سري سوم برنامه «خندوانه» درحالي پخش شد كه نتوانست موفقيت هاي گذشته را داشته باشند. نه دكورهاي بزرگ و رنگارنگ به سبك دكور برنامه‌هاي سرگرمي شبکه هاي آمريکايي و تركيه‌اي و نه مسابقه هاي اين قسمت نتوانست مردم را مجاب كند كه مانند دفعات قبل به اين برنامه اقبال نشان دهند.

به گزارش «انتخاب»، به خاطر بياوريم دوراني را كه «خندوانه» از يك برنامه كاملاً تفريحي تبديل شد به موجي در فضاي مجازي و رسانه‌اي. حضور حدادعادل و حرف هاي او اگرچه مسائل فرهنگي و تفريحي را دنبال مي‌كرد، اما به تيتر اول برخي از رسانه‌ها بدل شد. همچنين مسابقه كمدين هاي اين برنامه كه حتي در مرحله نيمه ‌نهايي رقابتي ميان اميرمهدي ژوله و امين حيايي به راه افتاد.

اما در سري سوم شاهد هيچ كدام از اين مسائل نبوديم. خود رامبد جوان تكراري شده بود و همچنان بار اصلي را «جناب خان» بر دوش مي كشد. در همان روزهاي اول بازخوردهايي كه به رامبد جوان هم رسيده بود حاكي از اين بود كه برنامه سازان هم به عمد اقبال گسترده به اين برنامه پي برده‌اند.

اين روزها که رامبد جوان با افول مواجه شده، رقيب تازه نفس او، مهران مديري به راحتي توانسته با «استندآپ کمدي هاي» هدفمند و ارائه برنامه اي جذاب گوي سبقت را از «خندوانه» بربايد و مخاطبان اين برنامه را به تدريج از آن خود کند.

با اين همه به نظر مي‌رسد مهمترين مشكل برنامه رامبد جوان افتادن در دام كسب درآمد از طريق رپورتاژ‌‌ براي ديگران باشد. اين روند از فصل هاي گذشته با حضور مديرعامل شركت بهره برداري مترو در تهران (كه بعدها فاش شد مبلغ پنج ميليارد ريالي به اين برنامه پرداخت شده بود تا در فرهنگسازي براي مترو تلاش كند) آغاز شد. اگر امروز به داوري در اين باره بنشينيم، آيا مي‌توان يك نمونه از فرهنگسازي‌هاي اين برنامه و هزينه كرد پنج ميليارد ريالي اين شركت را به عنوان دستاورد بيان كنيم؟ اوج اين رپرتاژآگهي جايي بود كه مدير محترم به ميان آمد و فرهنگسازي‌اش به «ندويدن روي پله‌هاي برقي» ختم شد.

در دوره جديد «خندوانه» اما ماجرا غم‌انگيزتر بود. تا جايي كه كار به جشن تولد گرفتن براي روزنامه متعلق به سازمان صداوسيما كشيده شد. آقاي رامبد جوان به خوبي مي‌داند براي محبوب شدن و ديده شدن بايد خواسته‌هاي مخاطبان مورد توجه قرار گيرد نه آنتن فروشي لحظه‌اي.