علی ودایع: بمباران خبری جنگ اوکراین در رسانه های جهان ادامه دارد. مساله اساسی در پشت تحلیل هایی که ارائه می شود؛ جنگ اوکراین ریشه در عنوان «هارتلند» دارد.

آقای «مکیندر» ژئوپلیتیسین بریتانیایی در قرن نوزدهم ، اوکراین را قلب زمین می نامد. سرزمینی که هرکس بر آن حاکم باشد، حاکم سرزمینی جهان می شود. نکته اینجاست که اوکراین از قرن شانزدهم میلادی و حکمرانی «پترکبیر» مورد توجه روسیه بوده است.

فراتر از همه اینها، روسیه به لحاظ هویتی، تاریخی و مذهبی بدون اوکراین به شدت آسیب پذیر می شود.

حداقل در طول ۲ قرن اخیر ، اوکراین محل کش مکش غرب و‌ شرق بوده است. در جریان انقلاب صنعتی و پس از آن با پایان جنگ جهانی اول، تمام‌دغدغه بریتانیا این بود که روسیه بر هارتلند حاکم نشود.

در جریان جنگ جهانی دوم، آدولف هیتلر تمام عزم خود را برای رسیدن به اوکراین گذاشت. پس از جنگ جهانی دوم، این اتحادیه جماهیر شوروی بود که راهبرد منطقه حایل بریتانیا را کنار زد و حاکم بلامنازع اوکراین‌ شد.

 اسپایکمن با طراحی «ریملند» تلاش کرد امنیت بلوک غرب در برابر بلوک شرق در جنگ‌سرد را تضمین کند.استراتژی «کانتین منت» بر اساس جنگ‌در سرزمین های میانی همانند برلین غربی و برلین شرقی برهمین‌ اساس توسط « ژرژ کنان» ارایه شد.

با فروپاشی شوروی، مسکو از سال ۱۹۹۷ شاهد عضویت اقمار سابق خود در ناتو بود. مساله اینجاست که روسیه همیشه در فکر امپراتوری تزاری با اقتدار شورویایی است.

روسیه برای دو دهه صبر کرد تا اشتباه گذشته را تکرار نکند. شاید باورش امروز سخت باشد که کرملین با خودخوری انقلاب نارنجی ۲۰۰۵ را تحمل کرد اما پس از انقلاب آبی ۲۰۱۴ بازی فرق کرد.

روسیه در سال ۲۰۱۴ و در ماجرای شبه جزیره کریمه نشان داد که برای به چنگ آوردن اوکراین حاضر به جنگ اتمی با جهان غرب است.

نگاه روسیه این است که سکوت در برابر گسترش ناتو در اوکراین فردا منجر به حضور غرب در نزدیکی استالینگراد خواهد شد.

جالب ترین اتفاق این است که آمریکا هم از ایجاد منطقه ریملند در اوکراین غربی به شکل پنهان حمایت می کند.

فارغ از همه تحلیل ها ، این بلای اهمیت ژئوپلیتیک است که نمی گذارد اوکراین در جنگ غرب و شرق به یک کشور آزاد و بازیگر مستقل  تبدیل شود.