لادن ایرانمنش: همین چند روز پیش بود که بالاترین مقام شهرداری اصفهان در صفحه شخصی خود در اینستاگرامش در رابطه با ناوگان حمل و نقل عمومی صحبت کرد. محتوای اینستاگرامی علی قاسم زاده از لزوم یک انقلاب در ناوگان حمل و نقل عمومی خبر می داد.  محتوای مطلبی که شهردار اصفهان در صفحه شخصیش منتشر کرد همچنین نشان می داد که وضعیت نابسامان ناوگان حمل و نقل اصفهان، کارد را به استخوان مدیریت شهری هم رسانده است.

قاسم‌زاده نوشت: «برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات زیادی انجام شده است تا کیفیت حمل‌ونقل عمومی در شهر ارتقاء پیدا کند، اما به‌رغم تمام تلاش‌ها تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله زیادی داریم. تعداد خطوط، زمان رسیدن اتوبوس به ایستگاه و کیفیت اتوبوس‌ها باید به‌صورت اساسی تغییر کند.»

این اولین بار نیست که یک مقام بلند پایه شهری از لزوم تغییرات اساسی در ناوگان حمل ونقل عمومی صحبت می کند. سال گذشته نیز با افزایش آلودگی هوا در اصفهان، دو مقام دیگر از جمله رییس شورای اسلامی شهر اصفهان و سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست نیز درباره وضعیت ناوگان اتوبوسرانی اصفهان هشدار داده بودند و اعلام کردند که این ناوگان باید بهسازی شود.

در چند سال اخیر در حوزه حمل و نقل عمومی یک اتفاق رخ داده و آن این که بخش خصوصی که طبیعتاً برای کسب سود وارد این حوزه شده از یک سو درآمدش کاهش یافته و از سوی دیگر هزینه‌هایش بالا رفته در حالی که اجازه بالابردن کرایه‌ها به میزانی که خواستار است را هم ندارد؛ بنابراین بین قیمت تمام‌شده با کرایه‌ای که برایش تعریف شده فاصله ای به وجود آمده که باعث شده نتواند به قدر کافی در بهسازی اتوبوس ها نقش داشته باشد.

در کنار آن ناوگان غیر خصوصی هم به علت کمبود اعتبارات و عدم حمایت دولت نتوانسته به بازسازی یا بهسازی ناوگان اتوبوسرانی آنطور که باید و شاید مبادرت ورزد و از خطوط بی آرتی و اتوبوس های تقریبا نو و سرپا اگر بگذریم بقیه اتوبوس ها مشتی غول های آهنی قراضه‌اند که هرچه می گذرد به فرسودگی آنها افزوده می شود.

طبق قانون باید یک‌سوم قیمت تمام‌شده هر سفر را از مردم گرفت، یک‌سوم را شهرداری و یک‌سوم دیگر را هم دولت تامین کنند. اما بررسی کنید که در این سال‌ها شهرداری چقدر داده و دولت چقدر. وقتی از بخش خصوصی حمایت نشود سرمایه‌گذار هم می‌گوید من تا حدی تعهد و توان مالی دارم و قبول می‌کنم که بمانم ولی ماندن تا کی؟ بنابراین از جایی به بعد دولت باید پای کار بیاید.

به گفته کارشناسان حمل و نقل تا زمانی که اراده ها در زمینه بهسازی ناوگان حمل و نقل عمومی کمرنگ باشد نمی توانیم به بهبود این ناوگان امیدوار باشیم.  اما اراده وقتی می تواند به مرحله اجرا دربیاید که همراه با آن اعتبارات لازم هم وجود داشته باشد.

حدود یک ماه پیش مدیرعامل شرکت اتوبوسرانی اصفهان اعلام کرده بود که در اصفهان  700 ناوگان فعال وجود دارد که این تعداد در زمان بازگشایی مدارس و دانشگاه ها باید به 1200 اتوبوس برسد.

به گفته عباس روحانی کمبود اتوبوس ها باعث شده که وضعیت ناوگان حمل و نقل عمومی اصفهان در وضعیت دشواری قرار گیرد و با توجه به اینکه دولت یارانه و حمایت از این بخش را نداشته موانع زیادی در راه توسعه این حوزه خدمات رسانی ایجاد شده است.

در تازه ترین خبرها اما معاون حمل‌ونقل و ترافیک شهردار اصفهان از بازسازی و بهره‌برداری از 200 دستگاه اتوبوس فرسوده به عنوان یکی از پروژه‌های شاخص این معاونت خبر داده و اعلام کرده که  خرید 173دستگاه اتوبوس جدید نیز توسط شرکت خودروساز از دیگر پروژه‌های شرکت واحد اتوبوسرانی است که قرار است سال آینده به بهره برداری برسد.

اما قسمت بد ماجرا این است که تنها دو ماه تا بازگشایی مدارس باقی مانده و به گفته رئیس کمیسیون اقتصادی، حقوقی و گردشگری شورای اسلامی شهر اصفهان تا اول مهر اصفهان نیازمند 600 دستگاه اتوبوس جدید است. اتوبوس هایی که نمی توان با دست خالی شهرداری و عدم حمایت دولت آنها را تهیه یا بازسازی کرد.

عباس حاج رسولی ها البته از راهکاری جدیدتر برای تامین این میزان اتوبوس صحبت کرده است: «از وزارت کشور می‌خواهیم ناوگان اتوبوسرانی را به صورت متمرکز مدیریت کند. تفاهم نامه‌هایی را با چین داشتیم که درخواست کرده ایم طی این تفاهم نامه تعدادی اتوبوس خریداری شود.»

اینها همه در حالی است که هر دستگاه اتوبوس سه میلیارد و 700 میلیون تومان قیمت دارد که برای خرید آن، 20درصد مبلغ از سوی شهرداری اصفهان پرداخت می‌شود و مابقی آن را باید دولت پرداخت کند حالا سوال اینجاست که وقتی دولت بودجه ای برای اختصاص دادن به خرید اتوبوس ندارد و در سال های قبل نیز به تعهداتش عمل نکرده است چطور باید به امید خرید اتوبوس بمانیم؟