مهر : خروس‌ها موجودات عجیب و غریب و پیچیده‌ای هستند. موجوداتی که زندگی پر فراز و نشیبی دارند. پرنده ای با سینه‌ای که همیشه نیم متر جلوتر از خودش حرکت می‌کند و آموزشش می‌دهند تا با هم‌نوعش بجنگد و خون و خون ریزی کند. شایعات زیادی هم همیشه در مورد آنها گفته می‌شود؛ اینکه خروس‌ها اصلاً وارد مرغداری نمی‌شوند و قبل از آن غذای حیوانات خانگی دیگر می‌شوند تا شایعاتی در مورد تاج خروس که می‌گویند در تهیه سوسیس و کالباس از آن استفاده می‌شود. خروس‌ها انواع مختلفی دارند. شاید بیشتر از صد نژاد خروس باشد که ما دو سه گونه‌اش را در زندگی‌مان دیده باشیم. بعضی تزئینی‌ هستند. بعضی‌هایشان حکم نگهبان مرغداری را دارند و بیشترشان برای جوجه کشی و این جور کارها استفاده می‌شوند. خیلی از خروس‌هایی که دیده‌ایم نژاد اصلی نیستند و حاصل ذوق و قریحه‌ صاحبشان هستند! مثلاً یک مرغ نژاد مینیاتور را می‌اندازند کنار یک خروس لاری، حاصل می‌شود یک جوجه سیکس پک و ته ریش دار اما جنگجو و قلدر!

خروس تزئینی

دماغ عملی‌ها و آرایشگاه رفته‌های این عرصه! این نوع از ماکیان، فقط برای چشم و هم چشمی خوبند. همین. نه قوقولی قوقو می‌کنند، نه به گربه‌ها چشم‌غره می‌روند و نه چیز دیگر. اصلاً آدم رویش نمی‌شود به اینها بگوید خروس! بعضی‌هایشان را اگر ببینید اصلاً تشخیص نمی‌دهید که این خروس است یا مرغ عشق! با جثه‌های کوچک و رنگ‌هایی عجیب و غریب. اگر یکی‌شان را داخل قفس پرنده‌های دیگر بگذارید، قطعاً تحت الحمایت یکی از آن لاری‌ها می‌شود. خروس ابریشمی، خروس اتریشی، مینیاتوری و چند نژاد دیگر در این دسته قرار می‌گیرند. قیمتشان هم از۵۰۰ هزار تومن شروع می‌شود.

خروس روستایی

این خروس اصیل ترین نوع خروس است. تعامل خوبی با دیگر حیوانات مزرعه دارد اما وای به روزی که گربه‌ای نگاه ناجوری به یکی از عهد و عیالش بیاندازد. به راحتی و با چند حرکت، گریه‌ گربه نگونبخت را درمی‌آورد. البته خروس‌های الان که در مرغداری‌ها نگهداری می‌شوند کمی تغییر رویه می‌دهند. آنها فقط تا یک مدتی با دیگر خروس‌های حاضر در مرغداری، نگهبانی شبانه می‌دهند اما «به مرور» این خصوصیاتشان را فراموش می‌کنند و شبیه مرغ‌ها می‌شوند؛ خروس محلی، خروس خراسانی، خروس واینداوت و ویلسومر معروف‌ترین آنها هستند. قیمتشان هم ۳۰هزار تومان به بالاست. خروس‌های سفید و کاکل قرمز هنوز هم خرید و فروش می‌شوند.

خروس جنگی

این خروس‌ها به جای لانه در قلعه زندگی می‌کنند. دلیلش هم این است که از همان اول می‌دانند که باید یک روزی مبارزه کنند و در آن مبارزه یا بکشند یا کشته شوند! می‌گویند، یکی از چیزهایی که آنها را تبدیل به جنگجوی خوبی می‌کند این است که وقتی هنوز جوجه هستند روزی چند قطره خون را به وعده غذایی‌شان اضافه کنند. همه‌ اینها برای این است که خروس جنگجو نهایتاً در سه بازی شرکت کند و بعد هم (احتمالاً) حین مسابقه می‌میرد. معروف‌ترینشان هم همان خروس لاری خودمان است که بعضاً برای شرکت در خروس بازی‌های خارجی، لژیونر می‌شوند.

خروس لاری، نسخه موبایلی!

تا الان، بازی‌های کامپیوتری و موبایلی با موضوع خروس و متعلقات آن(!)کم نداشته‌ایم. انواع و اقسام «قوقولی قوقو» و «نجات تخم مرغ» تا این اواخر که یک شرکت ایرانی، بازی «خروس جنگی» را برای اندروید و ios طراحی کرد.خروس جنگی یک بازی آنلاین است که داستان ساده و شیرینی دارد؛ خروس شما، به دستور شاه سرزمین خروس‌ها مأمور شده تا در نقاط مختلف سرزمین نظم و امنیت را برقرار کند و خروس‌های شرور را سر جایشان بنشاند. البته این بازی، بخش رقابت هم دارد. شما می‌توانید در این بخش با خروس‌های دیگر رقابت کنید. در ابتدا، شما باید یک خروس از یکی از سه نژاد «وسترن» «لاری» و «ژاپنی» انتخاب کنید. هر کدام از این سه خروس ویژگی متفاوتی نسبت به بقیه دارند. شما در مرحله بعد باید خروستان را تربیت کنید، برای او اسم بگذاریم و به سلاح‌های مختلف مجهزش کنید تا در مراحل بعدی بفرستیدش به جنگ رقبا! بازی خروس جنگی، گرافیک بالایی دارد، محیط بازی جذاب است و صداگذاری آن به بهترین شکل انجام شده است. هیجان بازی هم به قدری بالاست که برای لحظاتی حس می‌کنید میان یک میدان نبرد واقعی هستید. این را هم اضافه کنیم که خروس جنگی به تازگی اولین بازی ایرانی لقب گرفت که نسخه بین الملل آن، تولید و به زبان انگلیسی منتشر شد.

گوشت خروس؛ بخوریم؟ نخوریم؟

جداً اگر روی تابلوی یک فست فود نوشته شده باشد «خروس بریان» ، اصلاً رغبتی به خوردن آن پیدا می‌کنید؟ احتمالاً جواب منفی است. اما باید بدانید که در کشتارگاه‌ها، مرغ و خروس‌ها با هم کشته می‌شوند و وارد بازار می‌شوند. البته مسئول یکی از کشتارگاه‌های اطراف تهران، این قضیه را کاملاً رد می‌کند و می‌گوید که اصلاً هیچ خروسی ازمرغداری وارد کشتارگاه نمی‌شود. این در حالی است که می‌گویند گوشت خروس خوشمزه‌تر و زود هضم‌تر از گوشت مرغ است. اما اینکه مرغدارها از فروش خروس‌ها خودداری می‌گنند، شاید بخاطر این باشد که از خروس‌ها برای جوجه کشی‌های بعدی استفاده می‌کنند. البته گوشت خروس خوب است اما نه هر خروسی. خروس‌های لاری و جنگجو گوشت سفت و سیاهی دارند. آن ‌هم بخاطر استرسی است که موقع مبارزه به آنها وارد می‌شود.