وقتی آرزوهای یک شهر با انتخاب بد محمد مایلی‌کهن بر باد رفت، همه انتظار داشتند سرمربی بعدی ملوان یک گزینه اطمینان‌بخش باشد. یک مربی بزرگ که آرامش را به تیم برگرداند و روی ویرانه‌های ناکامی فصل گذشته، بنای باشکوه صعود را بسازد. مدیران باشگاه خیلی زود درباره جانشین مایلی به توافق رسیدند و نیمکت را به نادر دست‌نشان سپردند. به مربی اخراجی نفت آبادان و خونه به خونه. یک انتخاب ساده‌لوحانه برای یک فصل سخت.

فصل گذشته برای ملوان، با حسرت بزرگِ تماشای صعود سپیدرود به پایان رسید. همزمان با طوفان قرمزرنگ خیابان‌های رشت، در همه گوشه و کنار انزلی گرد ماتم پاشیده بودند و مردم شهر به خمیازه‌ای طولانی دعوت شدند. ملوان ترکیب خوبی در اختیار داشت اما مربی‌اش، یک گام عقب‌تر از باشگاه بود و همین اتفاق، تیم را در سرنوشت‌سازترین روزها به قهقرا برد. آنها لیگ برتری نشدند اما انتظار می‌رفت حداقل از تاریخ درس بگیرند. انتخاب یک مربی همسنگ مایلی اما نشان می‌دهد همه در این باشگاه به درس‌های تاریخ خندیده‌اند. نادر دست‌نشان، بهترین روزهای دوران مربیگری را در رشت سپری کرد. برای مدتی امپراتور ورزشگاه عضدی شد. به فینال جام حذفی رسید اما بعد از آن دیگر هرگز نتوانست سیمای یک مربی درجه یک را از خودش به نمایش بگذارد. در فصلی که ملوان به آرامش و تمرکز و منطق نیاز دارد، مدیران باشگاه به سراغ یک مربی پرهیاهو و پرحاشیه رفته‌اند. نادر روایت‌های مایلی را در انزلی تکرار خواهد کرد. در انزلی هر انتخاب، بلای تازه‌ای است که بر سر یک تیم دوست‌داشتنی آوار می‌شود. جواهری که توی دست‌های نابلد، زجر می‌کشد و زجر می‌دهد.