دریا قدرتی پور: صفی از مشتاقان زیباتر شدن حالا در روزهای مانده به عید، آرایشگاه ها را بیش از پیش شلوغ کرده است. مراکزی که خیلی هایشان ملغمه ای شده اند از طبابت، آرایش و پیرایش. حرفه ای که اکنون دیگر شبیه آرایشگری نیست و وضعیت عجیب و غریبی پیدا کرده است.

سالن آرایشگاه گویای همه چیز است. از قِبَل کارهای متفاوتی که در آن انجام می شود اینجا جای دِنجی شده برای کسانی که از هر انگشتشان هنر می ریزد. از کوتاهی مو و تاتو لب و ابرو گرفته تا بوتاکس و تزریق ژل، لیزر و مزوتراپی و مزووایت، تفاوت دنیای آرایشگران را نسبت به قبل از زمین تا آسمان کرده است.

هر گوشه از سالن یک میز است، هر کدام از میزها نقش خود را دارند اما بخش پزشکی ماجرا گویا تفاوتی اساسی با بقیه بخش های آرایشگاه دارد. قسمتی که یک اتاق بزرگ تر به آن اختصاص داده شده و پر شده از تجهیزاتی که تو را یاد یک مطب پر از تجهیزات مختلف می اندازد.

از زمانی که آرایشگران پایشان را در کفش پزشکان کردند، بیش از یک دهه می گذرد. از آن زمان همچنان پای آرایشگران در این کفش جا مانده و هر روز خدمات آنها ابعاد تازه تری پیدا می کند.

یکی از آرایشگرانی که در محدوده خیابان خاقانی مشغول است و بعد از ده سال سابقه، برو بیایی پیدا کرده، بدون اینکه خودش را از تک و تا بیندازد می گوید: «کلی کلاس رفتم تا یاد گرفتم چطور ژل تزریق کنم و مزو و میکرو یاد بگیرم. همه تجهیزاتمان هم بهداشتی است.» در اتاق تزریق را که باز می کند بوی الکل و ضد عفونی توأمان می زند توی دماغت. وقتی وارد می شوی دیگر نمی توانی تصور کنی که اینجا آرایشگاه است؛ اتاق پر شده از وسایلی که به جای نقش پیرایش حالا قرار است خدمات پزشکی ارائه دهند.

اینکه آرایشگر مربوطه چند کلاس یا کارگاه برای رسیدن به این پایه طی کرده مبهم است و تنها چیزی که می تواند مشتریان را جذب کند نوع تبلیغات پرطمطراقی است که باعث شده عده زیادی به جای رفتن به مطب پزشک برای زیبا شدن به اینجا بیایند. قیمت ها متفاوت است. بر حسب خدمتی که می گیری فرق می کند. اینکه بخواهی ابرو بکاری یا ناخن و یا به لب هایت ژل تزریق کنی قیمت ها بالا و پایین می شود.

برخی ها هم به شکل فیس تو فیس پایشان به اینجا رسیده، بقیه را دیده اند، پرس و جوها شروع شده و به نسبت کاری که انجام شده، قیمت ها هم کمتر بوده، همین شده که برای این خدمات آرایشگاه ها شلوغ تر از مراکز پزشکی شده اند.

جالب اینکه آرایشگران و سالندار‌های VIP که ابایی از علنی شدن عکس صورت‌های بزک‌ شده و اندام‌ های خراطی‌ شده‌ کسانی که روی آنها این عمل هارا انجام داده اند ندارند و آگهی آنها در سایت‌های اینترنتی و شبکه ‌های اجتماعی به وفور دید می شود، مثل همیشه مشغول کارند و در حالی که پا در کفش پزشکان پوست و مو دارند، سرگرم مشاطه و درمان(!) مشتریان‌اند.  این آرایشگاه ها تفاوت زیادی با آرایشگاه های پایین شهر دارند، آرایشگاه هایی که در نقاط پایین تر شهر هستند، هنوز به همان روش های سنتی عادت دارند و به قول خودشان پولشان به این کارها نمی رسد.

یک آرایشگر در خیابان عسگریه که سابقه 25 ساله اش را با افتخار تعریف می کند و به قول خودش در این سال ها تجربه های زیادی کسب کرده، بادی به غبغب می اندازد و می گوید: «ما آرایشگریم نه پزشک. قرار نیست دخالتی در کار پزشکان داشته باشیم. آرایشگاه ما فقط پاکسازی صورت انجام می دهد و هرازگاهی محصولات بهداشتی را معرفی می کند؛ سرمان به کار خودمان است و پایمان را از گلیم خودمان درازتر نکرده ایم.»  اما در مناطق مرفه نشین تر، اوضاع فرق دارد. هر چه به خیابان هزار جریب و آرایشگاه های آن نواحی نزدیک شوی خدمات متنوع تر می شود و به پاکسازی صورت و یا نقاشی روی پوست ختم نمی شود.

گرچه قانون همه چیز را مشخص کرده و فرمان به تعطیلی فعالیت هایی داده که هیچ نقشی در آرایشگاه ها ندارند اما خیلی ها گوش به این فرمان نداده و حتی دامنه خدماتشان را گسترده تر کرده اند تا یک بار دیگر مرز باریک میان زیبایی و پزشکی درنوردیده شود.

البته  ترس از بیمار شدن و یا ماهر نبودن آرایشگران، باعث افت مشتریان برخی از آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی شده که خدمات پزشکی هم انجام می دهند، ولی تعداد کسانی که این روزها زیر تیغ زیباتر شدن می روند کم نیست. این آرایشگاه ها با ظاهری شیک و اتوکشیده گاهی از طریق مجازی هم اقدام به جذب مشتری می کنند؛ تنها کافی است تعداد فالوورهایشان بالا باشد یا عکس‌هایی از مشتریانشان بارگذاری کنند که هوس انگیز و وسوسه کننده است. این ویژگی ها آنها را به کلینیک هایی تبدیل می کند تا جماعتی که مدت‌هاست به ترمیم و ژلیش ناخن، مانیکور و پدیکور، اصلاح صورت و ابرو و کوتاهی و شینیون مو قانع نیستند، دست به کار مزوتراپی، فیکانتور، میکرو پیگمنتیشن میکرونیدلینگ، مزو وایت، میکروشیدینگ و لیفت شوند که با دانستن جزئیات کار، مو بر اندام راست می‌شود.

جالب اینکه در این آشفته بازار، جای اتحادیه های آریشگاه های زنانه خالی است چرا که اگر این خلأ نبود تا این حد پای آرایشگران به خدمات پزشکی باز نمی شد. تخلفات آشکاری که حالا در بسته های متفاوت و تبلیغات جذاب، بسیاری از زنان و دختران را فریب می دهد.