خورشید کیایی: کمبودهای دارو این بار گریبان بیماران اعصاب و روان را گرفته و این در حالی است که داروهای جایگزین روی برخی از بیماران جواب نمی دهد.

این موضوع با توجه به وضعیت بیماران اعصاب در کشور و آماری که هر روز در رابطه با این بیماران بالا می رود نگرانی هایی را ایجاد کرده است. حالا این بیماران به سختی می توانند داروخانه ای را پیدا کنند که دارویشان را داشته باشد و عده زیادی از آنها سر از بازارهای قاچاق دارو درمی آورند تا بتوانند با قیمت های گران دارویشان را به دست بیاورند.

شیوع اختلالات روانی در کشور که قبل از شیوع کرونا 23 درصد گزارش شده بود، اکنون به حدود 30 درصد رسیده و این به گفته فعالان حوزه بهداشت روان، زنگ خطری برای جامعه ایران است. در این میان بسیاری از مردم با آنکه زیر بار روانی زندگی را می‌گذرانند، به دلیل فشارهای اقتصادی و هزینه‌های سنگین روانپزشکی از مراجعه به روانپزشک و روانشناس سر باز می‌زنند و با بیماری خود می‌سازند.

از سوی دیگر بیمارانی که به دنبال درمان بیماری خود هستند به دلیل کمبود داروهای مربوطه در کشور از این هدف باز می‌مانند و بعضاً بیماری آنها تشدید می‌شود.

طبق گفته های رئیس انجمن علمی روان‌پزشکان ایران، این انجمن از سال 98 تاکنون 9 بار در خصوص کمبود داروهای اعصاب و روان خطاب به وزرات بهداشت نامه نوشته و درباره کمبودها هشدار داده است. این انجمن حتی در دی ماه امسال نیز نامه ای به رئیس جمهور نوشته و از کمبود 42 قلم داروی مربوط به بیماران اعصاب و روان خبر داده و یادآوری کرده کمبود برخی از داروها هنوز به قوت خود باقی است اما با این حال، تاکنون هیچ تغییری در این زمینه انجام نشده است.

شاهد این مدعا هم قفسه های خالی داروخانه ها از داروهای اعصاب و روان است. موضوعی که به گفته نایب رئیس انجمن داروسازان کشور در مقطعی وضعیتش بهتر می شود و در مقطعی دیگر باز هم با مشکلات جدی روبه رو می شود.

دکتر فاطمی با بیان اینکه تنوع داروهای اعصاب و روان خیلی بالاست و شامل آرام‌بخش‌ها، خواب‌آورها، داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب و ضد جنون می‌شود، می‌گوید: من آمار دقیقی ندارم که بگویم کمبودها در کدام داروهای اعصاب و روان بیشتر است اما چیزی که هست، کمبودها به طور کامل برطرف نشده است.

گرچه این کمبودهای دارویی در زمینه بیماری های اعصاب و روان اتفاق جدیدی محسوب نمی شود و آنطور که مسئولان دارویی کشور می گویند این موضوع در گذشته نیز در رابطه با داروهای ضد افسردگی وجود داشته است.

حالا به خصوص در بخش روانپزشکی داروهای پرمصرفی نظیر الانزاپین، ویاس، فلوانکسول، ونلافاکسین و یا داروهای مورد استفاده بیماران مبتلا به پارکینسون مانند «مادوپار» و «یاسنال» دچار کمبود حاد شده اند.کمبود دارویی انتخاب پزشکان برای درمان را محدود می کند و دست پزشک برای درمان بیمارش بسته است. در بخش روانپزشکی جایگزینی دارو کاری به مراتب سخت تر از دیگر بخش هاست.

وضعیت در بخش بستری حادتر است و داروهایی مثل «هالوپریدول» تزریقی یا «لورازپام» تزریقی به سختی یافت می‌شود. این داروها برای بیمارانی است که بسیار تحریک‌پذیر هستند و باید به طور اضطراری از این داروها استفاده کنند، اما به دلیل همین کمبودها این داروها گاهی آنقدر کمیاب می شود که این بیماران از دریافتشان محروم می شوند.

کمبود دارویی برای بیمارانی که درگیر اختلالات روانپزشکی نظیر افسردگی یا استرس هستند بسیار غیر قابل پذیرش بوده چرا که آنها نسبت به بیماران دیگر واکنششان چندین برابر است که این از تبعات خطرناک کمیابی داروهای حوزه روان‌پزشکی است.