مریم محسنی: مشتری، نان ها را می گذارد توی کیسه پلاستیکی که مثل گذشته رمقی ندارد و اگر چند نان اضافه در آن باشد پاره می شود. این تکرار هر روزه خرید نان شده برای کسانی که این قوت لایموت را مجبورند در کیسه های پلاستیکی بی کیفیتی بگذارند که نه تنها باعث سرطان می شود بلکه آن قدر بی کیفیت است که دوامی ندارد و تنها به محیط زیست آسیب می رساند.

گرچه تک و توک در این میان شهروندانی هم هستند که از کیسه های پارچه ای استفاده می کنند اما بخش عمده ای از مردم از کیسه های پلاستیکی که با قیمت های نه چندان ارزان از نانوایی می خرند استفاده می کنند. این در حالی است که می شود با صرفه جویی بیشتر و جایگزینی کیسه های پارچه ای که روزگاری در فروشگاه ها هم رونق داشت (و حالا دیگر وجود ندارد) از این مسئله جلوگیری کرد.

این قصه هر روزه است؛ ماجرای خرید انواع نان و قیمت کیسه پارچه ای و ارزیدن و نیارزیدن اش یک طرف، خطری که با گذاشتن نان داغ داخل کیسه های پلاستیکی هر روز از نانوایی تا لحظه خوردن نان وضعیت سلامت ایرانیان را خطری می کند یک طرف. ماجرایی که در زندگی ایرانی هر روز تکرار می شود...