دریا قدرتی پور:  بازاری که پر شده از رنگ های صورتی و سفید و آبی؛ لوکس ها و متوسط ها. عبدالرزاق را دیگر همه کسانی که نوزاد دارند و یا می خواهند در آینده بچه دار شوند می شناسند؛ بورس اقلام بهداشتی و سیسمونی؛ یک بازار شاد و رنگی، از اسباب بازی گرفته تا محصولاتی که باید در داروخانه ها باشد اما پایشان به اینجا هم باز شده و گاهی در پستوهای مغازه های نگهداری می شوند.

 از وقتی پای بلاگرها به بازار سیسمونی فروشی ها باز شده، چهره این بازار هم تغییر کرده و به گفته فروشنده ها مادرها آنچه را که در اینستاگرام می بینند، می خواهند در این بازار پیدا کنند و یا حداقل مشابهش را بیابند؛ از پستانک های چراغ دار با روکش آب طلا گرفته تا شیشه شیرهایی متفاوت و شامپو و هر چیزی که فکرش را بکنی در این مغازه های کوچک و بزرگ پیدا می شود.

سایت ها کار خودشان را کرده اند؛ آنلاین شاپ ها هم همینطور. مغازه دارها می گویند:« اگر در این بازار رقابتی جنسمان جور نباشد عقب می مانیم.» عقب نماندن شامل تجهیزاتی می شود که میلیونی خرید و فروش می شوند؛ حتی اگر قیمت یک کالسکه مدرن با کلی تجهیزات که تو را یاد یک بنز اسباب بازی کوچک با انواع و اقسام دکمه ها بیایندازد تا 50 میلیون هم آب بخورد. آنچه که در این بازار خودنمایی می کند، چشم و هم چشمی برای نوزاد تازه ای است که چشم به جهان گشوده و قرار است بخش کوچکی از عمرش را در آن سپری کند و پس از آن باید حجم عظیمی از دکوراسیون تغییر کند.

قروشنده یکی از همین مغازه های لوکس که تقریباً تمام وسایلی که دارد الکترونیکی و به قول خودش هوشمند است،  می گوید: «مغازه ما با مغازه های دیگر متفاوت است». جنس های خارجی مغازه او کمتر از یک میلیون تومان نیست و از خرده ریزها تا ملزومات بزرگ و عظیم همه در رتبه یک جدول قیمتی دور می خورند.

مغازه لوکسش بزرگ و مجهز است. یک تاب برقی نشان می دهد و می گوید: «این قیمتش 10 میلیون تومان است» .تاب برقی، همان گهواره های دست ساز را مثال می زند که اکنون به مدد پیشرفت و تکنولوزی به این شکل درآمده است. فروشنده در تبلیغ آن ادامه می دهد: «این تاب کنترلی است، از سرعت خیلی کم تکان خوردنش شروع می شود و بسته به عادت های کودک تنظیم می شود و مادر می تواند در هر کجای خانه که باشد کنترلش کند و به کارهای خودش هم برسد.»

این بار انگشت فروشنده می رود سمت آویزهای لالایی خوان که به قول او چند زبانه هستند. دکمه ای را فشار می دهد و آویز شروع می کند به آواز خواندنی که اصلاً هم شبیه لالایی مادرانه نیست. بعد از آن می رسد به تخت و کمدهایی که بالاترین قیمت را در لیست سیسمونی به خود اختصاص می دهند و بسته به آنچه انتخاب کرده ای بین 20 تا 70 میلیون قیمت دارند تا خواب نوزاد در این تخت ها رویایی تر شود.

رخت خواب تخت نوزادی، تشک لحاف، بالش کاور دور تخت، توری پشه بند، کاور پشه بند، کیف ،تشکِ کریر،کاور صندلی غذا، آغوشی و خیلی چیزهای ریز و درشت دیگر از وسایلی است که مغازه فروشنده را پر از مشتری های پولدار کرده است.

صاحب فروشگاه در ذهنش چرتکه می اندازد و قیمت یک سیسمونی کامل را بین 100 تا 150 میلیون تومان تخمین می زند. در مغازه او صفر و یک ها هستند که همینطور پایین و بالا می روند و دکوراسیون اشرافی و شیک اتاق نوزاد را تزیین می کنند.

در همان راسته، از مغازه لوکس ها به یک مغازه تقریباً متوسط پا می گذاری، اینجا قیمت اجناس منطقی تراست اما باز هم گرانی است که حرف اول را می زند. مغازه ای که مرکز تخصصی است و فقط لباس نوزاد می فروشد.

