لادن ایرانمنش: آخرین اظهار نظرهای رئیس سازمان شیلات نشان می دهد که تولید میگو طی برنامه هفتم به 160 هزار تن خواهد رسید. تولید میگو اما در حالی در کشور افزایش یافته که قیمت بالای این محصول اجازه مصرف داخلی را کمتر می دهد.

میگو یکی از محصولات پرپتانسیل برای ارزآوری کشور محسوب می شود و برخی کارشناسان حتی بر این نکته تأکید می کنند که ارزآوری میگو می تواند بیشتر از نفت باشد و آنطور که سید حسین حسینی اعلام کرده سیاست اصلی سازمان شیلات ایران طی برنامه هفتم افزایش بهره وری در زمینه تولید و صید و صیادی است.

با این احوال، این محصول آبزی با اینکه در مناطقی بسیار مستعد برای تولید پرورش می یابد و سواحل جنوبی ایران به عنوان بهترین مناطق برای تولید این محصول هستند اما آن طور که باید و شاید نتوانسته جایی در صادرات داشته باشد.

حالا که معاون وزیر جهاد کشاورزی از رشد تولید این محصول گفته این شائبه ایجاد شده که اگر نتوان این محصول را در داخل و خارج به دست مصرف کننده رساند چه باید کرد؟

طبق برآوردها ظرفیت اسمی هر مزرعه میگو 40 تا 45 تن و میزان اشتغالزایی مستقیم در هر مزرعه بین 8 تا 10 نفر است و  به گفته کارشناسان اگر از این اراضی استفاده بهینه شود می توان به دگرگون شدن اقتصاد ملی امیدوار بود. اما به دلیل مشکلات بسیاری که سر راه عرضه و تقاضای این محصول وجود دارد اقتصاد ما آن طور که باید و شاید بر پایه این محصول ارزشمند گذاشته نشده است.

هم اکنون 75 تا 80 درصد از میگوی ایران به کشورهای منطقه، آسیا و اروپا صادر شده و حدود 20 تا 25 درصد به مصرف داخلی می رسد.

آنطور که مدیر عامل اتحادیه تعاونی های تکثیر، پرورش و صادرات آبزیان ایران گفته: بیش از 90 درصد میگوی پرورشی ما صادر می‌شود و در میگوی دریایی آنچه صادرات داریم چیزی کمتر از 5 تا 6 درصد است. احتمالاً چیزی در حدود 10تا 15درصد هم صادرات غیر رسمی داریم، یعنی اینکه صیاد می‌گیرد و همانجا روی دریا می فروشد.

مدیر عامل اتحادیه تعاونی های تکثیر، پرورش و صادرات آبزیان ایران پیش‌بینی کرده افزایش خیلی زیادی نسبت به سال گذشته نداشته باشیم. چون این میگو صادر می‌شود و در بازارهای جهانی قیمت ثابت است مجبور هستیم خود را با آن قیمت تطبیق دهیم.

صادرات میگوی پرورشی به همه جای دنیا است. هم کشورهای اروپایی مشتری میگوی ایران هستند و هم کشورهای آسیایی و هم کشورهای حوزه خلیج فارس اما بیشترین حجم صادرات در میگوی پرورشی در حال حاضر به چین و روسیه است.

اما آنچه باعث می شود این محصول گرانبها نتواند اقتصاد کشور را تکان بدهد نوسانات قیمت ها است. به گفته قاسمی به این خاطر که میگو قیمت بالایی دارد در داخل کشور چندان مصرف کننده ای ندارد.

با این اوصاف باید نگاه ما به خارج از کشور باشد که آن هم به دلایل گوناگون از جمله نوسانات قیمتی و مشکلات دیگر از جمله افزایش هزینه هایی که تولیدکننده متحمل شده، بلاتکلیف ماندن سند اراضی مجتمع پرورش میگو، انباشت بدهی بانکی برخی مزارع و نبود اعتبارات جاری کم بهره و سهل الوصول، عدم صدور پروانه های لازم برای تولید ماهی و سایر آبزیان درکنار میگو، نبود حمایت از طرح‌های تولید گلخانه ای دریایی برای تولید لارو و نبود امنیت برای حفظ اموال بخش دولتی و خصوصی بخشی از مشکلاتی است که گاهی نمی گذارد آنطور که باید و شاید این محصول نقش ارزشمند ارزآوری خود را به نحو احسن ایفا کند. اما با تمام اینها این خارجی ها هستند که طالب میگوی ایرانی هستند و دست مصرف کنندگان داخلی به دلیل قیمت بالای این محصول از مصرف آن کوتاه است.