یک روزنامه‌نگار باسابقه با پرداختن به پدیده‌ای به نام «خبرنگارنما» خواستار برخورد با این افراد شد که به اعتقاد وی آبروی خبرنگاران را می‌برند.

خبرنگار یا شبه‌خبرنگار؛ از دور شاید تفاوت چندانی با هم نداشته باشند، اما در جشنواره‌ها و نشست‌های خبری تفاوتشان بسیار به چشم می‌آید و گاهی حتی توی ذوق می‌زند. تعدادشان روز به روز زیادتر می‌شود؛ به طوری که خبرنگاران اصلی را منزوی کرده‌اند. معمولاً در نشست‌های خبری و جشنواره‌ها حاضر می‌شوند، یا قربان صدقه می‌روند، یا دعوا می‌کنند. برایشان پوشش اخبار چندان مهم نیست و صرف حضور کفایت می‌کند؛ به طور کلی هم حفظ وجهه رسانه و خبرنگاران برایشان چندان اهمیتی ندارد.

رضا قوی‌فکر روزنامه‌نگار باسابقه و دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات در گفتگو با ایسنا درباره این پدیده اظهار داشت: ما در کشورمان بیشتر از روشنفکر، روشنفکرنما داریم و بیش از ملی و میهن‌دوست، ملی‌نما و وطن‌دوست‌نما و طبیعی است که در چنین شرایطی بیشتر از خبرنگار، خبرنگارنما داشته باشیم. از طرفی هم جالب درست همانند خیلی از شغل‌نماهای دیگر که وضعیت معیشتی آنها خیلی بهتر از شغل واقعی همان رشته است، خبرنگارنماها هم امروزه با دودوزه بازی و در حقیقت کلاهبرداری رسانه‌ای و با تمسک به حرفه خبرنگارنمایی خیلی بیشتر از خبرنگاران واقعی درآمد دارند.

او ادامه داد: اغلب خبرنگارنماها کارت خبرنگاری در جیب دارند که وقتی کنکاش می‌کنیم متوجه می‌شویم که یا اصلاً چنان نشریه یا رسانه‌ای وجود خارجی ندارد یا وجود دارد اما آنقدر کم‌اهمیت و گمنام است که هیچکس آن را نمی‌شناسد. خبرنگارنماها که درست مثل طفیلی‌هایی که صبح تا شب در کوچه و خیابان پرسه می‌زنند تا به مجلس عزاداری کسی بروند و یک نهار یا شام مجانی نوش جان کنند، از طریق رسانه‌ها از نشست‌های خبری آگاه می‌شوند و خود را به آنجا می‌رسانند، گوشه‌ای می‌نشینند، لام تا کام هم حرف نمی‌زنند و تا آخر نشست یا کنفرانس خبری آنقدر می‌نشینند تا کارت هدیه‌ای از روابط عمومی مربوطه دریافت کنند.

این روزنامه‌نگار باسابقه با بیان اینکه خبرنگارنماها آبروی خبرنگاران واقعی را می‌برند، یادآور شد: خبرنگاری می‌گفت وقتی در برنامه‌ای به مدیر روابط عمومی گفتم «فلان آقا اصلاً خبرنگار نیست، چرا اجازه دادید به جلسه وارد شود؟» پاسخ داد درهای سازمان ما به روی همه خبرنگاران باز است و هدیه هم به اندازه کافی وجود دارد که به همه برسد. این باعث شرمساری‌ است که برخی از مدیران روابط‌عمومی برای آنکه با تعداد بیشتری از خبرنگاران ارتباط داشته باشند و آن نشست خبری را داغ و مهم جلوه دهند، بدون کنترل، هرکسی را به جای خبرنگار در جلسه مطبوعاتی خود راه می دهند؛ حال آنکه این مشکل که متأسفانه آبروی خبرنگاران واقعی را می‌برد با یک تلفن به رسانه‌ مربوطه حل می‌شود؛ به طوری که وقتی مدیر روابط‌عمومی با درایت و تدبیر خود با دبیر سرویس حوزه خبری تماس بگیرد و اعلام کند که برای نشست خبری فلان روز لازم است که خبرنگار محترم آن رسانه دعوت شود و اسامی خبرنگاران در دست مسئول تشریفات آن سازمان باشد، آن وقت فقط خبرنگارانی که دعوت شده‌اند، به آن جلسه‌ مطبوعاتی راه خواهند یافت.

دبیر انجمن پیشسکوتان مطبوعات با بیان اینکه خبرنگارنماها اخیراً جسارت را به حدی رسانده‌اند که غیر از خودشان، دوستان و فامیل را هم به نشست‌های خبری دعوت می‌کنند، گفت: خبرنگارنماها این کار را انجام می‌دهند تا احیاناً کارت‌های هدیه بیشتری نصیبشان شود؛ البته این کارت‌ها معمولاً بین 50 تا 200 هزار تومان بیشتر نیست اما همین رقم برای طفیلی‌هایی که نه سواد رسانه‌ای دارند، نه شعور و آگاهی اجتماعی و نه آگاهی از موضوع نشست خبری، مبلغ قابل توجهی می‌تواند باشد. اخیراً خبرنگاری برایم تعریف کرد که پیک موتوری که چند بار خبرنگارنمایی را به نشست‌های خبری رسانده است، برایش گفته که دیگر راه و چاه را یاد گرفته و می‌خواهد خودش به طور مستقل کار کند و در اینگونه نشست‌های خبری شرکت کند تا چیزی گیرش بیاید.