در این پرسشنامه، در مورد تعداد دفعات دیدن کابوس در طول دو هفته گذشته و میزان بد بودن کابوس ها، سئوالاتی مطرح شد.

از طریق پاسخ به این سئوالات، نمره کلی «مقیاس شدت کابوس» مشخص شد. همچنین از هر داوطلب در مورد اختلال استرس پس از سانحه و سایر جنبه های زندگی مانند تجربه طلاق، مشکلات قانونی، نگرانی ها، میزان خواب و... سئوال شد.

محققان دریافتند، نگرانی در مورد آینده یا انجام کارهای اشتباه، با فرکانس و شدت کابوس ها در ارتباط است. نگرانی قبل از خواب، تأثیر مستقیم بر محتوای منفی خواب گذاشته و احتمال دیدن کابوس را افزایش می دهد.

نتایج این یافته ها تقریباً منطبق با این ایده هستند که رؤیاها، منعکس کننده تجربیات زندگی افراد در بیداری هستند و نگرانی ها در طول روز، در کابوس ها خود را نشان می دهند.

در عین حال، محققان ارتباطی بین وقوع کابوس ها و مدت زمان خواب شبانه بیش از 9 ساعت کشف کردند. خواب شبانه طولانی تر، مدت زمان خواب REM (نخستین چرخه خواب) را افزایش می دهد؛ این زمانی است که بیشتر کابوس ها در آن شکل می گیرد.

به گفته محققان، بررسی ارتباط میان نگرانی ها، کابوس های شبانه و خواب زیاد به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. در عین حال، تأثیر مواد غذایی (مثل خوردن پنیر) بر دیدن کابوس هنوز مشخص نشده است.