تابناک: «قصور» يعني چه؟ آنگونه که در فرهنگ لغت معين آمده، قصور به معاني «کوتاهي کردن، از کاري بازايستادن» است اما ظاهراً معني اين کلمه در ترکيب «قصور پزشکي» چيز ديگري است. مثل حکايت اين پرونده که در آن دست نوزادي فلج شده ولي تنها پاي قصوري 17 درصدي در ميان است!

حکايت پرونده هاي گشوده شده با نام قصور پزشکي در کشورمان آنقدر زياد و دردناک است که بعيد است هر کداممان چند نمونه از آنها را در پيرامونمان سراغ نداشته باشيم؛ حکايت هايي رنج آور که گاه رنج هاي مادام العمري را براي برخي به همراه مي‌آورند.

مثل اين کودک يکساله مريواني که ظاهراً قرار است بر اثر يک قصور پزشکي که در نخستين دقايق پا گذاشتن وي به اين دنيا رقم خورده، عمري را بدون يکي از دست هايش سر کند. از اين روي که موقع زايمان گردنش دچار کشيدگي شده و بر اثر اين کشيدگي، عصب يکي از دست هايش آسيب ديده است.

حقيقتي تلخ که به مانند اغلب پرونده هاي مشابه، ابتدا با انکار کادر درماني مواجه شده و اين توجيه براي دست به سر کردن والدين، پس از پي بردن به وجود اشکالي در حرکت دست نوزادشان بيان شده است: «بعد از چند روز چون نرم است بهبود پيدا مي‌کند.»

متأسفانه عمل جراحي نيز جواب نداد تا پدر و مادر شارو بيش از پيش از يادآوري گذشته رنج بکشند. از به ياد آوردن مراجعاتشان به پزشک در دوران بارداري و توصيه اي که براي زايمان به روش رستمينه (همان سزارين) دريافت کرده بودند، چون نوزادشان وزن زيادي داشت و پزشکان احتمال مي دادند در زايمان طبيعي نوزاد يا مادر دچار مشکلاتي شوند.

«صنعان» پدر اين نوزاد در اين باره مي‌گويد: «خودمان نيز در هنگام مراجعه گفتيم که وزن نوزاد بالاست و بهتر است به شيوه سزارين متولد بشود اما به جاي پرداختن به اين مهم، گفتند "ما دکتريم يا شما؟" و چنين کاري لازم نيست؛ براي زايمان طبيعي مشکلي وجود ندارد.»

بدين ترتيب از همان ماه هاي ابتدايي پس از تولد، پرونده اي با شکايت اين خانواده گشوده مي‌شود که موضوع آن، کوتاهي کادر بيمارستان در حين انجام وظيفه است. قصوري که رهاورد آن براي شارو، دستي از کار افتاده براي تمامي عمر و براي خانواده وي، رنجي بي پايان است و بي انصافي است با قصورهايي شبيه تجويز يک داروي اشتباه ـ که آن هم مي تواند فاجعه بار باشد ـ قياس شود.

بدين ترتيب انتظار مي رود که نتيجه شکايت، حکمي سخت باشد اما اينگونه نيست. پدر شارو در اين باره مي‌گويد: «شکايت ما از پزشک و کادر مرتبط و پيگيري ها از طريق مراجع مرتبط به ويژه از طريق سازمان نظام پزشکي و تحقيق پزشکي قانوني پيگيري شد و بر اساس رأي صادره هيئت بدوي انتظامي نظام پزشکي شهرستان مريوان، حکم به قصور پزشکي اما با 17درصد قصور دادند.»

او مي‌افزايد: «من کارگر هستم و براي بهبودي پسرم تلاش کردم و طبق اسنادي که توسط پزشکي قانوني ارائه شده، با وجود انجام عمل جراحي شبکه بازويي دست راست فرزندم، بهبودي حاصل نشده و احتمال نقص عضو و يا فلجي دست راستش وجود دارد؛ بنابراين، به رأي صادره اعتراض کرده و همچنان درخواست پيگيري دارم و اگر 17 درصد قصور پزشکي سبب آسيب براي دست اين کودک معصوم شده، مابقي قصور بر عهده کيست و اين مشکل را چه کسي ايجاد کرده است؟»

اين پدر رنجور در ادامه با تأکيد بر اينکه چه کسي بايد جوابگو باشد، مي‌گويد: «در اين مدت شکايت و پيگيري هاي را ما هيچ مسئولي رسيدگي نکرده، پس به کجا بايد مراجعه کنم تا بتوانم درمان فرزندم را ادامه بدهم چون هزينه جراحي در بيمارستان هاي پيشرفته تهران بالاست و بنده توان پرداخت آن را ندارم. آخرين حکم صادره نظام پزشکي17درصد قصور پزشکي اعلام شده اما پسر من دستش70 درصد بيشتر کار نمي‌کند و جالب است که دکتر براي 17درصد [محکوميت] هم اعتراض داده و همچنين پزشک قانوني سنندج اعلام کرده 40درصد دست کودک فلج شده است.»

پرسش هايي بي پاسخ که در پايان به گلايه هايي رنج آور ختم مي‌شوند؛ جايي که اين پدر، مستأصل از پاسخ گرفتن و احقاق حق فرزند خردسالش، دست ياري به سمت مسئولان دراز مي‌کند و از آنها مي‌خواهد، دستکم براي بهبود فرزندش که در قصوري 17 درصدي احتمال از دست رفتن يک دستش را دارد، پا پيش بگذارند: «انتظار دارم به مطالبه من و فرزندم توجه کنند و اجازه ندهند حق کودکي معصوم ناديده گرفته شود و براي بهبودي فرزندم ما را همراهي و همکاري کنند.»