لادن ایرانمنش: عشق شکار، بی رحمی و سود بسیار زیاد، سه ضلع مثلثی است که هر زمستان در میانکاله خون به پا می کند؛ فصل، سرد می شود و روزهای شکار، داغ. امسال نیز با وجود اینکه مسئولان محیط زیست این منطقه اعلام کرده بودند جلوی شکارچیان را گرفته اند و مشکلی برای پرنده ها ایجاد نمی شود با اینهمه 50 شکارچی نقابدار به آشوراده سرازیر شدند تا پرندگان این منطقه را تاراج کنند.

گرچه این بار محیط بانان توانستند با فراری دادن پرنده ها دست شکارچیان را خالی بگذارند و پرندگان این منطقه از گلوله های سربی جان به در بردند اما همچنان این نگرانی وجود دارد که باز هم شکارچیان نقابدار از این نقطه دست برنداشته و راهی آشوراده شوند.

آشوراده هر سال میزبان هزاران پرنده است؛ پرندگانی که تالاب میانکاله را انتخاب می کنند تا روزهای زمستانی شان را بگذرانند، اما این نگرانی وجود دارد که با وجود این شکارچیان، پرندگان از این تالاب فراری شوند و دیگر تالاب آنها را نبیند.

چندین سال است که جنگی در آشوراده برپاست. جنگی زمستانی میان شکارچیان غیرمجاز و محیط بانان که قربانی این جنگ بیشتر از همه طبیعت است و پرندگان مهاجری که هر لحظه امکان دارد بروند.

به گفته رئیس اداره ذخیره گاه زیست کره میانکاله این اتفاقات در بخش های شرقی این ذخیره گاه و در منطقه آشوراده رخ می دهد و نمی توان اسم این اقدام را تأمین معیشت دانست چون یورش 50 نفره با گلوله های گرانقیمت شکار تنها می تواند تفرجی خونین محسوب شود که امنیت پرندگان مهاجر را در این منطقه به خطر می اندازد.

کلانه معتقد است: حضور این حجم از متخلفین و شکارچیان می تواند باعث وارد آمدن استرس محیطی شده و در دراز مدت می تواند الگوهای رفتاری پرندگان را در انتخاب زیستگاه برای زمستان گذرانی تغییر دهد و این قطعاً یک آسیب بزرگ برای منطقه خواهد بود و باید برای ساماندهی این شرایط نیروهای امنیتی به مبحث ورود کنند.

اما مافیای شکار پرندگان آنقدر قدرتمند و با نفوذند که دست از این تجارت پرسود برنمی دارند و همین علت هجوم شکارچیان است. در دو سال گذشته، در زمستان و به‌ خصوص در ماه بهمن، لاشه ده‌‌ها هزار پرنده آبزی در این منطقه پیدا شده است. بنا به آمار رسمی سالانه هزاران پرنده در آشوراده می‌میرند.

گرچه به جز شکار غیر مجاز توسط شکارچیان مجموعه عوامل دیگری هم هستند که کمر به از بین بردن این تالاب بسته اند، مسائلی همچون فاضلاب‌های صنعتی به خصوص کارخانه‌های صنایع غذایی شهرهای اطراف، رشد جمعیت، شهرک و ویلاسازی و تصرف زمین، سموم کشاورزی،آتش‌سوزی‌های مکرر، صید بی‌رویه، فعالیت‌های گردشگری،کاهش سطح آب خلیج گرگان و تالاب میانکاله، کاهش اکسیژن آب و موارد دیگری که این زیست کره را تهدید جدی می کند.

در این رابطه علیرضا هاشمی، مدیر یکی از مؤسسات پرنده شناسی و کارشناس ارشد محیط زیست درباره شکار پرندگان مهاجر می گوید: اکثراً مهاجرت را در زمستان می‌دانند که اردک ها، غازها، پرندگان آبزی و کنار آبزی از مناطق شمالی‌تر مانند سیبری به کشور ما می‌آیند اما مهاجرت فقط مهاجرت زمستانه نیست بلکه ما چند دسته پرنده مهاجر در کشورمان داریم؛ یکسری از این پرندگان، مهاجرت تابستانه دارند که در حقیقت این پرندگان از گرمای مناطق جنوبی‌تر فرار می‌کنند و به قسمت‌های شمالی‌تر مانند کشور ما مهاجرت می‌کنند، در واقع کشور ما یک منطقه ییلاقی برای این پرندگان به حساب می‌آید هر چند ما در ایران گرمای زیادی داریم، اما قطعاً در زمان مشابه در آفریقا و جنوب آفریقا این گرما شدت خیلی بیشتری دارد.

این کارشناس با تحلیل تهدیداتی که برای این پرندگان وجود دارد می گوید: از بین رفتن زیستگاه یکی از تهدیدات بسیار بزرگ برای پرندگان است به خصوص برای پرندگان آبزی و کنار آبزی زیرا این پرندگان به زیستگاه های تالابی به شدت وابسته هستند و این زیستگاه ها در همه دنیا مورد تهدید هستند و در کشور ما هم زیستگاه های آبی مطرح ما در حال نابودی است زیرا این پرندگان به زیستگاه‌های تالابی به شدت وابسته هستند و این زیستگاه‌ها در همه دنیا مورد تهدید هستند و در کشورما هم زیستگاه‌های آبی مطرح در حال نابودی هستند؛ در نتیجه این نکته مهم است که زیستگاه های آبی کشور ما حفظ شود چون همه پرندگان نمی توانند از مبدأ تا مقصد مستقیم پرواز کنند بلکه مانند هواپیمایی هستند که بین راه سوختشان تمام می شود و نیاز دارند بین راه مجدد سوختشان را تأمین کنند. در این زمان اگر فرودگاه برای هواپیما که مانند همان زیستگاه برای پرندگان است خراب شده باشد تهدید بسیار بزرگی ایجاد خواهد کرد چرا که جایی برای استراحت و یا تغذیه وجود ندارد و برخی پرندگان نمی توانند بدون توقف مهاجرت کنند.

مسئله وقتی بغرنج تر می شود که این شکارچیان بی رحم در اغلب اوقات نه به واسطه گذران زندگی بلکه بخاطر تفریح و سرگرمی اقدام به شکار پرندگان می کنند. شکارچیانی که ترجیح می دهند این سرگرمی را با جریمه های سنگین هم به جان بخرند.

یکتانیک، کارشناس محیط زیست علت وفور شکار در کشور را قوانینی می داند که توسط برخی مسئولان این حوزه به خوبی اجرا نمی‌شود.

به گفته این کارشناس، امروزه محیط زیست کشور ما مانند بیماری است که دچار عفونت خونی شده است و نیاز به رسیدگی و مراقبت دارد و در حال عبور از مرحله اضطرار به انهدام هستیم. جلوگیری از این روند فقط با یک اصلاح بسیار جدی در حوزه محیط زیست امکانپذیر خواهد بود. در حال حاضر نزدیک به 10 میلیون اسلحه دست مردم است که گفته می شود از این 10 میلیون اسلحه 3 میلیون مجوز دارد و از این 3 میلیون، یک میلیون پروانه شکارچی نیز دریافت کرده اند. برای این 3 میلیون سلاح جواز دار نیز 100 فشنگ سهمیه تعلق می گیرد چه پروانه شکار در آن سال صادر شده باشد چه نشده باشد و این یعنی ما با 300 میلیون فشنگ سهمیه‌ای و با یک حیات وحش در حال احتضار مواجهیم و این به معنی این است که ما به زودی با این روند از مرز نابودی محیط زیست عبور خواهیم کرد.