دریا قدرتی پور: قربانیان کوچکی که در آغوش والدینشان با مرگ رو به رو شده اند. صحنه هایی که بارها تکرار می شود. صندلی جلو خودرو یکی از مرگبارترین نقاط اتوموبیل برای کودکان است که هر سال حوادث تلخی را رقم می زند. گرچه تصادفات منجر به فوت برای این قربانیان کوچک به همینجا ختم نمی شود و آمار نگران کننده مرگ کودکان در تصادفات شهری و جاده ای هر سال با افزایش رو به رو است.

طبق آمارهای فراجا سالانه در کشور شاهد مرگ حدود 3 هزار کودک بر اثر حوادث رانندگی در اثر تصادفات شهری و جاده ای هستیم؛ آماری که هر سال افزایش پیدا می کند و این شامل کلانشهری همچون اصفهان هم می شود.

سال گذشته 409 نفر در حوادث رانندگی راه‌های شهری استان جان باختند که از این تعداد 27 نفر کودک و نوجوان بودند؛ به عبارتی می توان گفت که این قشر 6 درصد از کل جان باختگان حوادث رانندگی شهری استان را به خود اختصاص داده اند.

به تازگی رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی استان اصفهان از آماری پرده برداشته که نگرانی های زیادی را ایجاد می کند. سرهنگ محمد رضا محمدی اعلام کرده که 40 درصد از جان باختگان حوادث رانندگی درونشهری استان در نوروز امسال را کودکان و نوجوانان به خود اختصاص داده اند. گرچه این آمار تنها به جاده ها ختم نمی شود و تعداد این قربانیان کوچک در تصادفات شهری هم کم نیست. جالب اینکه در بررسی‌های صورت گرفته از سوی مقامات راهنمایی و رانندگی مشخص شد که والدین این کودکان در جان باختن فرزندانشان بی‌تقصیر نبوده اند.

بی توجهی نسبت به بستن کمربند ایمنی و نشستن کودکان در صندلی جلو تنها بخشی از عواملی است که باعث مرگ و میر کودکان در حوادث و تصادفات می شود.

بررسی آمار کشته های ناشی از تصادفات بر اساس سن نشان می دهد که گروه سنی زیر 10 سال و هچنین بزرگسالان بالای 60 سال دارای بالاترین درصد فوتی های ناشی از تصادفات هستند و با توجه به اینکه کودکان زیر 3 سال کمتر به عنوان عابر در خیابان ها تردد می كنند گروه سنی زیر 10 سال، 22 درصد تلفات عابرین را تشکیل می دهند که نشان دهنده تعداد بسیار زیاد تلفات کودکان در سنین بین 4 الی 9 ساله است.

در این بین اگرچه راهکار پلیس و مدیریت شهری در شهرها برای کاهش تصادفات در شهرها احداث پل‌های عابر بوده است اما آمارهای مرگ‌ومیر در تصادفات شهری حاکی از این است که به دلایل متعدد خصوصاً برای اقشار خاص این پل‌های عابر پیاده موفقیت چندانی را به همراه نداشته است.

به نظر می رسد برای کاهش آمار مرگ کودکان در تصادفات شهری گام نخست آموزش ترافیک است که از خانواده آغاز می شود و اگر افراد خانواده با فرهنگ ترافیک آشنا شوند و در رفتار خود آن را رعایت کنند می توانند بر فرزندان خود نیز تأثیر بگذارند.

در هر صورت تنها راه جلوگیری از آسیب دیدگی و فوت كودكان در سوانح و حوادث ترافیكی، آموزش صحیح ترافیك و آگاه سازی آنها از خطرات احتمالی است كه این مهم باید در تمام شهرهای كشور به طور یكپارچه محقق شود تا کمتر شاهد حوادث تلخ برای نسلی باشیم که تازه اول راه است.