بسته به اینکه لباس های نوزادی مارک باشد و یا از برند خاصی یا تولید ایران باشد قیمت ها فرق دارد. مثلاً ست 5 تکه بیمارستانی با برند «اندی واوا» را می توانی با یک میلیون و 400 هزار تومان بخری و یا ست سه تکه نوزاد پسرانه «کارترز» یک میلیون به بالا است؛ گرچه غیر برندها قیمتشان از 150 تا 500 هزار تومان بیشتر نیست. لباس هایی که گاهی فقط تا دو ماه دوام دارند و به علت رشد سریع نوزاد بعد از این مدت دیگر قابل استفاده نیست. 

به گفته فروشنده به این علت که جنس پارچه استفاده شده در لباس نوزاد حرف اول را می زند و حتماً باید لطافت داشته باشد و ایجاد حساسیت نکند، از نخ و پنبه تشکیل شده و گران درمی آید. گرچه اینجا هم برندها هستند که حرف اول و آخر را می زنند. مثلاً اگر از یک برند شناخته شده باشد و به قول معروف مارک باشد بالتبع گران تر هم هست.

سیسمونی‌فروشی‌ها درباره قیمت‌ محصولات خارجی معتقدند قیمت‌ها این طور نیست که با هر بار ورود به کشور افزایش پیدا کند اما خب این موضوع بستگی به قیمت دلار دارد. هرچقدر نرخ دلار افزایش داشته باشد، قیمت این موارد بهداشتی هم افزایش پیدا می‌کند.

در خرید سیسمونی بلاگرها روی ذهنیت و انتخاب مادران تاثیر می‌گذارند. آنها می‌آیند از لایف استایل خودشان ویدئو در اینستاگرام می‌گذارند و یک برند را تبلیغ می‌کنند و آن برند را خوب نشان می‌دهند.

در این میان خیلی از اجناس هم شاید به چشم نیاید اما در سیسمونی نوزاد جا می گیرد، مثل پودر بچه که قیمتش از 20 هزار تومان تا 500 هزار تومان متفاوت است. جالب اینکه مغازه دارهای دیگر هم در این راسته که تقریباً همه شان در فروش سیسمونی مشترکند به اتفاق همین نظر را دارند؛ اجناسی که بیشترشان از مرز ترکیه و یا قاچاقی وارد می شود و مشتریان خود را دارد. از شیشه شیرهای مارک «دکتر براونز» گرفته تا پستانک های خارجی در بسته بندی های متفاوت و شیک.

یک مغازه‌دار می‌گوید: «بیشتر مردم امروز دنبال کیفیت هستند. برای همین سراغ اجناس خارجی می‌گردند. ما پستانک 40 هزار تومانی ایرانی هم می‌آوریم ولی باید قبول کرد که پستانک‌ها و شیشه شیرهای ایرانی کیفیت بسیار پایینی دارند و شکل و شمایلشان هم جالب نیست. گرچه طبقات متوسط رو به پایین همین ها را می خرند اما اکثراً دوست دارند کالای باکیفیت برای نوزادشان بخرند.»

در این میان مادرها هم حق را به خودشان می دهند. مادری که در حال خرید یک پتوی نوازد است می گوید: «ترجیح می دهم برند باشد، چون پرزهای پتو به هر حال روی صورت بچه می رود، ممکن است حساسیت ایجاد کند یا مشکلات بهداشتی ایجاد کند. پوست نوزاد ظریف است باید جنس خوب باشد.»

جنس خوب از نظر بیشتر مادران، خارجی هایی است که هر چند بعضی های شان به شکل قاچاق وارد می شود اما همانطوری است که آنها می خواهند.

اما نکته اینجا است که مثلاً پستانکی که قرار است 500 هزار تومان خریداری شود گاهی نوزاد پسش می زند و باید عوض شود و نوع دیگری برای او انتخاب شود تا مورد پسندش باشد. این را یکی دیگر از مادرانی می گوید که در حال جستجوی برندهای معتبر پستانک است. او می گوید: «تا حالا کلی خرج کرده ام اما کودکم فقط از یک برند خوشش می آید و حالا در هیچکدام از این مغازه ها نیست و نایاب شده.»

بازار آبی و سفید و صورتی را که جا بگذاری به دنیای خاکستری بزرگترها می رسی؛ همینطور که یکی یکی دهنه مغازه ها از جلوی چشمت رژه می رود به این فکر می کنی که ابتدایی ترین سال های تولد یک نوزاد، چقدر خرج روی دست خانواده ها می گذارد؛ شاید بیش از چند سال زندگی یک خانواده رو به پایین.