دریاقدرتی پور: چند روز دیگر قرار است بودجه شهرداری اصفهان به شورای شهر تقدیم شود تا بعد از چکش کاری به تصویب برسد. شهردار اصفهان گفته اولویت بودجه سال آینده، محیط زیست و حمل و نقل خواهد بود؛ دو موضوعی که امسال اصفهان با شرایط ویژه ای با آن دست به گریبان بود تا جایی که شاید روزهای پاک اصفهان به تعداد انگشتان دست می رسید و وضعیت حمل و نقل نیز با قریب 70 درصد فرسودگی روبرو بود. حالا علی قاسم زاده در گفتگوی رادیویی اعلام کرده که قرار است حمل و نقل و محیط زیست در صدر فهرست فعالیت های اجرایی شهر در سال آینده قرار گیرد و عمده بودجه با نگاهی ویژه تر به این دو مساله نگاه کند.

گرچه در بودجه شهرداری اصفهان راهبردها و سیاست‌های اجرایی دیگری نیز برنامه ریزی شده که قرار است جزو ماموریت های شهر باشد اما به نسبت این دو اولویت، چندان پررنگ نیست.

اما به نظر می رسد که شهر عریض و طویل اصفهان نیازمند اولویت های دیگری هم هست تا عدالت بودجه ای در آن رعایت شود. عده ای معتقدند که بودجه های سالانه تا به امروز آنطور که باید و شاید در مناطق حاشیه ای و محروم صرف نشده است. به خصوص در مناطق بی دفاع اصفهان که همیشه مورد بی مهری قرار گرفته اند و سهم کمی در بودجه داشته اند.

گرچه هر سال عدالت شهری در بودجه ارائه شده به شورای اسلامی شهر دیده می شود و همواره جزو سیاست های کلان اصفهان بوده است اما این سیاست تئوریک کمتر به برنامه های عملی و اجرایی تبدیل شده است و حالا باید دید که در پایان سال 1401 چظور می توان در رابطه با آن قضاوت کرد.

بافتهای فرسوده، تکمیل پروژه های نیمه تمام و توجه به پروژه های کوچک مقیاس محلی از جمله تکلیفاتی است که شهرداری همیشه به آنها توجه کرده است اما با این وجود بودجه های هر ساله نتوانسته دردهای اصفهان را مرهم بخشد و همین عامل باعث شده که مثلاً هر سال بر حجم بافت فرسوده اصفهان اضافه شود.

به نظر می رسد شهرداری اصفهان باید در راستای عدالت محوری در شهر به مسائل دیگری هم توجه داشته باشد از جمله اینکه نگاهی هم به مناطق کم برخودار کرده و یا در راستای بازآفرینی محلات و نزدیک کردن آنها به شاخص های برخورداری اولویت هایی را در نظر بگیرد.

توسعه متوازن مناطق و محلات و دسترسی به زیرساخت ها از جمله مشکلاتی بوده که سالیان سال است اصفهان با آن دست به گریبان بوده و با وجود اینکه در بودجه سال های مختلف به آنها اشاراتی شده اما رقم اختصاص یافته به آن چندان دندانگیر نبوده که بتواند بر روی مسائل کلیدی زوم کند.

به این ترتیب چه وقتی قانون درباره عدالت در شهر حرف می زند، چه شورای شهر در این باره تصمیم می گیرد و چه زمانی که شهرداری شروع به برنامه ریزی و اقدام می کند، همواره در سنوات مختلف تعیین بودجه مفاهیم محدودی مورد توجه قرار گرفته است، حال آن که کارشناسان معتقدند پیوست عدالت برای شهری پر مساله همچون اصفهان باید مفصل تر از اینها باشد. به خصوص در شمال اصفهان که بافت ریزدانه ای دارد، یعنی پر است از خانه های کوچک تنگ به هم چسبیده و به دور از معماری مشخص و اشباع شده از خیابان ها و کوچه ها و معابر کج و کوله که هچکدام مهندسی ساز نیستند می طلبد که بودجه های عمرانی بیشتری در نظر گرفته شود یا در برخی از نقاط شهر که از محرومیت بیشتری برخوردار هستند باید به صورت نقطه ای بودجه بیشتری در نظر گرفته شود.

محمدعلی پورنیا، کارشناس مسائل شهری در این رابطه معتقد است: اساساً در کشور ما از دهه ها قبل چه وقتی دولت ها دست به کار شده اند و چه شهرداری ها، هیچ کدام بر مبنای تحقق عدالت کار نکرده اند چرا که عدالت در نظر آنها توزیع یکسان بوده است، حال آن که این مساوات است نه عدالت.

این کارشناس تاکید دارد که اگر قرار است اقدامات مدیران شهری دارای پیوست عدالت باشد باید ویژگی ها و نیازهای هرمنطقه به تفکیک شناسایی شود و امکانات و خدمات براین مبنا میانشان توزیع شود.

به گفته پورنیا، مهم ترین تفاوت شمال و جنوب اصفهان، حتی شرق و غرب آن در تقاوت فرهنگی مردمان این مناطق است، تفاوتی که نیازهای مخصوص به خود و در نتیجه عدالتی متناسب را می طلبد.

با این توضیحات چندان غریب نیست که چرا بسیاری از مناطق شمالی اصفهان در جا می زنند و سنگینی انگ محرومیت را تحمل می کنند. برای به هم ریختن این معادله نیاز است که بودجه شهر به شکل درستی تقسیم شود چرا که اصفهان به غیر از اولویت در مسائل حمل و نقل و محیط زیست اولویت های دیگری نیز دارد که باید در نظر گرفته شود تا توزیع بودجه به شکل عادلانه ای به ثمر بنشیند.