لطفاً با خوراکي و کالسکه وارد شويد! تعجب نکنيد، اشتباه نخوانديد، فعل مثبت است! اين بار يکي از مغازه‌داران خوب کشورمان به‌جاي اينکه هشدار ورود ممنوع به خريداران بدهد، در يک حرکت جالب توجه از همه مادران و پدراني که با فرزندشان براي خريد به مغازه او مي‌روند، برخلاف بسياري از هم صنفي‌هايش خواسته که با همان خوراکي و کالسکه وارد مغازه بشوند. او اين درخواست را به صورت اطلاعيه نوشته و در ورودي مغازه اش پشت شيشه چسبانده تا همه ببينند و هيچ کودکي بيرون مغازه او به انتظار خريد پدرومادرش، تنها نماند. عکس اين اطلاعيه هم در اين دو روز در تلگرام و اينستاگرام بارها و بارها منتشر شده و توجه خيلي ها را جلب کرده‌است. به همين مناسبت پايگاه اطلاع رساني جام جم آنلاين با امير عطاپور اين مغازه‌دار مهربان تبريزي درباره حرکت جالب توجه اش گفتگوي کوتاهي انجام داده که در ادامه مي خوانيد:

در اين يکي دوروز تصوير اطلاعيه اي که شما روي شيشه ورودي مغازه خودتان زده‌ايد ، در فضاي مجازي منتشر شده وخيلي‌ها اين حرکت راتحسين کرده‌اند.

بله ...اتفاقا ما خودمان هم اين واکنش‌ها را ديده‌ايم ، از جاهاي مختلف با ما تماس مي‌گيرند يا حضوري به مغازه مي‌آيند و از اين کار ابراز رضايت مي‌کنند.

عکس چطور پخش شده، خبر داريد؟

نه، البته در اين دو روزي که ما اين اطلاعيه را پشت شيشه چسبانديم خيلي از مشتري‌ها يا افراد گذري اجازه گرفتند که از آن عکس بيندازند، احتمالاً يکي از همان ها‌ اين عکس را در اينترنت منتشر کرده ‌است.

چه هدفي از انجام اين ‌کار داشتيد؟

در اطلاعيه هم نوشته‌ام که به ‌خاطر حادثه دلخراشي که براي آتنا و بنيتاي عزيزمان اتفاق افتاد، مردم ما تحت تأثير قرار گرفتند؛ ما هم جزو همين مردم هستيم؛ خبرهاي مربوط به حادثه را پيگيري مي‌کرديم و درنهايت از مرگ اين دوکودک واقعاً متأثر شديم. من ديدم خيلي وقت‌ها والدين با بچه هايشان به مغازه مي‌آيند اما چون بچه درحال بستني خوردن است، يا اينکه کالسکه همراه‌شان است، آنها را بيرون مغازه مي‌گذارند و خودشان به داخل مغازه مي‌آيند، اين اتفاق البته براي خود من هم چندبار افتاده است.

يعني کاسب هاي ديگر به همين دليل مانع ورود شما هم به‌مغازه‌هايشان شده اند؟

بله دقيقاً...من و همسرم صاحب يک پسر 4 ساله به اسم ارشان هستيم، خيلي وقت‌ها وقتي با پسرم به خريد مي‌رويم، ارشان درحال خوراکي خوردن بوده و اجازه ورود او را به مغازه نداده اند، به‌خاطر همين فکرکردم دراين لحظاتي که بچه ها بيرون مغازه منتظر هستند، ممکن است هزار اتفاق ناگوار براي آنها بيفتد چون حادثه واقعاً خبر نمي‌کند. بعد با مشورت با همسرم تصميم گرفتم که اين اطلاعيه را بنويسيم و از خانواده‌ها خواهش کنيم که با کالسکه و خوراکي وارد فروشگاه ما بشوند و نگران کثيفي مغازه هم نباشند. درست است که مغازه شلوغ يا کثيف مي‌شود، اما همه اينها فداي يک لبخند بچه‌ها... ما بايد دنيا را براي بچه‌ها زيباتر بکنيم...از نظر من همين که اين بچه ها داخل مغازه و جلوي چشم پدرومادرشان باشند،‌ يعني يک اتفاق خوب و دوري از خطر و حادثه.

واکنش مشتري‌ها بعد از ديدن اين اطلاعيه چه بوده؟

خيلي خوب...واقعاً حدود 95 درصد مردم به ما انرژي مثبت داده اند، همه گفته اند خدا خيرتان بدهد... عده کمي هم گفته‌اند که اين کار را براي تبليغات انجام داده ايد، اما اصلاً اينطور نيست... چون ما خودمان پدرومادر هستيم و واقعاً درجريان اين اتفاقاتي که براي آتنا و بنيتا افتاد ناراحت شديم. گفتيم شايد اين يک جور ابراز همدردي باشد.