دریا قدرتی پور: پشت هزاران پیکسل که چهره دخترک را به آسانی به نمایش می گذارد، تنها چیزی که بی امان نظرت را جلب می کند زندگی لوکس و دلفریبی است که بین رنگ ها و نورها حل شده است. چهره دخترک بین پیکسل ها کم کم می رود روی خانه‌ ای مرتب و میزهایی با چیدمان‌های مفصل و مناظری که کمتر به چشم دیده ایم.

این تصاویر از یک دهه پیش جایشان را در خانه های ما باز کردند. تصاویری که ذهنمان را جادو می کردند و بعد به شکل یک افسردگی بی پایان باقی ماندند. حسرت زندگی هایی که آنها دارند و ما از آنها محرومیم. 

رفته رفته با گسترش شبکه‌های اجتماعی این بلاگرها هم قوی تر شدند. هر کدامشان اختصاص یافتند به موضوع خاصی تا مخاطبان از همه جا بی خبرشان این بار اختصاصی دنبالشان کنند. مخاطبانی که به یکباره خود را غرق در دنیای مسافرت، لوازم زندگی لاکچری و چیدمان های رؤیایی دیدند. 

آن لحظه بود که مخاطبی که تا دیروز در فضای اینستاگرام یک عکس شخصی از خودش یا لحظات و خاطرات به یادماندنی‌اش با متنی در میان دوستانش به اشتراک می‌گذاشت، تبدیل به دنبال کننده بی هدفی شد که نه تنها از آن پیج‌ها چیزی عایدش نمی‌شود بلکه، حسرت و افسردگی هم به مشکلاتش اضافه شد. کاربرانی که هر روز از لحظه‌ای که از خواب بیدار می‌شوند مانند فیلم معروف «نمایش ترومن» تا نیمه‌های شب عکس‌ها و فیلم های رنگی زیبایی از خانه، زندگی، اعضای خانواده‌شان، خرید، آشپزی و غیره در حالت‌های مختلف منتشر می‌کنند.

آنها بیشتر روزمره نویسان اینستاگرامی هستند که هر بار خلاصه فعالیت‌های چند وقت اخیرشان را با تمام جزئیات برای مخاطب تعریف می‌کنند. این فعالان روزمره نویس به ظاهر بی سر و صدا کار می‌کنند اما آنقدر پرطرفدارند که می‌توان در میانشان پیج‌های چند میلیونی هم پیدا کرد؛ صفحاتی که به ظاهر بی سر و صدا هستند اما مثل یک سلبریتی، ذهن‌های زیادی را به خودشان مشغول کردند و افسردگی‌های زیادی را هم به دنبال خود به ارمغان می‌آورند.

کار بلاگرها گاهی به جایی می رسد که در درمان هم وارد می شوند و قرص های مکمل و خوراکی هم تجویز می کنند. آنها حتی پا را فراتر می گذارند و نقش یک عطار باتجربه را هم ایفا می کنند. مخاطبانان مسخ شده شان نیز در این میدان همه آنچه هست را باور می کنند و خوراکی که او به آنها می دهد را با جان و دل مصرف می کنند.

با گسترش شبکه‌های اجتماعی به خصوص اینستاگرام، فعالیت در این پلتفرم فراتر از سرگرمی رفت و کاربران تلاش می کردند که هر روز از خود تصویری بی نقص تر به اشتراک بگذارند تا اینکه این صفحات رنگی به مرور تبدیل به سلبریتی های اجتماعی پر بازدید شدند. سلبریتی هایی که بیشتر به طبلی تو خالی شبیه هستند.

به جامعه ای فکر کنید که در آن از یک استوری 15 ثانیه ای می توان بیش از 9 تا 10 میلیون درآمد کسب کرد و این یعنی بیشتر از درآمد روزانه یک متخصص که سال های زیادی درس خوانده و تلاش کرده و اکنون در شرایط اقتصادی متوسطی قرار گرفته است.

حالا نوجوانانی هستند که با وجود استعدادهای فراوان در زمینه تحصیل اما با دیدن این بلاگرها و به این خاطر که در شرایط اقتصادی نامناسب زندگی می‌کنند، رغبتی برای ادامه تحصیل و تلاش ندارند. مشخص است که تلاششان را می‌کنند تا به جای یک انسان مفید به یک بلاگر اینستاگرامی تبدیل شوند.‌

حالا می شود گفت که دنیای پر اعجاز و پر کلک تبلیغات به شکلی فرهنگ ما را به بازی گرفته که حتی اگر چهره واقعی این آدم‌های همیشه خندان و مرفه را به ما نشان بدهند هیچوقت نمی خواهیم باور کنیم که آنها از آنچه فکر می کنیم به واقعیت های زندگی خود ما نزدیک ترند.