دریا قدرتی پور: «صادرات نامرئی»، عنوانی است که اقتصاددانان روی صنعت گردشگری گذاشته اند؛ نامی که حالا روستاها را بیش از همیشه دربرگرفته و به گفته کارشناسان گردشگری، در آینده نه چندان دور این روستاها هستند که به عنوان مقاصد گردشگری انتخاب خواهند شد.

به طور ساده گردشگری روستایی را می توان به عنوان مسافرت به نواحی روستایی تعریف کرد اما محققان بر این عقیده اند که گردشگری روستایی بسیار پیچیده تر از این تعریف است؛ به این خاطر که نمونه های زیادی از انجام فعالیت های گردشگری از جمله فعالیت های مبتنی بر طبیعت، جشنواره ها، وقایع میراثی جاذبه های بومی، گردشگری کشاورزی، نمایشگاه های هنری و صنایع دستی و اتفاقات فرهنگی و هنری در نواحی روستایی وجود دارد که روستاها را می تواند به عنوان قطب های گردشگری معرفی کند.

بر اساس آمارها،  بیش از سه هزار و 300 روستا در استان اصفهان وجود دارد که تقریباً هزار و 500 روستا خالی از سکنه است و حدود هزار و 800 روستا با جمعیت حدود 711هزار نفری زندگی روستایی را در استان رونق داده اند. جالب اینکه بسیاری از روستاهایی که خالی از سکنه شده اند و یا جمعیت اندکی در آنها زندگی می کنند از لحاظ گردشگری مانند گنجینه های ناشناخته ای هستند که می توانند پتانسیل های بالقوه زیادی داشته باشند.

پتانسیل هایی که می توان از آنها به عنوان اهرمی برای رشد و توسعه گردشگری روستاهای اصفهان استفاده کرد و باعث کاهش مهاجرت به شهرها شد.

 بیش از یک دهه است که مشکلاتی از جمله خشکسالی و از بین رفتن زمین های کشاورزی باعث شده که خیل روستاییان به شهرها روانه شوند که پیامد آن جز رشد بیکاری در شهرها، افزایش آسیب های اجتماعی و حاشیه نشینی نبوده است؛ در حالی که می توان با استفاده از پتانسیل های خفته گردشگری روستایی اصفهان مقدمه ای برای مهاجرت معکوس ایجاد کرد.

با توجه به اینکه گردشگران امروز از فضای شلوغ و تکنولوژی و استرس های شهرها خسته شده اند و می خواهند مکان های جدید نزدیک طبیعت و دور از شلوغی شهر ببینند، همین می تواند نقطه روشنی باشد برای مناطق روستایی اصفهان که پذیرای گردشگران باشند و بالطبع شاهد رونق اشتغالزایی هم در منطقه خود باشند.

با این تفاسیر به نظر می رسد اصفهان ظرفیت کافی برای توسعه فضاهای روستایی داشته باشد؛ ظرفیت هایی که البته نمی تواند به تنهایی منجر به رشد گردشگری در روستاها شود و نیازمند ایجاد زیرساخت ها و فرصت های لازم برای این مقوله است.

به گفته محمد سعیدی، مدرس دانشگاه و فعال حوزه گردشگری این مهم تنها با خارج کردن روستاها از حالت سنتی میسر خواهد شد. این کارشناس معتقد است بومگردی می‌تواند اقتصاد روستاها را از حالت سنتی خارج کند، مثلاً هم اکنون کشاورزی و دامداری، مهمترین منبع درآمد روستاییان است، اما بوم‌گردی می‌تواند درآمدزایی جدیدی را به روستاها اضافه کند. به اعتقاد سعیدی، یکی از  ضرورت‌ها و پیش نیازهای توسعه گردشگری روستایی برخورداری روستاهای گردشگر پذیر کشور از حداقل امکانات رفاهی برای اسکان گردشگران و همچنین فرهنگ جذب گردشگر در روستاهاست. به این خاطر که بومگردی فقط اسکان گردشگر در خانه‌های روستایی نیست بلکه باید ساکنان روستاها هم آموزش ببینند که چطور امکاناتی مهیا کنند که گردشگران داخلی و خارجی برای سفر به روستاها ترغیب شوند. به گفته این فعال حوزه گردشگری، اکنون که اصفهان با خشکسالی و مشکلات منابع آبی دست و پنجه نرم می کند و دیگر صنعت و کشاورزی جوابگوی اقتصاد این استان نیست گردشگری و بومگردی می تواند به عنوان یکی از شاخصه های ارزآور برای این استان مطرح باشد و راه حل بسیاری از مشکلات شهری است. در این میان روستاها که هر روز به عنوان مقصد گردشگری طرفداران بیشتری پیدا می کند نقشه راهی است برای برون رفت از مشکلات عدیده ای که حالا دست به یقه اصفهان شده اند.