خورشید کیایی: آخرین آمار منتشرشده از سوی مراجع قانونی حاكی از آن است كه بیش از 30 درصد مردم کشورمان اختلالات روانی دارند و اینها همه در حالی است که نمودار بیماری های روانی رو به بالاست.

این آمار تنها شامل جمع کوچکی از افرادی می شود که بیماری شان مشخص شده است و در زمینه افسردگی خفیفی که از جمله اختلالات شایعی است که بسیاری از افراد جامعه را درگیر خودش کرده است، نمی شود؛ بیماری خاموشی که نه آمار مشخصی دارد و نه به شکل درستی از آن یاد می شود.

وجود خلأ آماری و مطالعاتی در زمینه بیماران روانی و همچنین کمبود متخصص ها پدیده ای را ایجاد کرده که به نام روانشناسان زرد از آن یاد می شود. کسانی که در فضای مجازی هزاران فالوور دارند و برای خود دفتر و دستکی مجازی راه انداخته اند تا از قبل حرف هایی که گاهی مبنای درستی هم ندارد فرهنگی غیر متعارف را رواج دهند.

به گفته کارشناسان دلیل این موضوع این است که هنوز ما فرهنگ غنی و درستی در زمینه روانشناسی نداریم و بی‌توجهی وزارت بهداشت نسبت به پیمایش دقیق وضعیت سلامت روان جامعه نیز از جمله ضعف هایی است که به این مسئله شکل جدی تری داده است.

استاد گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی تهران در این رابطه معتقد است: مسائلی همچون وضعیت اقتصادی و تورم و گرانی و تغییر قیمت کالاها و خدمات مورد نیاز مردم همگی علت اضطراب فزاینده ای هستند که در دوران اخیر مردم را درگیر خود کرده است. به گفته فریبرز درتاج، اگر با رویکرد علمی نیز گریزی به این مسئله داشته باشیم می‌بینیم که درگیری مردم در فضای رسانه‌های نوین ارتباطی عامل فزاینده اضطراب است،‌ زیرا رسانه‌های نوین ارتباطی که اطلاعات کذب زیادی درون خود پرورش می‌دهند به معضل روانی جامعه دامن می‌زنند.

رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران نسبت به کمبود نیروهای متخصص حوزه روان نسبت به استاندارد جهانی ابراز نگرانی کرد و افزود: بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر 50خانوار باید یک روانشناس در کشور خدمات روانشناسی ارائه کند. طبق تخمین مرکز آمار ایران در حال حاضر جمعیت ایران از مرز 83 میلیون نفر با حدود 25 میلیون و 600 هزار خانوار گذشته است و این یعنی به 512 هزار روانشناس و مشاور نیاز داریم، این درحالی است که هم‌ اکنون  تنها بیش از 6 هزار روانشناس و مشاور در کشور پروانه فعالیت دارند.

مردم باید بدانند که دریافت هر نوع مشاور روانشناختی نیازمند مواجهه حضوری با روانشناس است، چرا که اغلب مداخلات روانشناسی نیازمند رؤیت بیمار و کشف حالات درونی مراجع است و به هیچ عنوان نمی‌توان از طریق فضای مجازی و تلفن به این مهم دست یافت. همچنین باتوجه به سوء استفاده‌های زیادی که در این حیطه شده است، مردم باید به این درجه از آگاهی رسیده باشند که از کسانی خدمات روانشناسی دریافت کنند که مجوز آنها در معرض دید و مکان آنها مشخص باشد.