علی ودایع: مساله اوکراین به یک مخمصه در معادلات غرب و شرق تبدیل شده است.  سیاست گسترش مرزهای ناتو به شرق پس از انقلاب آبی اوکراین در سال 92 برخلاف انقلاب نارنجی، با مشت آهنین کرملین مواجه شد. روسیه با ضمیمه کردن شبه جزیره کریمه عملا نشان داد که تحمل تهدید منافع راهبردی مسکو از سوی غرب را ندارد؛ جالب اینجاست که ناتو هم در حمایت از متحدین غربی در کی یف کاری از پیش نبرد.

می توان گفت که پوتین در ماجرای اوکراین، بازی رولت روسی را در پیش گرفته است. حالا فرماندهان ناتو در تحلیل رفتار پوتین دچار سرگیجه شده اند. روسیه ممکن است به اوکراین شرقی حمله کند، روسیه ممکن است حملات محدودی در حمایت از روس تبارها در دونباس انجام دهد، روسیه ممکن است هیچ اقدامی هم انجام ندهد؛ اما هرچه که هست، پوتین با اعصاب اروپایی ها بازی می کند.

مساله اساسی اروپا اینجاست که کرملین به خوبی از هژمونی انرژی بهره می گیرد. مسکو می داند که اروپایی ها وابسته به گاز صادراتی روسیه هستند و از این اهرم برای فشار به آنها استفاده می کند. امسال هزینه واردات انرژی اروپا از عدد یک تریلیون دلار عبور کرد در حالی که این رقم در سال گذشته نصف این رقم بود.

آینده انرژی در اروپا وابسته به احداث خط نورداستریم 2 است اما این پروژه  مطلوب آمریکایی ها نیست و در نتیجه تضاد منافع ایجاد می شود.

متحدین اروپایی ناتو با آمریکا دچار مشکلاتی هستند و  بنا براین مدتی است که تشکیل نیروی واکنش سریع اروپا از سوی فرانسه و آلمان دنبال می شود. نوع رفتار یکجانبه گرایانه «دونالد ترامپ» و خنجر از پشت «جو بایدن» به فرانسه منجر به شکل گیری شرایطی شده است که اروپایی ها برای جنگ در اوکراین با روسیه حاضر به هزینه نیستند.

 اگرچه آینده اوکراین قابل پیش بینی نیست اما سرنوشت کریمه و موضع گیری های اخیر ناتو نشان می دهد که آنها در مقابل ضمیمه شدن اوکراین شرقی به خاک روسیه اقدامی نخواهند کرد و تنها به تحریم های اقتصادی بسنده می کنند.

 سفر پوتین به چین در زمان برگزاری المپیک زمستانی برای برنامه چینی کرملین به منظور مهار تحریم‌های اوکراینی آمریکا، نشان می دهد که کرملین با بازی رولت روسی برای هر سناریویی احتمالی خود را آماده کرده است.