدند و ديوار مدرسه چهارباغ که موزه کاشيکاري اسلامي است ترک برداشته و سي­ و سه پل معلوم نيست چند سال ديگر دوام بياورد، گفتند اشتباه کرديم و پوزش مي خواهيم؟ نه! نگفتند و نمي گويند!

نه فحاشي و يقه چاک دادن و شلوغ بازي مي خواهد و نه قرار است منتظر باشيم مريخي ها از آسمان بيايند جامعه را گلستان کنند. خودمانيم و خودمان! بالاخره تعدادي ضابطه و تبصره پيدا مي شود براي هرکدام از اين بدبختي ها، بالاخره چند نفري هستند به اسم بازرس و قاضي و مسئول و نماينده دلسوز، مي شود پيگير شد و مطالبه کرد، مي شود نامه نوشت يا در فرصت هاي گفتگو تذکر داد و مدام يادآوري و کمکشان کرد تا مشکلي حل شود... آنوقت اگر همه راه ها بي سرانجام ماندند ادعا کنيم که تلاشمان نتيجه نداد و جامعه قدرمان را نمي داند و اين سرزمين ما را کم است! اما بهتر است تا گلي به سر مملکت نزديم ادعايي نکنيم!

با همين قوانين خيلي کارهاي سازنده مي شود کرد که حتي به ذهنمان هم نمي آمده. ظرفيتش هست و امکانش هست.

و در آخر با ابراز نهايت تأثر براي هموطنان تهراني به ويژه خانواده شهداي آتش نشان، اين را خطاب به هم استاني هاي خودمان بايد نوشت: يک پلاسکو داريم به نام زاينده رود، شايد با اين بساط آب برداري و طرح بن-بروجن و صنايع فلان و شهرک هاي بيسار، عنقريب همين چند هفته آب منت آلود را هم نداشته باشيم! و يک پلاسکو داريم به نام کوه صفه و قلعه شاهدژ که به جاي اثر طبيعي-تاريخي دارد تبديل به پاساژ و دکان کاسبي مي شود، اسمش را بگذاريم «کوهخواري در روز روشن» يا چيزي شبيه اين!

فردا روزي که اينها بر سر ما ويران شدند، فقط خودمان مسئوليم:مسئول ويراني اين همه ساختمان و تالاب و کوه و ...