دریا قدرتی پور: امروز روزی برای درختان است. بر اساس تقویم هر ساله یک روز به نام درختان ثبت شده تا یادمان بیاید که بی سر و صدا داریم این سرمایه ها را از دست می دهیم.

اکنون شهر مانده و تغییر اقلیم و نهال هایی که کاشته ایم تا بزرگ شوند، تا هوای اصفهان را داشته باشند اما هنوز هم تبر سودآوری نمی گذارد درختان اصفهان برای همیشه بمانند، سناریویی که انگار پایانی برای آن نیست و یادمان می رود بریدن هر درخت تیر خلاصی است بر روزهای هوای پاک اصفهان.

یادمان می رود که داریم ریه  اصفهان را ناکار می کنیم تا برای خودمان خانه و ویلا بسازیم. یادمان می رود داریم با دست خودمان ریشه هایمان را قطع می کنیم. ابایی هم نداریم از اینکه ناژوان باشد یا بیشه هایی که دیگر بی برگ و بار شده اند و دست طمع ریشه هایشان را خشکانده.

از آن همه حالا زمین های تنک و کم درختی باقی مانده و بهانه های سودجویانه، نمره منفی در کارنامه مدیریت شهر گذاشته است. با همه اینها امسال هم به رسم هر ساله در اصفهان درخت می کاریم، برای شهری که اگر سربازان سبزپوشش بمیرند در جنگی نابرابر با آلاینده ها از پای درمی آید.

امسال هم دوباره بیل به دست می گیریم تا در این روز باشکوه، آستین ها را بالا بزنیم و زمین های عریان شده را سبز کنیم تا به احترام خودمان و نسلی که در حال نابود کردنش هستیم، نهالی نو بکاریم. نهال های کوچکی که قرار است یک روز درختان بلندقد اصفهان باشند.

این درختان قرار است در جنگ نابرابر هوای سالم با آلودگی پیروز شوند؛ جنگل های دست کاشتی که هر هکتارش اگر قبراق و ایستاده در خاک بمانند باعث می شود شهر را نجات دهند.

نهال‌های کم‌جانی که امروز به دست من و تو کاشته می‌شوند تا در خاک پا بگیرند و جزئی از پیکره یک جنگل مصنوعی شوند، هر هکتارش می‌تواند مُشکی باشد که 500 متر مکعب آب را برای اصفهان خشک ذخیره می کند.

پس اگر این درختان را تلف نکنیم، هر کدامشان به تنهایی تا 150 کیلوگرم گاز دی‌اکسید کربن را در هر سال ذخیره می‌کنند و در پاکسازی محیط زیست از گازهای سمی یاریمان خواهند کرد.

علاوه بر این، هر درخت به جذب 450 لیتر آب باران و پیشگیری از وقوع سیل کمک زیادی می‌کند، پس بیایید تیغ تیز سودجویی را کنار بگذاریم و با درختانی که جانشان را به میان گذاشته اند مهربان تر باشیم.

امسال قرار است در این روز سبز50 هزار نهال در اصفهان کاشته شود، نهال هایی که تا روزهای مانده به عید بخشی از سهم بهاری شدن اصفهان را بر عهده می گیرند و جان می گیرند، بارور می شوند تا روز دیگری باشند برای نسل های بعد.

بین این همه ساختمان زمختی که در آن اسیر شده ایم هر دعوت سبزی ندای روشنی است که اصفهان هنوز هم می تواند باغ شهری متفاوت باشد. بین این همه خاکستری و خیابان که ماشین هایی با شکم های پر شده از بنزین و دود آن را احاطه کرده اند تنها سپری که می تواند ما را نجات دهد درختانی هستند که به دست خودمان می کاریم. پس آستین ها را زودتر بالا بزنید؛ برای درختان. چه روز درختکاری باشد و چه نباشد ما به این موجودات زنده نیاز داریم تا زنده بمانیم.