علي کريمي نه براي دو ميليون فالوئري که در اينستاگرام دارد، بلکه براي شخصيت کاريزماتيکش در  سال هاي فوتبال، توان بالايي دارد براي اينکه در خيزش هاي اجتماعي بتواند به عنوان يک کنشگر باشد. علي قطعاً يک الگوي کامل نيست اما از ديرباز رفتارهايش هميشه پر بوده از برخوردهايي که مي‌تواند الگو شود. از روزي که خودش را موظف دانست که براي بچه‌هاي فوتبال بانوان البسه فراهم کند تا با لباس‌هاي بي‌کيفيت به مسابقات نروند تا روزي که براي قرباني مظلوم فجايع کهريزک، پيراهنش را هديه کرد. او هميشه سعي کرده خيلي خودجوش فعاليت اجتماعي داشته باشد. جنسي از فعاليت که هيچ ستاره فوتبال ديگري مانندش را انجام نمي‌دهد.

رفتارهاي تند فوتبالي‌اش هميشه نقدهاي تندي به همراه داشته و گاه درک رفتارهايش شايد سخت بوده است براي همه ما. ولي در کنش‌هاي اجتماعي، اگر تصميمي گرفته، دلي بوده است. از روز بازي ايران و کره در بحبوحه خرداد 88 تا روزي که به معصومه ابتکار براي گرد و غبار اهواز تاخت. او آنچه را خودش باور دارد مي‌نويسد. کسي توصيه‌اي برايش نداشته است که هيچ وقت وارد سياست نشو. او چيزي که خودش دوست دارد و درست مي بيند، درباره‌اش اقدام مي کند. دنبال پست و مقام نيست و حرفش را صريح مي‌زند.

وقتي با احمدي‌نژاد خوب نيست، در تمرين تحويلش نمي‌گيرد. وقتي مي‌خواهد از حسن روحاني حمايت کند و مردم را تشويق به حضور در انتخابات مي کند، دنبال منفعتي نيست. نه ستادي رفته، نه با چهره‌هاي سياسي عکس يادگاري گرفته است و نه حتي هيچ کدام از دولتي‌ها دستشان به او رسيد يا با او سخن گفته‌اند. خودش اصرار دارد امروز تداوم دولت نياز کشور است و برايش تبليغ مي‌کند و از خودش مايه مي‌گذارد و براي اين رفتارش چشمداشتي ندارد. درست بر عکس خيلي از ستاره‌هايي که اين روزها در ستادهاي مختلف رفت و آمد دارند يا حمايت مي‌کنند و حمايت‌هاي‌شان را تکذيب مي‌کنند!