نصف جهان: اجرای نقاشی دیواری بر اساس مصوبه شورای اسلامی شهر اصفهان طی سالیان سال در این شهر ممنوع بود. اما سرانجام سال گذشته سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان توانست در روزهای پایانی سال، لایحه ای را برای اجرای دوباره نقاشی دیواری به شورای اسلامی شهر بفرستد. لایحه ای که به تصویب رسید و مقرر شد هرگونه نقاشی دیواری در شهر فقط با مجوز سازمان زیباسازی انجام شود.

اما پیش از این رئيس اداره گرافيك شهري شهرداري اصفهان ديوارنويسي و نقاشي هاي ديواري سطح شهر را بر خلاف ضوابط و قوانين شهرداري ها دانسته و بيان کرده بود: نقاشي بر روي ديوارهاي سطح شهر با فرهنگ و تاريخ شهر اصفهان همخواني ندارد.

آقابابايي ديوارنويسي و نقاشي هاي ديواري سطح شهر را بر خلاف ضوابط و قوانين شهرداري ها می دانست و خاطرنشان كرده بود؛ نقاشي ديواری مخصوص فضاهاي داخلي است و نقاشان حرفه اي هيچگاه حاضر به انجام چنين اقدامي نمي شوند. وي معتقد بودکه در مناطق كويري نقاشي ها پس از مدتي رنگ پريده مي شوند كه ترميم آنها زمانبر است.

شهرداري ‌رويكرد برنامه زيباسازي خود را به سمت برنامه‌هاي فرهنگي سوق داده است.

در این تغییر موضع و البته در این فعالیت یکساله باید دید که آیا نقاشی دیواری توانسته به زیبایی بصری شهر اصفهان کمک کند؟

محتوای این نقاشی هاکه در سطح شهر دیده می شوند بیشتر هویتی، مذهبی، دفاع مقدس، سرگرمی و همچنین شادی و نشاط است.

بیشتر این نقاشی ها روی دیوارهای مجتمع‌های مسکونی واقع در حاشیه خیابان‌های اصلی شهر کشیده شده است که نشان از مشارکت مردم با عمل شهرداری دارد. عملی که در پیوست و در ارتباط با مردم باشد بازخورد خود را می گیرد و مشارکت مردم در آن بیشتر نمود پیدا می کند.

یکی از مشکلات شهر اصفهان در سالیان قبل استفاده کمتر از رنگ و محروم ماندن از هنر نقاشی در ایجاد روحیه نشاط و شادابی در فضای شهری بود. این مسئله سبب شد تا همه چیز در این شهر خاکستری دیده شود؛ درحالی‌که فضای شهری نیاز به رنگ‌های شادی آفرین داشت. ساختمان‌های سیاه و سفید و همچنین دیوارهای خاکستری شهر، کسالت آور است.

نقاشی دیواری و استفاده از رنگ‌های شاد و همچنین محتوای نقاشی‌ها می‌تواند روان جامعه را بهبود ببخشد و این موضوع در روان شناسی رنگ‌ها ثابت شده است.

ایجاد نقاشی دیواری برای جبران کمبودهایی که در گرافیک شهری و نماسازی ساختمان‌ها وجود دارد، ضرورت دارد زیرا قاعده و نظمی در ساختمان‌سازی، نماهای بیرونی، آثار معماری، پارک‌ها و نقشه شهری وجود نداشته و تأثیر بدی بر ذهن و روان انسان‌ها گذاشته است، ایجاد نقاشی دیواری در شهرها ضرورت پیدا می‌کند تا این کمبودها را جبران کند.

نقاشی دیواری در اصفهان قدمت تاریخی دارد. نقاشی دیواری از سال‌ها قبل برای تزیین قصرها آزمایش و تجربه شده است. از نمونه‌های بازمانده این كاخ‌ها می‌توان به كاخ‌های پادشاهان صفوی در اصفهان اشاره كرد كه دیوارنگاره‌های این بناها از ارزش ویژه‌ای برخوردار بوده و شاید جزو اولین آثار دیوارنگاری تصویری باشد كه تاكنون باقی مانده است.

عالی قاپو، کاخ آیینه خانه، عمارت نمکدان، عمارت هفت دست، عمارت باغ زرشک، کاخ هشت بهشت و کاخ چهلستون؛ اینها شمار اندکی از پرشمار کاخ‌ها و کوشک‌های اصفهان عصر صفوی هستند که جز چندتایی بقیه از میان رفته‌اند.

از این میان، چهلستون شهرتی جهانی دارد و در فهرست میراث فرهنگی جهان نیز ثبت شده است. «راجور سیوری» ایران‌شناس انگلیسی و نویسنده کتاب «ایران عصر صفوی» درباره چهلستون می‌نویسد: «چهلستون عمارتی بود که در آن شاه، سُفرا را رسماً به حضور می‌پذیرفت، به سلام می‌نشست و ضیافت‌های رسمی برپا می‌کرد. این ساختمان بیشتر کوشک یا غرفه است تا قصر و در تابستان از آن به عنوان "عمارات خاص ضیافت در هوای آزاد" استفاده می‌شد. وجه تمایز چهلستون با سایر کاخ‌های صفوی در اصفهان، نقاشی‌های دیواری آن است که آن را به موزه نقاشان و نگارگران عصر صفوی تبدیل کرده است. »

نقاشی دیواری در اصفهان تاریخچه ای به قدمت این شهر دارد پس چه بهتر آن است با توسل به هنر گذشتگان و در آمیختن آن با هنر جدید به خلق اثری بدیع و تازه روی بیاوریم.

باید در نقاشی دیواری های اصفهان از سطحی نگری و پرداخت به موضوعات ساده پرهیز کرد زیرا یک اثر در گذر زمان باید برای بیننده هر بار وجه دیگر از آن اثر را نمایش دهد و به معنای دیگر تاریخ مصرف نداشته باشد.