دریا قدرتی پور: آمار ابتلا به سالک در اصفهان همچنان دو رقمی است. آماری که باعث شده اصفهان در کنار 18 استان دیگر که هر سال درگیر این بیماری می شوند در بالاترین نقطه قرار گیرد و زخم بزرگ تری داشته باشد.

سال 1400 شرق اصفهان بیشترین میزان سالک را در بین استان های کشور به خود اختصاص داد و امسال نیز این استان جزو استان های پر خطر به شمار می رود. در این میان شاهین شهر یکی از مهمترین مراکز این بیماری در استان اصفهان گزارش شده است.

به گفته رئیس شبکه بهداشت و درمان شاهین‌شهر و میمه، موارد ابتلا به سالکِ شاهین‌شهر و میمه در سال گذشته 59 مورد بوده در حالی که در سال 99 موارد ابتلا به سالک در این شهرستان 29 نفر را نشان می دهد؛ بنابراین موارد ابتلا به این بیماری سال گذشته در شاهین‌شهر و میمه رشد 50 درصدی داشته است.

به گفته علی پارسا، استان اصفهان حالا مخزن اصلی عامل سالک روستایی است و کانون این بیماری، شهرستان شهر‌های گز، گرگاب و مناطق حاشیه شاهین‌شهر (گلدیس و مسکن مهر) است و سایر شهرستان‌هایی که بیشترین درگیری با سالک را در سال گذشته داشته اند میمه، اردستان و نطنز بوده اند.

گرچه آمار ابتلا به سالک در شهرستان ها یک جور باقی نمی ماند و ممکن است در برخی از آنها افزایش و در تعدادی کاهش آمار وجود داشته باشد به عنوان مثال در شهرستان شاهین شهر و میمه تعداد مبتلایان در سال 99 حدود 30 نفر بوده که به بیش از 50 مورد در سال گذشته افزایش یافته است.

طی دهه های گذشته برخوار و شاهین‌شهر، پایتخت سالک کشور به شمار می‌آمدند و حدود 10 درصد از کل موارد ابتلاء در ایران متعلق به آنها بود؛ اکنون هم با اینکه تعداد مبتلایان این شهرها نسبت به آن دوره، کاهش یافته و دو رقمی شده است، اما هنوز این شهرستان جزو اولین ها در ابتلا به سالک هستند.

در ایران، سالانه بین 15 تا 25 هزار مورد از این بیماری ثبت می‌شود و اصفهان هر سال بیشترین آمار ابتلا به سالک را تجربه می کند. بعد از این استان، خراسان و کرمان بیشترین آمارهای ابتلا را به خود اختصاص می دهند. به غیر از این سه استان که در رده اول ابتلا هستند، هر سال 19  استان دیگر کشور نیز از اوایل اردیبهشت تا مهر و آبان شاهد آمار حداکثری ابتلا به سالک هستند.

به گفته مسئول بیماری های واگیر مرکز بهداشت اصفهان در سال 1400 تعداد موارد ابتلا به سالک در شهرستان‌های زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان حدود 600 مورد بیشتر از سال 99 بوده است.

فدایی، عواملی مانند جنس خاک، حضور موش و پشه و ساخت و سازهای مسکونی و غیر مسکونی که به سمت مناطق آلوده به سالک پیش رفته است را باعث مهیا شدن شرایط برای شیوع این بیماری می داند.

مهمترین علت شیوع سالک در کشور ما مربوط به تغییرات اقلیمی است؛ اما مهاجرت بی‌رویه از روستاها به شهرها به ویژه حاشیه شهرها در این زمینه بی‌تأثیر نبوده است.

به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) فقر از فاکتورهای مشخص کننده ابتلا به این بیماری است. علاوه بر این، این بیماری اغلب در افراد دارای سوءتغذیه، در زنان، افراد دارای کمبود منابع مالی یا در مواقع مهاجرت عظیمی از مردم به علت شهرنشینی، موقعیت‌های اضطراری، جنگ، تغییرات آب و هوایی و تغییرات محیطی و سایر عفونت‌ها رخ می‌دهد.

از مهمترین عوامل پیشگیری از ابتلا به این بیماری آموزش و فرهنگسازی بین مردم برای محافظت از خود در فصول شیوع سالک و تعامل دقیق دستگاه‌های اجرایی مختلف و متولیان امر برای جلوگیری از ساخت و ساز در مناطق پر خطر است.