امروزه بيشتر پزشکان حاذق و با تجربه که قاعدتاً سن بيشتري دارند مي‌کوشند بازنشستگي خود را به تعويق بياندازند. برخي از افراد خواستار پزشکان با تجربه قديمي هستند ولي برخي ديگر از کهولت سن و جسم پزشکان قديمي مي‌هراسند و پزشکان جوان را ترجيح مي‌دهند.

احتمال اين هست که پزشکان قديمي از لحاظ ذهني و جسمي به دليل بالا رفتن سن و کار مداوم دچار مشکلاتي شده باشند. اطمينان حاصل کردن از اين مورد يک آزمون سخت و دشوار است که به همين دليل برخي افراد اين ريسک را نمي‌کنند.

طي مطالعات محققان، ميزان مرگ و مير براي بيماراني که مراقبت از آنها توسط پزشک مسن بوده، افزايش يافته است. پزشکاني که بالاي مرز 60 سالگي را طي مي‌کنند در حدود 11 درصد و پزشکان زير 40 سال 12/1 درصد بيمار ثابت دارند. اما اين آمار دليل بر مرگ و مير بيماران تحت نظارت پزشک مسن نمي‌شود.

آمار نشان مي‌دهد که مردم از پزشکان مسن به دليل کهولت سن دوري مي‌کنند چرا که ترس از کهولت جسم و عدم توانايي درمان را دارند. اين تنها دليل انتخاب بيماران نيست بلکه تفاوت در آموزش‌هاي پزشکان قديمي و جديد نيز علت مهمي مي‌باشد. پزشکان جديد با مهارت‌هاي جديد، فناوري‌هاي مدرن آموزشي، پزشک شده‌اند و به روز‌تر هستند.

پزشک پير

گاهي اوقات بيماران رضايت کافي از پيشرفت دانش پزشکان جوان را ندارند. اما به طور کلي مي‌توان گفت که پزشکان قديمي تجربه بهتري در روش هاي گوناگون درمان دارند. پزشکان مسني که در تلاشند دانش خود را به روز نگه دارند نتايج درماني بهتري را عايد بيمارانشان مي‌کنند.

ولي نتايج نشان داده است که پزشکان قديمي بازده کمتري در ارائه راه هاي درماني براي بيمارن دارند. مي توان گفت که تنوع بسياري در توانايي‌هاي پزشکان وجود دارد که سبب اختلاف کيفيت عملکرد بين سن پزشکان مي‌شود.

بازنشستگي

بسياري از پزشکان مسن علاقه شديدي به درمان بيماران دارند. آنها مي‌گويند که هنوز دوست دارند هرلحظه به بيماران کمک کنند تا احساس خوبي داشته باشند.

بازنشستگي اين دسته از پزشکان کمي دشوار و مخرب است. چرا که بازنشستگي سبب نوعي از کار افتادگي جسمي و روحي مي‌شود و آنها سريعاً دچار بيماري‌هاي روحي رواني مي‌شوند.بسياري از مراجع نظارت بر پزشکان در کشورهاي ديگر در تلاشند که قانون سن بازنشستگي پزشکان را به حالت اختياري درآورند. زماني که پزشک احساس کند که توانايي انجام طبابت را ندارد، مي‌تواند کنار بکشد و بازنشسته شود.

هرگز قاعده دقيقي وجود ندارد که بتوان گفت پزشک از سن خاصي به بعد اجازه طبابت ندارد. طولاني بودن دوره پزشکي در برخي از اين افراد، مفيد خواهد بود. بيشتر پزشکان در 70 تا 80 سالگي ذخاير شناختي خوبي هستند، درست همان زمان که مي‌بايست بازنشسته شوند.بيشتر آنها در محيط کارشان مفيد و محيط کارشان به آنها نيازمند است. شرايط فيزيکي يک پزشک مسن مانند آرتريت، سکته مغزي يا ضعف و کهولت سن به معناي پايان کار حرفه‌اي نيست. يک جراح مسن ممکن است نتواند از روش هاي مدرن و جديد استفاده کند اما هنوز قادر است با کمک فرد ديگري جراحي خوبي انجام دهد.بينايي ناکافي و مشکلات حافظه نيز از درد سرهاي کهولت سن در پزشکان است که با دارو يا يک کمک دست جبران پذير است.

بسياري از تيم‌هاي پزشکي در تفکر اين موضوع هستند که بتوانند سن بازنشستگي را در پزشکان لغو کنند و مي کوشند راه هاي پيشنهاديشان در زمينه مراقبت و نگهداري از پزشکان مسن را به مرحله عمل برسانند.

ذخاير و تجارب يک پزشک مسن مي‌تواند همواره کارساز و يک راه درماني مفيد باشد حتي اگر خود پزشک توانايي جسمي کامل نداشته باشد.